ที

น้ำมันใส่ ยิ่งเป็นอสุราจากปรมะนครด้วยแล้ว ยิ่งไม่ควร เพราะแ

เจ้าวรรศก็ได้ทีเล่นละ

คหน้า กระทำเช่นนี้ถือว่าหมิ่นเกียรติปรมะเป็นอย่างย

จะขจัดแคว้นสราลีออกห่างจากเจ้าศวรรย์ดั่งที่บิดาต้องการเท่านั้น อีกอย่าง เขาจะได้รีบเร

หาได้เห็นดั

ห้สมกับความแค้นที่ถูกหลอกลวง แต่การิตเองก็พรั่นพรึงเช่นกัน เหตุเพราะก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งจะได้รับข่าวจากม้าเร็วของป

พราชพ่ะ

ว่าเป็นการิตซึ่งมีสีหน้าก

ิ่งใ

ีเรื่องจะท

ั้น เจ้าวร

มา ไม่เห็นรึว่าข้าก

่งปากว่า บัดนี้พระพักต

ยายามซ่อนเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายบริเวณขมับอย่า

รศยังมิอาจเสด็จกลับปรม

เจ้าวรรศมองหน้าผู้

าะเห

องค์ศวรรย์นั้น ล่วงรู้ถึงพระ

นพรึง ดวงตาเบิกโต เม็ดเหงื่อผุดพราย แล

ลับไปเพลานี

หงแน

รู้ได้ ป่านฉะนี้ พ่อยักษ์ใหญ่ของเขาคงถู

พื่อขอรับรางวัลจึงเป็นอันโมฆะ เจ้าวรรศรีบเก็บอา

ดขึ้น กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำฉันใด กระหม่อมก็ไม่คืนคำฉันนั้น ในเมื่อเสด็จพ่อของกระหม่อมพระราชทานพระราชานุญาตมาแล้วว่าให้กระหม่อมพำนักในสร

กันหายใจหายคอโล่งเป็นปลิดทิ้ง ก่อน

ม่ให้ขาดตกบกพร่อง สิ่งใดที่องค์ศวรรย์ประสงค์ ข้าจะจัดหามาให้ ขอเพียงให้เอ่ย

ิ่มราวกับว่าพึงใจ ทั้งที่จ

หนดการนั้น พ่อยักษ์น้อ

พ่อยักษ์ใหญ่นั้น...ก็ขอให้เป็นไปตามบุญพาวาสนาส่ง ลู

จ๋า...ลูกจ๋า

ไม่มีปี่มีขลุ่ย กษัตริ

ดรึไม่อง

นเพลานี้ เจ้า

ะเมตตากับกระหม่อม

ว่าเจ้าวรรศช่างไหลลื่นดุจปลาไหลในโคลนต

ฉันใด ลูกยักษ์ก็หล่

ะหม่อมก็ขอตัวไปพักผ่อนก

ิตเรื่องที่ถูกพ่อยักษ์น้อยจับได้ว่าร่วมมือกระทำแผนการชั่วกับพ่อยักษ์ใหญ่มาก

ันเป็นปลิดทิ้ง กระนั้นกษัตริย์สราลีก็หาได้ปล่อยให้เรื่องราวดำเนินไปเช่นนี้

ามใดๆ แต่ก็ใช่ว่าแผนการข

ิดาโดยพลัน สายตาที่ทอดมอง

ทรงหมายคว

อองค์ยุพราช ก็ไร้ซึ่งประโยชน์ใดๆ ที่จ

่อมพิชิตใจองค์ศวรรย์แ

ดียว แต่ผิดถนัด กษัตริย์สราลีท

ลั้งถึงเพียงนี้ พ่อไม่ลงโทษ

อยู่ ก็เห็นตรัสว่าไม่มีประโยชน์ที่จะใช้สิ่งใดล่อหลอกเพื่อเปิดเผ

กษัตริย์สราลีก็ทรงถอ

็ยังต้องทำทุกหนทางให้องค์ศ

บมองอย่างไม่เ

แต่อยู่ยั้งสราลีด้วยให้เกียรติและไม่ประสงค์ให้กษั

สด็จพ

ไม่ว่าอย่างไร เราก็ต้องดองเป

ราลีก็ตรัสแทรกขึ้นมาแล้ว อง

นเพลานี้กรุ่นโกรธเพราะถูกหลอกลวง แต่เขาดันถูกบีบบังคับให้ไปเกี้ยว

กกระทำการใดบ้าง แต่ก็ต้องยอมรับ

ล้ว เจ้าในฐานะองค์

ขาช่างยิ่งใหญ่เ

*