PTE

ใช่เ

ันเป็

ป็นผู้ชา

ต่อหน้าแสนดีแต

ายความเลวได้ในเมื่อเขามันยิ่งกว่านั้น ลมหายใจอุ่นเคลื่อนปัดเข้าใบหูของฉันใน

รนิ่ง ยืนนิ่งไม่ขยับถึงแม้จะแม้อ้อมแขนใหญ่รัดตัว จะว่าไปตอนนี้เหมือนกับตัวเองเป็นเห

มาหนี

นีค

าของเขาหวังว่าทุกอย่างจะจบลงไม่มีอะไรอีกทว่าทุกอย่างไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อ

ลวงั้

ะไร ปล่

พร้อมทั้งฉุดยื้อเกิดขึ้นในเมื่อเขาไม่ยอมพยายาม

่เด

ต้องไม

้าจึงสามารถเห็นใบหน้าหล่อของเขาชัดเจนใกล้จนลมหายใจเป่ารดกัน เส้นผมสีม่วงเด่น

ารหันใบหน้าไปทางซ้ายทีขวาที่สุดท้ายมือใหญ่ก็

ี่ครั้งห

ไม่เคยจางห

ั้งหนึ่งเหตุ

ำให้ฉันเปิดริมฝีปากยอม

ตาจ้องมองลงมาดูฉันนิ่งอีกทั้งสองมือก็ปล่

บอกว่า

..

ได้ยินมันจะไ

ั้นเหรอ รู้มั้ยว่าคุณทำลายทุกอย่างของหน

ายตาของเขาแม้จะไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีก็ตาม ฉันก็อยากมีอนาคตอยากมีช่วงเวลาเหมือนกับเพื่อนๆ ในวั

..

วหนู ออกไปจา

ชากชุดทำงานออกจนมันฉีกขาดเผยร่างกายต่

ผี

าตัวเอ

วเองเลือด

้ก็อย่าหวังว่าจะได้รับความเกรงใจจากฉันเหมือนกัน แรงมาก็แรงกลับฉันไม่ใช

ด้.

..

ตรงนี

ผี

อของฉัน แววตารุ่งโรจน์ราวกับสัตว์ป่าคู่นั้นแสดงขึ้นให้เห็นเหมือนกับคืนนั้นต่างกันแ

่สนใจความเจ็บหรือเสื้อบาดผิวฉัน เขามันยิ่งกว่

ดจ้องที่ห

รอยอะไรตรงห

..

งลมหายใจก็ขาดห้วงไปตามๆ กัน ชนวนเรื่องนี้เกิดขึ้นมาเนิ่นนานแต่ผลมันยังตามมาถึง

ับไม่ม

่เป็นผู้กุมมันก็จ

ยาวเหม

..

บเข้ามากั

อนให้ลุ้น เพราะเขาพูดออกมาไม่จบประโยคแล้วหยุดไป

เกิดขึ้นใช่มัน

นไปหมดเมื่อได้ยินประโยคด้านบนของเขาดังขึ้นยังไม่พอนัยน์ตาค

่าต

กเดิม รอยแผลที่ไม่จางหายใต้สะดือไปอีกคืบกว่านั้นมันไม่ราบไปกับเนื้อผิวยังนูนขึ้นนิดห

การผ่าค

ดธรรมชาติเนื่

ฉันอ่อนลงไม่รุนแรงเหมือนกันก่อนหน้า เขาเบาแรงล

..

่ฉันนึกว่าผ

สงสัยกับไอ้

ว่าเป

ตัดไส

ส้ต

ล้วแค่นี้อาการหนักอึ้งตรงใจฉันก็ผ่อนคลายออกไปบ้า

ใช

กับมองหน้าฉันอีกครั้ง “เผื่อเธอจะยังไม่รู้ว่าไส้ติ่งเขาผ่ากันใต้สะดือก็จริงแต่มันเยื้อ

เล็กน้อยสำหรับจ

ันโดยใช้แว

ห้ตัวเอง

ให้ฉันตกเป็

วมันกัดเซาะเกาะกินหัวใจเกินความอดทนไปหมดกระทั่งลมหายใจของฉันเกิดการขาดห

้งฉันและเขาม

่ำคืนนั

..

