img THE SECRET กวางน้อย  /  บทที่ 5 CHAPTER 4 | 38.46%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 5 CHAPTER 4

จำนวนคำ:5082    |    อัปเดตเมื่อ:10/04/2022

PTE

ินทร์ นาค

ญิงคนหนึ่งใน

ยยิ้มทุกครั้งไม

นคนอื่นผมกล้าการันต

อีกแล้ว

ะแนน

่แคร์อีกต่างหากเสร็จท่าทางกวนส้นตีนมันก็นั่งลงข้างผมในทันทีชื่อ

สองคันที่ผลัดเวียนเปลี่ยนกันแซงเพื่อกระหายคำว่าชนะ การดริฟท์ขึ้นสุดเข้าตีโค้งในแต่ละโค้งสร้างความฮื

่มีอะไร

ยู่ดีจะบอกตรงๆ ไปเลยให้มันจบๆ จะเสียเวลาแก้ตัวทำไม การกระทำของผมทุกคนไม่ต้องม

ไหม

องเป็นห

ฟันเหยื่อฉายานี้มาท

ของมันรู้ๆ กันอยู่แค่เอาแต่เลือกเท่านั้นเองแต่ส่วนใหญ่มันนาน

ึงอ่ะแค่เลี้

มีคำ

ะคำตอบ

มึงดูอ่ะเด็กไ

ากให้ท

ก็บอกให้คุ

วางฟันเหยื่อ” ไอ้สัสข้ามใช้สายตาแพรวพราวมอง

ือนแล

บนสนามแข่งที่ทีมตัวเองเข้าเส้นชัยไปอย่างสวยๆ ก่อนยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบอย่างสบา

ารก็เช่นกัน จัด

ส้นต

นตีนไปเลย การใช้อาวุธผมมักเลือกจากความผิดและถ้าผิดหลายส่วนก็จะผสมปนกันไป

ามแค่อาทิตย์เดียวร

ล่อยเหร

ถ้ามึงไม่จ

ิถึงเข้

วกนั้นกระทืบคนซ้ำๆ อย่างไร้คำว่า ‘ห้าม’ มันคือสิ่งที่ผมเลือก ‘ทำ’ ถึงแม้จะอยู่ในช่วงเวลาดึกดื่นก็ตาม ร่างกายคนพวกนั้นสามคนถูกก

งมีสต

ังรู

นก็นะเมื่อเข้ามาในวงการนี้มาอยู่ใต้ส้นตีนของผมทุกคนรับรู้แข่งก็คือแข่ง จบก็คือจบแต่ถ้าเลือกแพ้แล้

ันมีแต่เลือดสีแดงสดออกมาแต่สายตามันแสดงให้ผ

ันไปมองมันจากนั้นก็คว้าไม้เบสบอลเดินลากไปหยุดตรงหน้าครั้งแรกที่สาดใส่แรงไปตามการเคลื่อนไหวกระทบข้อมือของมันเกิดเสียงกระทบ

ขอโ

่องเองคำขอโทษก็ไม่

ขอ

าคำแก้ตัวที่พูดจากปากหลังการกระทำก็ยิ่งแล้วใหญ่ การไม่พูดมากโดยการต่อความยาวสาวความยืดมันคือสัญญาลักษณ์ของตัว

้งหน้าตาท่าทางทุกอย่างสะท้อนมาในสายตาผมหมดและสายตาของอีกหลายคนที่ต่างมองมาเป็นจุดเดียว การใช้แรงกดลงไปเพ

่ได้

ด้กลัว

รู้สึกว่าง

แต่ผมอยากให้รับรู้ว่าใครมาไม่ดีผมไม่เลี้ยงและนี่คือผลที่ต้องยอมรับเท่านั้น การหนีก็ไม่

รไม่เป็นมันก็ใช่นั่นแหละแต่มันก็แล้วแต่กรณีไป ถ้าทำงานกับผมแล้วไม่หักหลังไม่ว่าเรื

รือว่าเลือกเข้าข้าง

ำอยู่ไม่

าก.

