่งคำเล่าลือที่เคยได้ยินมา เพียงมองคราแรกก็ชวนให้หลงใหลได้ไม่ยาก สง่างามเสียจนแลคล้ายกับว่ามีแสงสีทองเรืองรอง

..งามล้ำอะไรถ

้ากับเหว นึกแล้วก็ละอายในรูปลักษณ์ตนนักจนเผลอห่

ป็นยักษ์บุรุษ ผิวเนื้อขาวหยวก ดวงหน้าพริ้มเพราราวยักษ์เด็กทั้งที่อายุย่างเข้ายี่สิบขวบปี สิ่งเหล่านี้ล้วนทำให้เขาดูอ่อนแอยิ่งนัก แม้แต่พระบิดาเอง

นค้าบกพร่องประการใดแล้ว ค่อยมาชดเชยกันด้วยสิ่งอื่นอ

ิยวัตรดีงามอ่อนช้อยกว่าผู้เป็นพี่ซึ่งเป็นองค์ยุพราชอยู่มากโข แม้ว่าการไ

กเล่ห์เพทุบายอีกด้วย หากเกี่ยวดองกันไป ไม่เป็นสราลีรึที่ถู

เจ้าวรรศซึ่งนอนเอกเขนก ชมนกชมแมกไม้ ดื่มสุราเ

ย เจ

ยังผู้เรียกซึ่งนั่งยกขาข้างหนึ

เจ้าน

ดิกนิ้วให้เข้ามาหาด้วย องค์นวินไร้ซึ่งทางเลือก จำต้องเดินไปหาด้วยมิอาจเสียมาร

จัณฑ์ให

ข้ามาหาเพื่อ

ยื่นออกมาเล็กน้อยราวกับไม่พอใจ ขณะที่เจ้า

ากระหาย มัวชักช้า ประเดี๋ยวข้าก็ฟ้อ

็เลิ่กลั่กรีบคว้าเอาคนโทน้ำจัณฑ์

กษัตริย์ปรมะที่ผู้ใดต่างเล่าลือว่ากิริยามารยาทงาม วาจาอ่อนหวาน ม

ะเห็นกิริยาท่าทาง เจ้าวรรศเองก็ไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าคิดสิ่งใดอยู่ เมื่อได้รับการตอบ

้าน่ะ อยู่ตรงนี้ จะ

เห็นเขาเป็นข

่ครานี้กลับต้องการให้มีคนคอยดูแลปรนนิบัติ เพิ่งประจักษ์เอา

แอเช่นนี้ ผู้ใดจะไปคิดเล่าว่าเป็นองค์ยุพราชแห่งสราลีที่เหล่าราชทูตไปทูลกรอกหูว่าองอาจสมบุรุ

วลงนั่ง ไม่พูดไม่จา ให้

ด้รีรอ ให้รู

นอาคันตุกะมีศักดินาแท้ๆ

รจงรินน้ำจัณฑ์ในคนโทลงในจอกให้ ข

ึงได้ชื่อว่ามีทรัพย์ในดิน สินในน้ำ น้ำจัณฑ์นี้ก็คงผ่านการหมักเป็

สูตรที่เขาคิดค้นขึ้นมาด้วยหมายจะทำเป็นสินค้าข

องค์นวินเป็นผู้คิดค้นส

สราลีเมื่อไม่กี่วันก่อนยังร

ัก ไม่เสียแรงที่ข้าอุต

นต้องเม้มปากแน่นด้วยหมายจะเก็บอาการ มือรินน้

ี่นี่รึก็หลายทิวาหลายราตรีแล้ว ยังไม่เห็นแม

ง เขาก็อยู่ตรงหน

ราตรงหน้าหาได้รู้นี่นา

าก็อยู่น

กจากปาก เจ้าวรรศได้ยิ

่เจ้าว่าอ

้าบอกว่

ะ ไม่ไ

าญใจเหลือเกินที่อีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าพึมพำเหมือนสวดสาปแช่งเขา ทำใ

..บอกว่าข้

า มองหน้าข้าด

เหี่

ไม่ได้เหี่ยวสักหน่อย แค่ตัวเล็

์ยุพราช มี

เดียวกันนั้น เจ้าวรรศกระดกดื่มน้ำจัณฑ์พอดิบพอดี ค

ู่

ลย หากแต่นั่นหาได้เป็นเพราะความ

าเจ้าคือองค์นวิน องค์ยุ

ดหยดน้ำที่พร่างพรายบ

...

รรศก็ส่งเสียง

ว่าองอาจสมบุรุษยักษา รูปร่างหน้าตารึก็ผึ่งผาย

ป็นเพราะมึนเมาหรือมาจากใจจริง แต่ถ้อยคำนั้นก็ทำใ

ใดกัน หยาบคายนัก

มีสิ

ื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำหน

หาได้ม

แล้วทำปากยื่

ันหันถึงกับรีบเบือนหน้าหนี เจ้าวรรศเห็นท่าทางไม่สู้คนของอีกฝ่ายแล้วก

ดีนะ ไม่

็เอ่ยชม ทำเอาองค์นวินที่ขุ่นเคืองอ

..ทำ

มาที่สราลี ได้ยินทั้งเสนาอำมาตย์ ทั้งเหล่านางกำนัลพร่ำพูดไม่หยุดหย่อนจนเอียนจะแย

ถึงกับก้

าพวกยักษ์พวกนั้นไยปาก

คยทักท้วงแล้วว่าไม่เหมาะสม ใคร่พบพานก็มิควรหลอกลวง แต่ก็หาได้ฟัง

แล้วเป็นข้าราชบริพารตำหนักไห

นก็ออกจากภวังค์ของตนเอ

ช่ข้าราชบ

อย่า

ม่ได้ยินต่างหากถึงได้ถามซ้ำ ชักจะหงุดหงิ

ว่าข้าหาใช่ข

ยู่ดี เจ้าวรรศถ