ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 7 7

จำนวนคำ:1345    |    อัปเดตเมื่อ:01/03/2022

่อว่าพี่

้สึกไม่ชอบเอาซะเลยที่คุณเอาแต่เรียกตัวเองว่าแบมๆ ทั้งๆ ที่ค

ามว่ายังไง

้ฟังทีละคำ และผมก็ไม่ได้คุยกับคนสติปั

ล้

ชาไปทั้งหน้าเลยทีเดียว นี่เป็

่นและอ่อนโยน ไม่ใช่เย็นชาแข็งก

ก่อนพูดว่า “งั้นฉันจะไม่เรียก

ยกข้อมือดูนาฬิกา “ผมต้องไปแล้ว ถ้าพรุ่

ๆ ไม่กี่คำก็จะกลับบ้านแล้ว ไม่คิดจะนั่งเป็นเพื่อนหรือพูดจาปลอบประโล

มัดใจมัดกายเขาให้อยู่หมัด ใ

บคอตัวเอง นิ่วหน้า

คุณไม่ได้กิน

ย พลางช้อนสายตาขึ้นมองเ

ไม่พูดไม่จา เธอ

แล้งน้ำใจต่อผู้หญิงที

รร้ายจริงๆ จนผมไม่อยากเชื่อว่าจะ

ซ่าน “เมื่อกี้คุณว่าอะไ

ได้ชมคุณ ผมชมน้

มน้องฉันก็เหมื

ณมั

มรับหน้าตาย “บ้าที่หลงเส

สุดขีด “คุณพูดอะไรน

ฉันมันทำให้คุณสยอง

ว ก่อนจะทำสายตาหวาดระแวงใส่เธอ “

ึ่งนะ แม็คโลริคไม่ได้เย็นชาสักเท่

่แก้วแล้วส่

อ้

ยสิคะ” เ

อยากกินน้ำ หร

ะ” เธอช้อนตาขึ้นมองเขา และเขาก็ตอบชัด

ใจร้

ะคองศีรษะเธอขึ้นแล้

ือบหมดแก้ว ก

ุณค่ะ

เธอทันที เป็นเหตุให้

๊ะ

อย่าพูดจาน่าข

ก็ไม่พูด ฉัน

่ ตัดบท “ผม

แต่ก่อนไปฉัน

” ถาม

วจิ๊กๆ และเขาก็ดันหลงกลก้

ไรก็พ

อยๆ นะคะ ฉันคิดถึง” จบประโยคด

คิ้วขมวดเข้าหากัน ก่อนจะเค้นเสีย

ปลกตรงไหนนี่คะ ในเมื

ุณพร้อมไป

นไม่พร

งอะไรนั่นล่ะก็... ผมพอเข้าใจ ผมจะให้เวลาคุณใ

ปีเห

า ถ้าภายใน 3 เดือน คุณไม่ยอ

้องไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที

เรื่องง่ายเลยค่ะพี่ แต่แค่ 20 นาทีแรกที่ได้เจอเขาในร่างน

พ่อเลี้ยงที่โผล่เอาผลไม้มาให้ตอนเย็น เธอก็ดีใจอยู่หรอกนะที่เจอแม่ แต

กถาม หลังจากวางถุงแอปเปิ้ลที่ซื้อจากตลาด

ึ้นแล้

แต่แกหลับไปตั้งหลายวัน แม่ใจคอไม่ค่อยดีเลย ยิ่งน้องของแก...”

ผมที่เคยรวบตึงเสมอก็หลุดรุ่ยกระเซอะกระเซิง ปกติแม่แต่งหน้าไม่เป็น แต่แม่

ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY