ไม่ได้เลย ครั้งแรกที่รู้... ไม่มีใครทำใจได้หรอก ส่วนมากที่เธอเจอ มักจะเป็นพายุอารมณ์

ค่

บน้องฉัน เธอคงโดนฤทธิ์มัน ถึงจะ

รงคนหนึ่ง แต่ปัจจุบัน โจนาธานไม่ต่างอะไรกับซากศพ เมื่อร่างกายผอมซูบเ

อนลมหายใจแผ่วๆ คงไม่มีใครทำให้เธอหวั่นไหวได้หรอก เมื่อคำพูดเสียดสีเช่

มื่อรถยนต์วิ่งผ่านรั้วเหล็กสูงใหญ่

ใช้วิ่งถลามาต้อนรับแบบรู้หน้าที่ เบนก้าวลงจากรถยนต์ เขาโย

มาดูแลโจ หาห้องให้หล่อ

ประจำ หล่อนก็น่าจะมีห้

็ได้มั้งคะ วาดต้อ

่เขาแน่ใจ หล่อนได้ใช้แน่ เมื่อไม่มีใค

.ต้องให้ฉันเข

เริ่มขึ้น หลังเบนเดิ

้องค่ะ

้มให้เขา เอื้อมมือแตะลูกบิดประตู

ุ๊

รงหน้า เมื่อเธอดันประ

ึ้ม เมื่อหน้าต่างทุกบานถูกปิด ม่านถ

นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินคลำทางจนสามารถปรับสายตาให้คุ้นกับความมืด มองเห็นภายในห

อง นึกอยากหัวเราะครั้งแรก...เมื่อไม่มีเสียงกรี๊ด!! ไม่ม

นโต๊ะเตี้ยๆ กลางห้อง เธอเต

ห้ห้องสว่างขึ้น ไม่ใช่ม

นไปรูดม

กภายนอกส่องผ่าน

โวยก็ด

่อนสาระแนเ

หนึ่ง ที่นั่งเอนๆ อยู่กลางเตียง เขาผอมจนน่าใจหาย ใบหน

ยค่ะ จะให้รูดม่านปิดเหมือนเดิม

ยบ หยุดรอฟังคำต

ชิญออกไปทางนั้นได้เลย ฉันไม่ต

้วสั่นๆ ไปยังประตู ขับไล่

เป็นพยาบาลอาชีพ วาดชื่อวันวาดค่ะ นับจากนี้ไป คุณต้องฟ

่อว่าชายหนุ่มหมดแรงเพราะปลายนิ้วที่ยกค้างไว้ของเขา สั่นจนเธอมองเห็น เขาออกฤทธ

ยยุบ อาหารอ่อนๆ นั่นเต็มถ้วย วันวาด