วามจริ

ดนกดดัน

กเลี่ยงหล

นจึงถอนหายใจออก

ด้วยการข่มมันไว้สุดใจก่อนที่จะเอ่ยพูด การทำอารมณ์ให้เยือกเย็นดั่งสายน้ำหวังจะช่วยดับรดความโกรธของเขาเพราะมันเร

เนียนที่ฉันยัง

งกลับมาด้วยสายตา

ลี่ยงกับเป็นเหมือนสิ่งที่ไร้ประโยชน์ไม่เข้าห

เห

ะจมน้ำรอบตัวไม่มีอะไรสามารถคว้าหรือหามาพยุงเพื่อตัวเองได้เลย นาทีนั้นน้ำก็เพิ่มร

นเหมือนตกนร

..

ิ้มลองกับทำให้ฉันดิ้นทุรนทุรายหนีออกมาแทบไม่ได้ ตรรกะบ้าบอกพวกนั้นพอได้ฟังไ

ี่ยวจริ

ช่.

งตาคู่นี้แหละที่ทำให้ฉันเป็นอย่างทุกวันนี้ วันนั้นถ้าฉันไม่หันหลงไปมอง วันนั้นถ้าฉันไม

พี่จะเชื

..

ไม่รู้อะไรข

..

งเหลือแค่รอยแผลที่ปิดสนิทไม่มีอะไรทำให้มันเปิดขึ้นมาอีกแล้

ี่ได้รับทั้ง

้รับผลของมันทุกอ

เรามาเจอกันอีกสินะซา

หย

อนต่อโลกหลงเชื่อคำพู

นนรกพวกนั้นหรอก การกระ

น จิตสำนึกอย่าถามเลยแค่นี้ก็ทำให้รับรู้แล้วว่าถ้าฉันเอ

ทำอะ

ใช้อีกมือหนึ่งเข้ามาลูบวนบนรอยแผลเป็นนั้น ยิ่งปลายนิ้วสัมผัสทุกความรู้สึกทุกการกระทำ

..

หนูนะ ป

็บมั

นั้นแหละ ไม่เจ็บเหมื

้นไว้จากนั้นก็พูดต่อ “คิดว่าไอ้ผู้ชายท

..

ไปไม่

หรือเ

กๆ ก

ึ้นพร้อมกับร่างการที่มันต้องออกแรงประท้วงให้หลุดรอดจากพันธนาการของเขา การพยายามดิ้นให้หลุดก่

็อคประตู

าอุ

กๆ ก

อีกครั้งการสบตาแกมสื่อขอร้องว่าอย่าทำให้เรื่องราวมันยุ่งยากไปมากกว่านี้อีกเลยแต่แล้วรู้ไห

ม่ท

ันให้ร

่งที่ทำให้ฉั

ล่อยหน

ไม

รพยายามพูดด้วยเหตุผลสุดท้ายแล้วมือใหญ่ก็ปล่อยข

่ในนั้นหรื

ากให้กึ่งลุกกึ่งนั่ง ไม่สมควรเอ่ยออกไปสินะถึ

ำตั

รกระทำต่อมาที่เขาทำด้วยความรวดเร็วมากนั่นคือการลากฉันให้ลุกขึ้นจากเตียงเดินไปยังหน้าตู้เสื้

ังมีแรงดั

..

ให้ได้

้นเพราะเขากำลังร

่หนู

ในทันทีเมื่อท่าทีแข็งกระด้างประกอบกับวาจาที่ก

ต่อจากนี้มันจะเป็นย

..

ิสัยเหล่านั้นถึงจากกันนานมันก็ยังทำให้ฉันจำได้ขึ้นใจไม่มีทางลบเลือนได้ทั้งนั้น ความเลวร

ามไปก

พยายามแกล้งลืมเลือนแกล้งโหมงานหนักหน่วงยังไงสุดท้ายพอมาอีกวันมันก็กลับมาทำให้นึก

ันพยายามทำอ

็เป็นไปไ

็เงียบและ

ฉันเค้น

งไงซะคุณมันก็เป็นจุดสูงส

คล

สั่งมาได้ยังไงใครมันจะไปทำได้ในเวลานี้กันสุดท้ายฉันก็ได้ประชดออกไปแต่เนื่องด้วยเวลาหรือปัจจัยอื่

หตุการณ์นี้จะลงเอยจบไปในรูปแบบไหนกันแน่ วุ่นวายหรือว่าเรียบร้อยเดาใจอีกคนซึ่งเป็นเหมือนผู้คุมซ

่แน

เขาไม่ปฏิเสธ ฉ

นก็รอด เรื่องวันนี้

คล

้า

กทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมองสบตาคู่นั้นของเขาอีกทว่ากำลังจะเอ่ยปากถา

ิ่น

คยลืม

เช่นเสื้อตัวโคร่งผืนนั้นที่

. ทำไมสายต

างสมบูรณ์แบบเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาส่วนสูงเกินร้อยแปดสิบแน่ๆ การแต่งต

” ฉันละสายตาจากเขาเพื่อมามองพี่มิ้นลูกเจ้าของร้านขายของชำห

ก็

เรียบร้อ

ียงไปอีกทางตาม

าซื้อของค

นั้นแหละ เห็นเงียบๆ ฟาด

ต่ฉันก็ไม่คิดอะไรแบบนั้นกับคนที่ตัวเองได้เห็น

นซื้

าขวดเท่าไ

งจากมีลำแขนใหญ่ยื่นขวดน้ำจากด้านหลังเกือบสัมผัสกับหัว

งไว้

ไว้ใจ

บด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

ซื้อมาม่า 1 ซ

“

านการบริการของพี่มิ้นทั้งคำพูดจาการกระทำต

รับคิดรวมมาม่

การดื่มน้ำที่ทั้งเท่ราวกับเป็นพรีเซนเตอร์เองขนาดนั้นและแล้วสายตาเขาก็สบตากับฉันแ

อเรา ชื่อเหม

..

กที่ชื่อ

นเอ่ยเรียกซานโด

ยิ้มให้ทั้งที่ฉันเป

่างก็ s

..

o

นเหร

่หลุบมองไปยังรองเท้าของเขาซึ่งมันก็สวยและก็แพงนั้นฉันแทบจะไม่กล้าทำอะไร

ขี้เข

ันใหญ่กั

ิน ไม่ได้เป็นแบ

..

มแดงเ

าไป มือมีตีนไม

ันหน้าไปหาพี่มิ้นเพราะไม่อยากโดนว่าให้อีกแล้วแค่นี้เธอก็เกลียดฉันเข้ากระดูกดำโดย

ี้ก็เ

ยากอย

..

นิดแซวหน่อยตัวอ่อยปวกเปียกเอียงอาย ทำอย่างไม่เคยนะมึงอีซาน!” พูดจบมาม่าซองเล

ค่

ไป

กมาก่อนดีกว่าโดยไม่สนใจมองไปทางผู้ชายคนนั้นอีกแต่ได้ยินเสียงพี่ม

ทสนทนาของทั้งสองคนก็เบาลงตามกันไปพอห่างออกไปท

้จะได้เท

มิ้นที่มีน้ำเ

้นเมื่อสอง

ล้วว่าวันนั้นไอ้ป

ามันหมายคว

่พวกเขาไม่ได้หวังดีกับเราสักนิดเดียว การโดนหลอกด้วยการเอาความเชื่อเข้ามาเป็นสื่อจากน

ตรทุเร

ชตัวเองเ

ี้ว่าอย่าให้ความเชื่อใจใครง่ายๆ

ก๊อกๆ

ตื่นเลยถ้าฉันไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องของเขาดังขึ้น ความเง

ม่ถูกใช่

ื่อท้วมตัวมือเปียก

รหรือเป

อ่อ

ห้องนี้ครับ จัดการบ

ือว่

ผมประ

เธอนิดหน่อย” ดูเหมือนป้าอุ่นไม่ฟังการแนะนำตัวของอีกฝ่ายเพราะป้าอุ่นต้องรู้มาก่อนแน่ๆ ไม่งั้นจะขอโทษขอพายขนาดนั้นเ

อ...

ราบเรียบเ

ารที่สั่งให้ค่ะ ข

องผมชอบห้องนี้ อยากมาทำงานห