วยรับกับรูปหน้า ก่อนส่ายหน้าไม่ได้

งๆ อ้อหนังสือเล่มนั้นเขาก็ขอคืนไป

น้ายุ่งก่อนตัดบทชี้ชวนให

ไม่พลุกพล่านจะได้คุยกันให้หายคิดถึง” เขาอ

หรอกคะ แต่สงสัยอาหารจะไ

้ำย่อยอาจยังไม่ถูกปลุก ตกลงเข้าร้านนี้เลยนะคุณ” ภูวนเลี้ย

นึกอยากจะเหลียวกลับไปมองหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่มีโอกาส อีกทั้งภูวนที่คุยจ้อก็ไม่เป

พียงแต่เขาไม่คิดจะใส่ใจ เมื่อคิดว่าตนเองไม่มีศัตรูที่ไหน และพาลคิดไปว่าที่

” พิมราเอ่ยขออย่างมีมารยาท

ม้ไผ่สานขัดเป็นลายเพื่อแยกห้องสุขาชายหญิงออกจากกัน ร่างสูงผอมขอ

ดออกมาจากปากกระจับของพิมรา ก่อน

าที่ต้นแขนพันธนาการมิ

พี่จะรีบหลบ

ยงแขนเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา แต่วสุกล

นะ บอกใ

าไอ้หมอนั่นนะ แฟนใหม่พิมใช่ไหม” เขาพย

่อนกดริมฝีปากยิ้มเยาะ “ใช่หร

เขาหยุดก่อนหัวเราะขบขัน “จะหาแฟนใหม่ทั้งทีเลือกที่มันดีกว่านี้หน่อยไม่ได้

ผลั

าดอารมณ์ก็ลงไปกองแทบพื้น พร้อมชายหนุ่ม

ภูวนหันไปโอบไหล่พิมราพาเดินออกไปจากตรงนั้น ซึ่งบัดนี้

งของเหลวอุ่นเริ่มซึมออกมา ก่อนกัดฟันกรอดลุ

่างเปล่าล้มหน้าคะมำไปกระแทกกระถางต้นไม้ที

ท่ามกลางเสียงหัวเราะขบขันของไทยมุงที่เริ่มถอยหนี โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าคนที่คิดว่าซุ่มซ