แอบมาคุยโทรศัพ

รึมแทรก ฐิตานันท์เ

าชื่ออะไร ทำงานที่นี่นานแค่ไหนแ

ือเขาจะจำได้ แต่ไม่มีทาง หญิงสาวคิด

งปิดหน้าไม่ให้เลขาสายฟ้า

ามหาด้วยความขำ แต่คนอย

ต่จะโดนไล่ออกไหมคะหรือว

ึ้นไปหาเจ้านายตอนนี้เลย

มัน แม้จะมาสามเดือนครั้ง คิดๆ ก็เบื่อพวกผู้หญิงจริงๆ เห็นแค่หน้าตาก็กรี๊ดกร๊าด ไม่รู้จักนิส

กจากปาก “ทำไมต้องถึงคุณดลลธี ฉ

งอื่นเธอจะไม่ขึ้นไปเด็ดขาด เธอกลัวตนเอง

ต้องตอบคุณ ถ้าอยา

ูดไม่ออก สมองเบ

่าไ

ดูแลแขกอ

ยเตรียมใจไว้ก่อน จะให้ทำสีหน้าอย่างไรเ

คนไหนทำผิดกฎระเบียบต้องกระเด็นออกจากบริษัทแทบทุกราย ไม่มีการลดหย่

ป ทิ้งท้ายบอกว่าเรื่อ

ธอจะทำอย่างไร ทำหน้าแบบไหน ไม่ไปก็ไม่ได้ ครั้นคิดว่าเลี่ยงไม่ได้ก็จำใจต้

มอง ฐิตานันท์ลูบผ้าถุงที่ลายดอกกุหลา

ัวอะไร อย่างมากก็โดนด่า กลัวอะไร

บังเอิญที่ทำให้ชีวิตแปรปรวน เขาไม่มีทางจำเธอ

นก็อยากตัดพ

บหลังโอ่งน้ำแม้จะเป็นกลางคืนที่ฟ้าไร้ดวงดาว ป้าเองไม่

อาจจะรู้จักเอาตัวรอดกว่าเดิม ไม่ต้องแอบซ่อน แค่ทำทุกอย่างที่ลุงต้องการ นั่นคือหุงข้าว

รตกงาน กลัวป้าจะขายให้ใครอีก เหตุการณ์นั้นครั้งเดี

เธอเป็นพนักงานในห้อง

วาดกลัวมองเธอด้วยความสงสัย ไม

หลบไป ไปทำงาน

าลิฟต์ไปแล้ว ฐิตา

ดชั้น20 บีบมือทั้งสองตลอดกระทั่งลิฟต์วิ่งร

ึ่งจัดห่างออกไปจากโต๊ะทำงานพอสมควร พลันคิดระหว่างนั่งจิบไวน์ว่านานแค่ไหนเขาไม่เคยร้อ

อสัมภาษณ์อีกนิดหน่อยและมองใบหน้าเธอให้เต็มตา ดวงตาซึ่งไม่ต่างกับรูปของชันดาที่จุลเคยส่งมาให้ดูเมื่อปีที่แล้ว จะเป็นไปได้หรือที่มีคนหน้าตาเหมือนกันโดย

สิคะ ถ้าวิ่งไปแอบจ

ารัก แก้มแดงๆ เหมือนมะเขือเทศน่าหยิกที่สุด แม่เองก็รักชันดามากเพราะเธอขี้อ้อนเหมือนแมว แม่อยากมีน้องให

ารอแต่ไม่เคยได้สัมผัส ความสุขบนความมั่งคั่งคือสิ่งลวงตาลวงใจมานา

ามเพียบพร้อม คนอย่างดลลธีก็อ่อนไหวเหมือนกัน แต่เขาไม่อยา

เขาเหมือนจ

ระตูโดยไม่รั้งรอ นาทีแรกที่สบตาคนอยู่นอก

ของควา

ชั

จำได้แม่นยำ ดูเหมือนจะเป็นเพียงเธอที่จดจำทุกอย่างได้ หญิง

งอย่างเธอ กลิ่นหอมจากเรือนกายใหญ่ทำให้หญิงสาวใจเต้นร

ดี๋ยวก็สะดุดอะไรหร

้างเท่านั้น มือสั่นทั้งสองบีบกันแน่น เส

ไป

อยากรู้เร็วไวว่าวันนี้ตนมาทำอะไรที่นี่ ชีวิตเธอมันจะ

เดินไปแม้

อเกิน ไม่มีอะไรที่คนอย่างเธอจะฟังมันไม่