นท

ม่ใช่กะเปิ๊บกะป๊าบ กระโดกกระเดกอย่างกับม้าดีดกะโหลกอย่างนี้ ใครเห็นเข้า

วานและอยู่ในกรอบในระเบียบวินัยหรอ

์ถึงกับหายใจแรงๆ เบะหน้าด้วยเบื่อหน่ายสุด

ยินถึงกับกระตุก นิ่วหางตาอย่างอัตโนมัติ ยกนิ้วสอดเข้าไปในช่องหูแทบ

ไปอบรมมารยาทผู้ดี

ังศีรษะ ก่อนจะเงยขึ้นมองท้องฟ้าสีฟ้าครามและหมอกสีขาวเป็นรูปร่างต่างๆ แล้วแต่คนมองจะจินตนาการไป อย่างเช่นเธ

ทั้งชาติชีวิตก็เฉาตายสิ แค่คิดว่าจะต้องทำตัวเป็นสาวเรียบร้อย นุ่มนิ่มราวกับผ้ามัดไว้ เ

งอย่างเช่นทุกครั้ง ไปดักหน้าไล่โดโนแวนออกจากบ้านก่อนละก็...เธออดเจอชายหนุ่มนะสิ แค่นี้ก็คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว เจอหน้าเมื่อไหร่ จะโ

พราวระยับ เมื่อคิดว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้จะได้สวมกอดชายหนุ่มที่แสนห่วงหาและคิด

ะสองข้างทางที่เดินมามีหมู่มวลดอกไม้หลากสีสันเบ่งบานล่อเหล่าแมลงปีกสวยที่มาดมดอมน้

Clubman Bond Street สีเขียวขี้ม้า ตัวขอบประตูและขอบห

ะเห็นหรือเปล่า ก่อนจะสาวเท้าวิ่งลิ่วไปอย่างรวดเร็ว ไม่หวาดหวั่นเนินดินและหลุมเล็กๆ ที่ขุดเอาไว้เพื่อไว้ลงดอกไม้สำหรับการท

ถือวิสาสะเอารถคันโปรดของโดโนแวน ซึ่งเขาซื้อทิ้งไว้ใช้ยามเมื่อมาทำกิจธุระทุกอย่างที่เมืองไทยไปใช้โดยไม่ขออนุญาต จึ

กรถอย่างทุลักทุเล ด้วยชายหนุ่มมีน้ำหนักและสัดส่วนความสูงเกือบจะสองเมตร อ

ก แต่เพราะขาข้างหนึ่งใส่เฝือกอ่อนเอาไว้และยังต้องมีไม้ค้ำพยุง ในขณะที่แขนอีกข้างก็เช่นกัน ใส่เฝือกและมีผ้าผ

้วยตกตะลึงที่เห็นโดโนแวนจูบผู้หญิงต่อหน้าต่อตา ใบหน้านวลผ่องแดงปลั่ง นัยน์ตากลมใสเป็นประก

ถูกไฟเผาไหม้ น้ำตาเอ่อล้นคลอเบ้าอย่างไม่รู้ด้วยซ้ำ ฟันขาวขบกัดกลีบปากอิ่มนุ่มซึ่งสั่นระริกโดยไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด เพราะภ

ดนกระชากประท้วงเสียงแผ่ว อย่างต้องการฉุ

โนแวนให้ชัดๆ ก่อนหน้าซีดเซียวลง เมื่อได้เห็นภาพของ

าเบะแหยระคนยิ้มแห้งด้วยรู้สึกผิด ที่ปล่อยให้ความโกรธอยู่เหนือเหตุผล จนเผ

ดปาก เกิดอะไรขึ้นกันนี่ ทำไม

ะถิน” กันต์กนิษฐ์โมโหจนควันออกหู ปรายสายตาเข้มดุเป็นประกายกรา

เดินไปสะดุดตอมานิดหน่อย ว่าแต่เราเถอะไปท

มๆ ผมเผ้ายุ่งเหยิง กลีบปากอิ่มเต็มสีชมพูระเรื่อแย้มยิ้มหวานประ

ของสาวเจ้าที่สวมใส่กางเกงขาสั้นอวดปลีน่องกลมกลึง รวมถึงผิวเนื้อนวลเนียนลออให้คนมอง ใบหน้าปากคอคิ้วคางประก

ี้วิ่งตะลอนไปทั่วไร่ ไม่กลัวถูกลากเข้ารกเข้าพงหรือไง เดี๋ยวเจอหน้าต