ลายแถวนั่น มือข้างที่มันเคยใช้ทำเรื่องผิดๆ กับงานและก็เคยกดคนอื่นให้ด้อยกว่ารองรับมือรองร

่ทำล

ด้เห็น

มโลภมากจึงเข้ามาครอบสมองอันน้อยๆ ทีละนิดจนกระทั่งครอบงำแบบเต็มเหนี่ยวคำว่าผิดชอบชั

ไปก็แ

ไปก็ไ

รเลยด

ยินยกยิ้มมุมปากพร้อมกับจัดการกดเคลื่อนไหวให้มันผิดรูปร่างจากเดิมอีกครั้งต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ทั้งหมดเกิดขึ้นภายในเวลาอันรวดเร

่งเหยียดกดลงไ

นหาทางหลุดพ้นจากความเจ็บปวดซึ่งแน่นอนว่ามันไม่มีทางหลุดได

้ก็คื

ผิดแล้ว ไ

วรอดแต่ถ้าพ้นก็ทำอีก

หร

ิง ผมพ

น์ว่าแล้วเท้าอีกข้างก็ตวัดแตะเข้าไปที่มือของไอ้นั่นเพื่อให้หลุด

เลวมากกว่าที

ี่จับกลุ่มกันรอบตัวแม้ตอนนี้จะดึกมากก็ตามไม่มีใครสนใจเวลาหรอกกระทั

ษครับเฮ

กอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่จะส่งงานให้ผมได้รับรู้ มันบกพร

เบนสั่นหมดแล้วนะ”

งานทุกอย่างในส่วนของตัวเองให้ดีถ้าพลาดแล้วไ

รับ เ

รอบสนาม

แน่นั่นสนามแข่งรถ

” เลือกได้ผมใจดีที่สุดอยู่แล้

ู้เฮียกวางกลับอย่างไหนผมก็ตายห่าศ

รอมึงเลย

ฝากเฮียกวางเรียกร

องเลย

คำขอของไอ้เบนไปนาทีที่มันเริ่มออกตัววิ่งให้ผมได้เห็นพร

ลูกน้องมึงแน่สัส ตายก่อน

ลาบจำแค่

จร้ายเช

โยคพวกนี้เยอะ เยอะเกินไปด้วยซ้ำ เวลาผ่านไปเกือบสิบนาทีที่ไอ้เบนมันก็ยังวิ่งแต่เริ่มเชื่อง

ม่เกินห้ารอบผมต้องสั่งให้ลูกน้องหยุดแน่ๆ คิดแบบนี้กันอยู่ใช่ไหมถ้าคิดแบบนี้จริงหยุดเลยครับสำหรับผ

่เรียบร้อย ไอ้สัสผมอยากเอาตีนยันหน้ามันจริงๆ เลยสำหรับความกวนตีนของหุ้นส่วนอีกคนของธุรกิจตัวเองที่หายหน้าไม่ม

บบเจาะจงตามที่

มึงก็ว่

าะเบาๆ ก่อนนั่งลงข้างกายผมแขนข้างหนึ่งวางไว้บนไหล่ส่วนอีกข้างมั

ได้เหี้ยขนาดนั

งไปมองหน้าไอ้ดิวเสร็จก็หันมามองไอ้สัสข้ามที่ยิ้มนิดๆ เห

มั้ยวะ” ไอ้สัสข

าเลวชั่วช้ายังไงก็ยัง

ั้งแค่นั้นผมก็พอเดาเรื่องได้ สายตาของไอ้สัสฟ้ามองมายังผมเพื่อบอกให้เอ่ยพูดทำลายความเงียบนี้ ความจริงผมก็ไม่อยากเอาตัวเข้าไปพูดอะไรกับเรื่องค

ดีขึ้นเลยกับคำถ

ม่ได้รักษาความรู้สึกของเพื่อนนักแต่ก็ไม่ทำให้มันเจ็บไปมากหรือน

ึงจะให้กู

รู้สึกไอ

ประโยคถกเถียงได้เกิดขึ้นพร้อมทั้งสายตาแห่งการห้ามปรามแน่นอนผมไม่ใ

กฝ่ายมองว่าไม่รับรู้อะไรในสิ่งที่เธอทำเลวทรามเอาไว้ต่างหากผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่หนึ่งปีตอนนี้เรียนอยู่ปีหนึ่งเป็นรักแรกรักเดียวที่มันยัง

