ะไรหน่อ

บคุณลูกค้า แอง

ค้าน่าจะเป็นคนที่ผมรู้จัก” แองจี้ทำปากยับยู่ยี่ อุตส่าห์บ

เปล่านะ เพราะเค้าจงใจหลบคุณตั้ง

ง ยัยบ้านั่นกระทืบกล่องดวงใจเขาจนเจ็บแทบตาย และเขา ‘จูบ’ หล่อนจริงๆ แม้มันจะเบลอๆ เขาก็จำได้ด

สะกิดจอมขวัญเบาๆ เจ้าหล่อนหันมาทำ

ถูกนะ เธอกับเค้ามีอะไรกันหรือเปล

เราไม่ค่อยชอบเค้า เลยไม่อยากยุ่งด้วย” จอมขวัญเล

ียด” เพื่อนสาวพยักหน้ารับรู้ ดีเหมือนกันจะได้กำจัดคู่แข่งไปได้หนึ่

อยิ้มกว้างให้ชายหนุ่มที่นั

ะ ผู้จัดการเรี

่ยมนั่งทอดหุ่ยให้อาหารย่อยอยู่อีกเกือบครึ่งชั่วโมง เขาพยายามมองหาจอมขวัญแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะรู้ทันจึงไม่เห็นแม้แต่เงา เขาตัดใจเรียกเช็คบิล ก่

้นๆ

กไม่นาน สายฝนคงเทลงมา เขาเหลือบมองนาฬิกาข้อมือแล้วจึงขมวดคิ้ว นี่มันจวนจะเที่ยงคืน ยัยบ้

อ้าไว้รับลมเย็น เขามองเห็นจอมขวัญวิ่งฝ่าสายฝนเข้ามาพอดี ชายหนุ่มย่นหัวคิ้ว เธอกลับบ้านเหมือนนางซินฯ ที่ต้องก

วลาที่ต้องออกสืบข่าว ชายหนุ่มคว้าแผงยามาถือไว้ ก่อนจะเดินด

ก๊อ

ธอเม้มเรียวปากก่อนจะเดินไปส่องช่องตาแมว เพื่อดูว่าใครมาเหน้าห้องของเธอยามดึกสงัด ‘ยึ้ย!! ไอ้บ้ากาม มาเคาะทำไม?’

ลี่ยมได้ยินเสียงกุกกักในห้อง แสดงว่าเจ้าของห้อ

ะ คาดผิดที่ไหน ต่อให้แข็งแรงก็เถอะโดนฝนหน้านี้เป็นหวัดทุกรา

เถอะ ผมไม่ได้เมา แ

ร๊