แหบพร่า ด้วยการส่งลิ้นล่ว

ายแกร่งปวดร้าวด้วยความปรารถนา

ำลังทำอยู่นั้นไม่พอให้ได

ด้วยการส่งปลายนิ้วเข้าไปสมทบ

มหายใจหอบแรง ใบหน้าส่ายไปมาจ

ไปจนทำอะไรไม่ถูก กายเบาหวิวเห

่าว น้ำค้างฉ่ำหวานค่อยๆ เอ

ามหวานให้หญิงสาวได้ลิ้มลอง มือให

นเข้าหาเสื้อผ

ุ่มกับจะปลดตะขอก

หมือนใครกำลังร้องเพลง

ร่างบอบบางทั้งที่ก

อผ้าเสียแม

เหมือนกัน รีบทำตามคำสั

แต่ที่โกรธมากคือตัวเ

ลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน นี่ถ้าไม

อบครองหรือไง ยิ่งคิดก็ยิ่ง

ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มตรงหน

ะกอบ เธอก็รู้นี่ว่าไอ้ที่ทำกันเมื่อก

่าไหร่ล่ะ ฉันจะได้ให้ถูกกับ

ายตรงหน้าแล้ว

ที่คิดอะไรได้ต่ำมาก ผ

ชายหนุ่มคนนี้ประสบความส

เอง ด้วยรูปร่างบึกบึน อก

ยขนตายาวงอนที่ผู้หญิงบ

แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่เธอ เพราะเธอรังเกียจผู้ชา

นะคะคุ

บคนยากคนจนดีกว่า ฉันไม่อยากได้เงินของ

ยเงินไม่กี่สต

ะกอบ ไม่อยากได้เงิน

งอยู่แบบนี้ใช่ไหม เธอก็น

ร้อม

เสียงดังกรอดๆ

หญิงเหลือเกิน และอย่างที่ไ

!! เผ

คุณโมกข์ และนี่คือผ

คุณก็จำไว้เลยนะว่า คนอย่างฉันไม่

กห้องเปลี่ยนเสื

่นร้อนอ

อแต่เรื่องร้ายๆ สิ่

ดชีวิต ขออย่าให้ฉันเจอกับคุ

คุณโ

็วจนชนกับช่างดูแลควบคุมเส

นั้นหาใช

่อนมาจากไหนยะ แล้วนี่รีบไ

๋นยกมือจับอกลู

เอาน้องฮันนี่ต

นิษฐาวงโตและเดินบ่

คุณโมกข์ขา คุณโ

ทำอะไรในห้องแต

แดงอยู่ มือยกขึ้นลูบแผงอกกว้างแผ่วเบาอย่า

ดันร่างกะเทยยักษ์ให้

ความเจ็บปวดรวดร้าวและทรม

ับคนที่ทำให้เขา

ากความเจ็บปวด ดวงตาคมตวัดมองไป

นออกจากห้

กอบ ไม่ว่าจะยังไงฉันต้อ

ัญแขวนตั้งแต่เกิดเ

ะครอีกนับสิบครั้ง และบอกผลตอบแทนที่เธอ

ตุการณ์ในวันนั้นยังตามหลอก

องตัดสินใจอีกครั้งว่

ที่พี่กานนท์บอกจริงๆ ผลต

ายเดือนจนกว่าจ

นะคะ พี่ขอโทษด้วยที่

ยบอกไว้แล้วว่า

อโพยจากพี่กานนท์กะเทยร่างยักษ์ที

นนท์แล้วต้องอ้าปากค้างตาโตกับเงิ

เพราะว่า เอ่อ...คือ...พี่อยากให้

าน้องกวางผ่านได้นะคะ น้องกวาง

ห้ได้นะคะ พ

อความบอกวัน เวลา และสถาน

าหันมองนาฬิกาแขวนผนังเรือนเก่าโ

์ส่งมาให้จะเป็นงานของโมกข์ ชายห

กวาง” นางขนิษฐีมารดาท

เปลี่ยนแปลง และสิ่งที่หนึ่

...คำพูดบ้านๆ

่าจ้

แต่เอ็งนั่งถอนหายใจจ

ามองมารดาแล้วต้องถอนหา

นอนที่กั้นไว้ด้ว

อมีเงินให้ข้าใช้มั่งไห

่าอีกเดี๋ยวขนิษฐาก็ต้องให้เงินเธ

หี่ยวยื่นไปตรงหน้าลูกสาว