ากอยู่ไกลแสงสี ไม่มีห้างสรรพสินค้า ไม่มีโรงภาพยนตร์ คนอย่างภูมิพยัตไม่ขาดแคลน

ข้าห้องน้ำหรือเปล่า เขาหยิบผ้าขนหนูพับท่อนล่างที่เปลือยเปล่า และหยิบอีกผืนเช็ดผมสั้นรองทรงของตัวเองแล้ว

อะไ

ุนตัวมาดู แต่พอเห็นอีกฝ่ายอยู่ในชุ

อะไรข

ดวงตาคมกริบจ้องมองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เธอสวมชุดกระโปรงดูน่ารักเหมือนเด็กสาว ยืนกอดกระเป๋าเหมือนกระเป๋าเสื้อผ้าใบย่อม เขารู้สึกถึงคนที่ว

ม” เขาถามทำลายควา

ยหน้ามองเขา อึกอักพูด

งานเป็นแม่

ออกมาจนได้ “ฉันทำอาหารได้ ทำความสะอาดบ้าน

ร เสื้อผ้านี่มีเครื่องซักผ้าคิดว่าคงไม่หนั

ฉันจะโดนข้อหาพรา

าดุใส่ แต่ประโยคของหญิงสา

มือนเด็กขา

ษ์เองนี่” เธอเถียงเขา

เถอะ ตัวเล็กๆแบบนี้ทำงานบ้านคงพอไหว ไม่ได้ให้ไปทำงานในโรงงานนี่ค

ดือนล่ะเก้าพัน กินอยู่ที่บ้านพร้อม ถ้าทำงาน

ค่ะไ

้วใช่ไหม” เขามองไปท

เธอรีบพูดเหมือนก

น้า “ช่วยเก็บกระเป๋าให้ผมด้วย ขอใส่เส

ๆ ได

เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบเป้ของเขาออกมากับเสื้อผ้าที่แขวนไว้สองส

คุณชื่

าวหันมายิ้มให้ “แล้วคุณละคะ ต้อ

ยักษ์ไม้หันอากาศตอเต่า พยัตที่แปลว่าฉลาดเฉียบแห

ในห้องน้ำซิ!” หญิง

องหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ นึกแปลกใจ

บตัวเธอไม่ได้ ไม่เอาล่ะ ยังไงเธอก็ไม่ยอมถูกส่งไปขายตัวใช้หนี้พนันให้อาธงชัยเด็ดขาด ถึงจะเคยเลี้ยงดูเธอมาอย่างไร แต่จะให

อเชิ้ตลายสก็อต เขาสวมรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อเสร็จก็หยิบกุญแจรถจะเดินออกมา หญิงสาวถือกระเป๋าตัวเองและถือ