ี่

บไม่รู้เรื่องรู้ราวจนกระทั่งถึงเวลาสายของอีกวันหนึ่ง พอเขาตื่นขึ้นมาก็รู้ว่ายังคงนอน

ลิวกงกงที่หน้าติดจะเรียบตึงอยู่

หรือ? อยากจะนอนต่ออีก

อ่อนโยนผิดจากเมื่อวานที่รา

าการของตนเองดีขึ้นกว่าเมื่อเย็นวา

ากล้างหน้า แล้วหลิวกงกงก็สั่งให้พวกนางนำกาละมังทอ

้ ให้บ่าวเช็ดตัวให้จะดีกว่า แล้วค่

คดีถูกเรียกตัวให้มาปรนนิบัติรับใช้ ก็จะอยู่เพียงหนึ่งชั่วยามถึงหนึ่งชั่วยามกว่า(สองถึงสามชั่วโมง)เท่านั้นแล้วก็ถูกส่งตัวกลับ แต่หลี่ชิงคนน

ากห้องนอนใหญ่ เพื่อเขาจะได้ถอดเส

อมารดา แต่พอเขาอายุสิบปีก็ไม่เคยให้มารดาช่วยเช็ดตัวอีกเล

องรอยอะไรใช่หรือไม่? ท่านมิต้องเขินอายไปหรอก เป็นธ

ขายิ่งให้หลิวกงกงเช็ดตัวให้ไม่ได้ เพราะบ

ใกล้ติ่งหูของตนเอง ที่นั้นมีร

ู้สึกไม่อยา

ด็กหนุ่มสวมใส่เสื้อผ้าอย่างดีชุ

รับอาหารเช้ามาให

สร็จ…หลี่ชิงก็

ูแลเด็กหนุ่มให้ดี แต่ไท่ชินอ๋องมิได้สั่งว่าให้เ

กลับเรือนเล็กเอง หลิวกงกงก็จัดเกี้ย

รือน

นมือยังลืมกิน…พอเห็นหลี่ชิงกลับมาอย่างปล

ท่านกลั

ในมือของอีกฝ่าย ก็คาดเดาได้ว่า “อา

่ยังไม่อิ่ม ก็รีบคว้าหมั่นโถวมานั่งรอคอยเจ้านายน้อยของตนด

้ามาก” หล

ากันเข้าไปคุยกันต่อในห้อ

น้าคุณชายแ

งถามเพราะเห็นสีหน้าอี

้นคอขอ

องข้ามีอ

ยแดงเป

รงไ

หน้ากระจกทองเหลืองที่ถูก

นแล้วได้แต่

รกัดมา?” อาเฟย

ะคาดเดาได้ว่า น่าจะเป็นร่องรอยที่ไท่ชินอ๋องทำไว้

อีกฝ่ายคงถูกไท่ชินอ๋องทำทารุณกรรม “คุณชาย ท่านค

อก ก่อนจะหาทางอธิบายว่า

้วรอ

ถูกแมลง

องตัวใหญ

ง แล้วบอกเรื่องน่ายินดีของตน “ท่านอ๋องเป

ตูห้องก็ถู

ัง

ใหญ่สี่คนเดินเข้ามาในห้องด

่หลี่ไปพบ” บ่าวรับใช้

อาเฟยรีบก้าวมายืนบังเบื้อง

บใช้วัยฉกรรจ์คน

ะหน้าผากกระแทกกับโต๊

้องอย่างตกใจ ถลาเข

แรงหลายมือคว้า

ีๆ ก็ลากตัวไป” เสี

ากลากพาไป ต่อหน้าต่อตาอา