นท

นไม่คิดปล่อยเธอไปง่าย ๆ อยู่แล้ว อีกอย่างถ้าทำให้ฉันโกรธมาก ๆ จนระงับอา

อเอาไว้แบบนี้กันล่ะ แล้วนี่มันยังไง เส้นทางสายนี้ก็ไม่ใช่จะปลอดผู้คนสักหน่อย

า เขาโอบแขนรอบกายอรชรพร้อมกับกวาดสายตามองหากระเป๋าใส่ของ จนพบว่ามันตกอยู่ที่พื้นใกล้กับใต้ท้องรถ ก็เลยรีบคว้ามันขึ้นมาห

ทะมือฉันไม่ยอมหยุดแบบนี้ เดี๋ยวไปถึงบ้านฉันจะร

กล้าที่จะออกแรงสะบัดตัวออกจากแขนกำยำที่จับร่างอรชรข

อถูกผูกมัดด้วยบางอย่างจน

มดฤทธิ์หมดเดชอีก” แม้กระทั่งขึ้นมานั่งอยู่

ดครวญทีหลังว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะ เพรา

นผ่าวนาบลงมาบนเรียวปากอิ่ม บดคลึงอย่างหนักหน่วงก่อนจะสอดแทรกเรียวลิ้นอุ่นชื้นไปกวาดไล้ลิ้มชิมรสหวานละมุนในโพรง

าณออกจากร่างไปแล้ว แต่จอมขวัญก็ยังรู้สึกเหม

ือดฝาด “รู้ไหม ถ้าเธอไม่ดื้อ พูดจาหวานหู...และไม่แต่งหน้าจัดอ

เองออกจากอ้อมแขนแกร่ง แต่ทุกครั้งที่ขยับตัว เอกราชก็จะรัดแน่นขึ้

ไหน” เอกราชเอ่ยน้ำเสียงเหมือนจะหัวเราะ แต่ถ้าฟังให้ดีจะแฝงความเศร้า

กว่า ฉันมีอะไรให้เธอ

ีกคน ที่เขาพามาเป็นพลขับ พาเข

พูดไม่ได้ ตอนที่เจอนั้น สองพี่น้องถูกอันธพาลกลุ่มหนึ่งรุมทำร้าย เขาเลยรับทั้งคู่มาอยู่

์เองก็มือเย็น ปลูกอะไรก็งามและให้ผลผลิตสูง ซึ่งความบกพร่องของท

ไปมองด้านหลังก่อนจะหันมามองหน้าเอกราชที่ตอนนี้หลับตาลงวางศีรษะบนบ่ากว้าง ส่วนด้านหน้า นน

่ใจร้ายให้ได้ภายในเวลารวดเร็ว ก่อนข่าวคาวจะทำให้เธอพล

ิดว่าเรียบร้อยและดูดี ที่สำคัญคือราคาไม่แพง จำได้ว่าตอนที่เจอกับชายหนุ่มแปลกหน้า เขาคนนั้นหาว่าเธอแต่งต

นเก่งทุกคนไปและตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะไปสนใจผู้ชายที่ไม่ได้มีอำนาจตัดสินใจ

นใหญ่อีกครั้ง ก่อนใบหน้าหวานจะเปื้อนยิ้ม

ก้มลงหยิบสัมภาระเพื่อเดินทางไปยั

งยังบริษัทเมฆินทร์การยาง คนที่ไม่ว่าจะถูกห้ามปรามเท่าไหร

เต็มสีชมพูระเรื่อ ดวงตากลมโตสีดำสนิทล้อมกรอบด้วยขนตายาวงอน ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีชมพูอ่อนก็ยิ่งทำให้อ

รอ” ปิ่นปักถามเสียงแผ่วเบาด้วยเริ่มขาดคว

เขา ไม่ว่าชุดไหน หากอยู่บนตัวปิ่นปั

ิ่นนึกว่าดูไ

ีกฝ่ายตาปรอย “ปิ่นแต่ง

ปิ่นปักก็สามารถพูดได้เต็มปาก รอ

ิ่น เขาจะไม่ตกตะลึงได้ไง ใช่ไหมล่ะ” ปิ่นปักถามน้ำเสียงล้อเลียน ขณะก้

ล่ะก็ ไม่หลง

คียงคู่ธวัชชัยไปขึ้นรถเก๋งสี

แต่วันนี้เขาคงเห็นว่าเป็นวันสำคัญของเธอ เลยเลือก

สายตาก็คอยเหลือบมองคนที่นั่งเคี

ไรหรื