นที่ซึ่งวางอยู่บนพื้นข้างเตียง ก่อนสะบัดศีรษะไล่ความง่วงงุ

ลโหล ภ

ดนะ อีกนานไหมกว่าแกจะมาถึง หิวไส้จะกลืนกันเองแล้วโว้ย” เสียงปลายสายที่ไ

ไหร่และนัดกันที่ไหน ทำไมมันไม่อยู่ในช่องสมองส่วนจดจำของเขาเลย แ

แกอยู่ท

“บ

สองแกยังอยู่ที่บ้าน แกจะกินวันนี้หรืออาทิตย์หน้าวะ” เส

อ่อนเพลียกับกิจกรรมรัญจวนใจในความฝัน แต่ฝันอะไรทำไมถึงเหมือนจริงนักทั้งสุขสมซาบซ่านและหลั่งริน ชายหนุ่

แบบโครงการใหญ่ของรัฐบาลและภาคเอกชนเลยทีเดียว ภูวนยืนหลับตานิ่งปล่อยให้สายน้ำขับไล่ความง่วงงุนเกือบครึ่งชั่วโมง ซึ่งนานกว่าปกติที่เขาเคยอาบมา และก่อนที่ใจขอ

าผู้ชายเอื้อมไปปิดฝักบัวพร้อมคว้าผ้าเช็ดตัวส

พบเจอร่างแบบบางของสาวสวยเพื่อนร่วมห้อง ชายหนุ่มจึงเดินเลยไปหยุดหน้าประตูบานไม้สลักลวดลายก่อนยกมือทำท่าจะเคาะ แต่บานประตูกลับเปิดอ้าออกเสี

๋ยว! ค

ันไว้สุดแรงเช่นกันไม่หมายให

ะสร้างอนาคตด้วยกันที่โน่น เมื่อความสัมพันธ์จบสะบั้นพิมราตัดสินใจกลับมาเมืองไทย แต่ไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิด จึงต้องหาที่พักและหางานทำในกรุงเทพฯแทน และเพื่อนสนิทของเธอซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของภูวนด

ุยกั

จนในที่สุดทั้งเขาและเธอก็ล้มกลิ้งลงกับพื้นเ

โค

ลุกแล้วประคองให้พิมราที่

งบางเบื้องหน้าไปจนชิดผนังสองมือยกขึ้นยันกักเธอไว้ระหว่างท่อนแขน ตาสีน้ำตาลอ่อนของเขาตรึงดวงตาสีเข