อีตาพอร์ชหน้าหล่อนี่ล่

้าฉันไม่ลดละ สีหน้านี่ไม่ต้องบอก ไม่รับแขกอย่างแรงเลยเหอะ ฉันพยายามปั้

เฉยๆ ก็ได้ เห็นว่าเรียนปี 4 งั้นเราคงอาย

บเหลือบมองแบบเหยียดๆ แล้วเบือนหน้าหนีไป

ันชักจะไร้มารยาท

ไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยแล้

บการข่มอารมณ์อยากจะกระโดดถีบคนตรงหน้าแบบนี้เนี่ย ฉันแสร้งทำทีไม่

สียเวลากันเลย เร

การสบถเสียงลมใส่ - -* สาบานเลยว่าฉันไม่เคยเกลียดใครทำ

าอี้ตรงโต๊ะหนังสือ หมายมั่นจะสอนวิชาก้อร่อก้อติกหญิงให้เต็มที่ และก็ได้ผล พอร์ชเดินตามเข้ามายืนข้างหลังฉัน กอดอก

ที่ผู้หญิงชอบให้ผู้ชายเอาใจบ้าง จริงๆ มันก

าสม

อะไรนะ

ากาศ หันหน้าในสภาพอ้าปากค้างไปหาเจ้าของประโยคเมื่อครู่อย่างไม่เชื

าสมเพช ได้ยินชั

มอนี่มีความสามารถพิเศษในการทำหน้าตากวนประสาทหรือเปล่า ตั้งแต่เจอหน้

าแม่ตัวเองจ้างฉันมาเป็นติวเตอร์ให้

จ แทนที่อีตาพอร์ชจะสำนึก เขากลับกลอกตาแล้วแค่น

่าล่ะ ดูเธอก็มีแววน่าจะเป็นคนเก่งนะ พอมารับงานนี้แล้วดูเหมือนคนไม

อง นั่งลงแล้วตั้งใจเ

ามารใส่ ตบเบาะเก้าอี้ข้างๆ อีกรอบเต็มแรงจนฝุ่นฟุ้ง เดาได้เลยว่าตอนนี้คิ้วฉันคงผูกกันเป็น

งให้เธอสอนวิชานี้ แล้วฉันเต็มใจที่จะเรียนหรือเปล่า มีจรรยาบรรณความเป็นติวเตอร์บ้างมั้ยเนี่ย หรือจะเอาแค่เงินอ

าหน้าเงินยังไง

ตกโพละทันใด ฉันลุกขึ้นผึง ชี้หน้าคนตัวสูงกว่าอย่าง

บคนที่ต้องใช้ชีวิตปากกัดตีนถีบอย่างฉันแค่ไหน จริงๆ ก็ถูกของนาย ที่ฉันอารมณ์เย็นยอมได้อยู่นานสองนานนี่ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะสอนนายนักหรอกนะ เป็นเพราะแม่นายให้ค่าจ้างสูงต่างหาก แ

เอาแต่ว่าคนอื่นแต่ไม่เคยถูใครว่าล่ะสินะ ฮึ่ย! ก็ดี ไม่เคยก็เคยซะ รู้จักละอองฟองน

งตึงตัง คว้ากระเป๋าเอกสารมาถือแล้วฟาดเข้าไปที่ไหล่ของเขาป้าบหนึ่งเต็มแรงด้วยหมั่นไส้เต็มประด

! จะไปไหนน่ะ! ตี

อนั่นเอาคืนขึ้นมา ฉันสู้ได้ที่ไหนกันเล่า ได้ฟาดทีนึงก็ถือว่าคุ้มกับที่ห

ก็วิ่งหนีออกมาเ

ู่ทำมะเขืออะไรเล่า เดี๋ยวห

ั้น เป็นพี่ พี่ก็เ

่อนนี่นา เจอกันครั้งเดี

ี่ฉันวิ่งหน้าตั้งมาตลอดทาง ฉันก็เล่าชนิดหมดไส้หมดพุงตั้งแต่ต้นจนจบ แน่นอนว่ารวมเรื่องที่ฉันไม่ได้อ่านข้อมูลของอีต

คุณพอร์ชก็เป็นอย่างนี้แหละ รูปหล่อ บ้านรวย

หอะ! หน้าตาชาติตระกูลดีซ

ียเต็มประดา แต่กระนั้นก็ทำให้ฉันรู้สึกไว้ใจเขามากขึ้นกว่าเดิม ดูๆ ไปแล้วธามก็ไม่ใช่ผู้ชายประเภทแบดบอยอย่างที่ฉันค

่าใครสิแปลก เพราะปากคุณพอร์ชเป็นแบบนี้ไง คุณหญิงปรางค์

ของฉันก็ทำงานทันใด หูตั้ง

้หมอนั่นติวเสริมเรื่องนี้ด้ว

ี่ธามหรือ” แทนที่จะตอบ อีตานี่กลับหั

ตอบ ถ้าไม่ตอบก็จะ

กับลูกสาวของหุ้นส่วนใหญ่ในเครือโรงแรมแกรนด์เซบาสเตียนเอาไว้ แต่คุณพอร์ชไม่ได้ยินยอมเลยทำต

สอนล่ะ พี่ธามดูท่าทางกะล

ธาม (เปลี่ยนสรรพนา

อมเพราะกลัวพี่จะไม่สอนจริงจัง อีกอย่างคุณพอร์ชก็ไม่ฟังพี่เท่าไหร่นัก ยิ่งกับคุณหญิงท่านนี่ไม่ต้องพูดเลย ถ้าท่

ำไมเป็น

่คุณหญิงปรางค์หย่ากับคุณ

านคุณหญิงปรางค์ยังพูดเรื่องนี้กั

ห้ามพบพ่ออีก ตอนนั้นคุณพอร์ชยังเด็กมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องกีดกันไม่ให้พบพ่อ คิดแต่เพียงว่าคุณหญิงปรางค์เป็นต้นเหตุที่ทำให้ครอบคร

ายที่ตนเองรักถึงสองคนให้กับผู้หญิงอื่น ในขณะที่ลูกชายก็โทษแม่ว่าเป็นต้นเหตุให้เขาไม่มีพ

เนอะ เหมือนมีตังค์แต่ไม

ะที่ทำให้คุณพอร์ชดื้อหัวชนฝาน่ะ เคยเปรยกับพี่อยู่เหมือนกันว่าผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยจะต้องเป

ยักหน้ารับหงึกหงัก เรื่องเงินอะไรนี่ช่างหัวมันเถอะ ดีกว

นั่นก็ทนไป ฉันเจอครั้ง

ล้วกัน ส่วนเธอก็เอาเบอร์โทรพี่ไปเมมฯ ไ

อสูท หยิบนามบัตรออกมาให้ฉันรับ ฉัน

ทร พรุ่งนี้ก็ไม่ได้มาสอนแล้

ตจริงมั้ย รับๆ ไปเถอะน่า

ยพร้อมฮัมเพลงอยางอารมณ์ดี ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มของอีตาพี่ธามนี่มีเลศนั