ที

ย เจ้ากับอี้ซวนร่ว

น้องเมื่อได้ร่วมมื้อเย็นกับนาง หลินซาน

็นอย่าง

างชนิดถามคำตอบคำแล้ว ยังเอาแต่นั่งหลับตลอดบ่าย เมื่อได้ยินว่าสามีกลับมา นางก็ไม่ไปต้อนรับ

นกัน หาได้ร่วมเรือนเดียวกันดั่งที่สามีภรรยาพึงกระทำแต่อย่างใด สิ่งนั้นน่าประหลาดไม่พอ ยังน่าบร

ยิ่ง ข้าประ

เหตุเพราะไม่ต้องการ

บหน้าคร้ามครันของหลินจ

ตั้งแต่นางมาที่นี่ วันๆ ก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในเรือน ไม่ค่อยได้พบหน้า

ต่แรกจริงๆ อุตส่าห์นึกว่าเหมาะสมกับหลินจิ้

ั้น ได้ยินว่าทั้งสองห่างเหินกัน ไม่ค่อยได

ักอย่างหนึ่ง

ยักหน้าเป็น

พบหน้า เป็นสามีภรรยากันแต่กลับมีความสัมพันธ์เช

ิงแล้วนางไม่ควรถามเรื่องนี้ แต่ก็ทนควา

เราะในลำคอเล็

ไรกัน เจ้ากับนางเป็นสามีภรรยากั

้นล่ะ แต่ในใจของห

ผุดผ่องเป็นยองใย นางอยากจะลุก

ังโต๊ะในสวนซึ่งหลินจิ้นฝูและหลินซานซานนั่งกินข้าวเย็นกันอยู่ หลินจิ้นฝูแย้มยิ้มให้ฮูหยินตนเล็กน้อย ขณะที่

ได้ความจริงๆ ด้วย สามีนั่งกินข้าวอยู

่เกียจคร้านอ

าวกันต

ดอะไรจึงเบี่ยงความสนใจ หลินซานซาน

้ตลอดเลยหรือ ไม่ดูแลปรนนิบ

้าอย่าได้เก็บไปใส่ใจเลย ข้า

ต่

แดน นางจะแตกต่างจากสตรีในเ

ม่ออกเมื่อญาติผู้พ

าง นางจะไม่สอด แต่เสีย

เอาหลินจิ้นฝูต้องเอาใจด้วยกา

ล้วกัน ถึงนางจะดูแข็งกระด้าง แต่ข้าก็เชื่อว่าสตรีย่อมไม่แตกต่างกัน

นซานซานจะไปปฏิเสธอย่างไร

ลนางเอง เจ้าก็รีบกินเถ

อยตามประสา ทั้งๆ ที่ในหัวนางมีหลายเรื่องประดังประเดเ

ี่นางรัก สิ่งที่นางทำได้ก็คือทำดีกับฮู

ผู้ที่มีวาสนาน่าอนาถไ

อดสูอะไรถึงเพียง

จางอี้ซวนต่างหาก สตรีอย่างพวกนางนั้น การได้ตบแต่งเป็นฮูหยินของบุรุษที่หาได้มีจิตปฏิพัทธ์ล้วนเป็นความทุกข์ทรมานแสนสาหัส ต่อให้บุรุษผู้นั้นจะแสนดีเพียงใดก็ตาม ในเมื

่อใคร่ครวญดูแล้ว ต่อให้หย่าไปก็ใช่ว่านางจะได้ขึ้นมาเป็นฮูหยินแทนที่เสียหน่อย เผลอๆ สตรีคนใหม่ที่หลินจิ้นฝูตบแต่งเข้ามาเป็นฮูหยินอาจจะแย่ก

ิบัติหน้าที่อย่างเช่นทุกวัน นางก็เทียวแวะเวียนไปหาพี่สะใภ้ที่เรือน

บ่ายคล้อยก็เข้าเรือน ให้คนรับใช้ยกอาหารไปให้ที่ห้อง เย็นก็กลับออกมาเดินเล่น จากนั้นก็เข้าเรือน ไ

ยาที่ไม่ได้

นบ่าวไพร่ให้สมกับเป็นนายหญิงของจวนเลยแม้แต่น้อย เป็นนางเสียอีกที่ต้องช่วยดูแลจัดการเรื

ติผู้พี่ คนเป็นสามีย่อมมีสิทธิ์อบร

เหินห่างกับข้า อีกทั้งนางยังเกิดในตระกูลแม่ทัพ จะกระด้างกระเดื่อง ไม่เหมือนสตรีในเม

ล่ะ ในเมื่อหลินจิ้นฝูบอกให้ปล่อย

อยู่ไม่ห่าง วันนี้ก็เช่นกัน นางเอาแต่จับจ้องเรือนของอีกฝ่ายตั้งแต่เ

วจะต้องออกมาเดินยืดเส้นยืดสายบ้าง

ี้ซวนจะชวนให้หงุดหงิดใจ แต่ในเมื่อมีศักดิ์เป็นพี่สะ

งเรือนของพี่สะใภ้ ก่อนจะออกปากถามกับ

ม่ออกมานอกเรือนบ้าง นี่ก็เย็นย่ำแล้ว ปกตินางจะต

ก่อนจะต้องขมวดคิ้ว

ก็ไม่รู้

ได้อย่างไร เจ้าคอยรับใช้นา

าก็ฉายแววหวาดหวั่นเมื่อถูกคุณหนูดุเข้าใ

แล้ว เจ้าช่วยไปบอกข้าหน่อยก็แ

้ซวนก็ยังไม่ยอมออกจากเรือนจนกระทั่งหลินจิ้นฝูกลับมาถึง เมื่อนั้นเอง

ม ข้าจะได้สั่งให้พ่

นจิ้นฝูเห็นดวงหน้าผุดผาดแต่งแต้มรอยยิ้

ะเพาะครางโค

ินข้าวกันในสวนเถิด เจ้า

กจะกระทำสิ่งใดก็แล้วแต่เถิด เขาไม่ได้สนใจนัก แค่กร

ช้ก็ยกสำรับอาหารมา หลินซานซานสั่งให้คนครัวทำแต่อาหารของโปรดของญาติผู้พี่ทั้งสิ้

นึ่งกับว่าเป็นภรรยาข้

นเนื้อให้กับเขาทันควัน เห็นเขายิ

ของเจ้า ข้าจะดูแล

กลับจริงจัง หลินจิ้นฝูรับรู้จึงรีบเบี่ยงประเด็

กลัวข้าผอมหรืออย่างไรถึงได้ตักอาหารให้เยอะเพียงนี

ยู่ ทำแก้มป่องพล

หากฮูหยินของเจ้าดูแลปรนนิบัติเจ้าดี มีหรือที่ญาติผู้น้องอย่างข้าจะต้องเดือ

นบ่นว่าอย่างนี้ แต่ก็นั่นล่ะ เขาไม่ถือสา... ไม่ถือสาที่น

รอกน่า ปล่อ

นางถึงได้ใจ ละเลยเจ้าอย่างไรเล่า ไม่เ

ำให้ข้าคิด

จออกมา หลินซานซานชะงัก พ

นางก็ทำให้ข้าสุขใจยามเห็นหน้านาง ดังนั้นอะไรที่ทำให้นา

ดญาติผู้พี่ถึงทำเป็นเมินเฉยไม่รับร

ูก็คือความสุขของนาง อีกอย่าง ในเมื่อสามียังไม่กล้าต่อว่าฮูหยินของต

ม่นานนัก บ่าวรับใช้ที่หน้าเรือนของจางอี้ซวนก็

นายหญิงออกจากเ