อาไงต่อง

ดขึ้นพูดทวนกับ

ื่อง” ถึงตาของไอ้สัสข้ามถามไปหลังจากที่ไอ้ดิวบี

์หรือแก

แต่ต้องทำให้จบ มึงเข้าใ

ซ้ำ

าเบื่

อยู่กับควา

ให้เลิกซะจะได้ไม่ต้องทำตัวแบบนี้อีก ความรู้สึกไม่ใช่เรื่องล้อเล่นกับคนๆ หนึ่งที่รักมันยิ่งเป็นเร

ใจตัวเอ

วถอนหายใจลากยาวก่

ะความรักที่เหมือนไม่ใช่ความรักอาจทำให้อีกคนเป็นฝ่ายอดทนกับคำว่า ‘ขอโทษ’ มาตลอดเกิดคำๆ หนึ่งว่า ‘ไม่เอา’ แล้วก็ได้มันเป็นแบบนี้สินะ “ม

ัวมึงดีเท่าตั

่จะรับรู้ได้มากสุดแต่รู้เอาไว้นะข้างๆ มึงจะมีกู

แล้วพวกมึงไ

ี้ยทำแบบนั้นมันก็ดูพยา

ี่นอกใ

ักหลังคนท

นสิ่งที่ไม่

ยเรียบร้อยส่วนผมนั้นแยกกลับบ้านในช่วงเวลาเกือบตีหนึ่งกว่าซึ่งปกติคืนอื่นๆ มันก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกแตกต่างจากเดิมยกเว้นค

ดต้องมีเ

เรื่องต้องทำให้

ม่

หยียบเบรกรถทั้งที่ไ

งเดินตามเข้าไปด้วยพอเดินเข้าใกล้อย่างแรกที่ได้ยินเป็นเสียงโวยวายฟังไม่ได้ศัพท์ตามมาด้วยเสียงร้องไห้ติ

ระยะห่างจ

ณ์ที่พึ่งเห็นจึงช่วยคน

งคราวนี้ตรงข้างมันเป็นผนังกำแพงซึ่งพอศีรษะเล็กเคลื่อนไปมันต้องกระทบแน่ๆ ฝ่ามือ

งศีรษะกระท

ือผมต่างหากท

กวาง

้ไม่ให้เห็นอะไรจำพวกนี้อีกถึงมันจะเกิดขึ้นมาแล้วกี่ครั้งก็ตามแต่ก็ไม่สมควรได้เห็นหรือว่ารับสถานการณ์บ้าๆ แบบนี้ เด็กแค่อา

มีทางล

ดชีวิตมันก

พาน้อยใจ

ให้ไปในทิศทางที่ตัวเองต้องการทว่าแค่เดินไปก้าวเดียวน้อยใจกับชะงักใบหน้าเปลี่ยนไปทาง

ต่

รทำอะไรก่อนเท่านั้นจึงนั่งย่อลงไม่นานร่างเล็กก็ขึ้นมานั่งกวาดมือคล้องลำคอผมเมื่อผมลุกขึ้นแล้วเดินห่างจาก

ร์สวยกว่าแต

ทั่งถึงรถผมก็ย่อให้อีกฝ่ายลงจากหลังจากนั้นก็ยืนขึ้นเห็น

ัวมันมีแต่ความมืดไปหมดเลยถึงจะมีดวงดาวรอ

็กน

วก้มลงมองปลายเ

ยู่แ

ี่มา

พี่ก

ความบวมที่ข้อเท้าให้ชัดเจนขึ้น ภายใต้ดวงไฟสีนวลที่ส่องความสว่างให้ระหว่างผมกับอีกคนได้เห็นหน้ากันชัดเจนขึ้นมากกว่

่างรอบตัวเธอสิใจ พี

็หันหลังกลับมาพี่อ

เคมั้ยยัย

นิดเดียวรู้ตัวมั้ยใจ” ไม่มีสักครั้งที่ผมจะไม่เห็นน้อยใ

เนาะพี่กวาง ทำให

อนัก มาอยู่โลกของพี่แล้วกั

ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY