้อนสลับกันไป แสดงว่าอาการไข้คงกำลังรุมเร้าเธออย่างแน่นอน จึงตัดสินใ
เหมือนคนง่วงนอนหากเธอฝืนนอนไปทั้งแบบน
้าห่มหนาๆ คุณจะได้ไข้ไม่ขึ้น” ชายหนุ่
ึงพ่อแม่ขึ้นมาจับใจ ความอบอุ่นยามตัวเองไม่สบาย จะมีแม่คอยดูแลและเช็ดตัวใ
มสุดแรงเกิด เธอค
ยาแล้วนอนเลยนะ ดูเหมื
วูบ!! ขึ้นมาหน้าตาเฉย ความรู้สึกแรกที่รู้คือมีมื
วบอุ่น ที่ดูเหมือนจะอุ่นจัดไปสักนิด คงเป็นเพราะโดนฝนแล้วยังฝืนอาบน้ำเย็นจัดๆ แก้วน้
ดคือการกินยา วิลเลี่ยมพอจะเข้าใจเมื่อเขามองเห็นอากับกิริยาของหญิงสาว สมั
งของจอมขวัญขึ้น ปลายนิ้วบีบกระพุ้งแก้มให้ริมฝีปากบางอ้าขึ้นนิดๆ ก่อ
เขากรอกน้ำสะอาดเข้าปากตัวเอง และแนบลงมาที่จุดเดิม หญิงสาวตั้งตัวไม่ทันเธอเผลอกลืนเม็
ล็กๆ ที่ถอยหลังหนี เกี่ยวกระหวัดรูดรัด ดูดดื่มความหวานละไมและสูบพลังในร่างกายของเจ้าหล่อนจะเธออ่อนระทวยซวนซบแผ่นอกของเขา มือเรียวบางวา
งนอน แต่...จอมขวัญรู้สึกตัวเสียก่อน เธอร
ผ้าห่ม เมื่อจอมขวัญหลุดออกมาจากอ้อมกอดเ
นและเดินออกไปจากห้องนอนเงียบๆ ไม่มีเสียงทักท้วงจากคนใ
หลับ เธอหลับสนิทในเวลาต่อมาเพราะฤทธิ์ยา...ในความฝันอันแสนหวาน ร่างบอบบางลอยล่องอยู่ในอ้อมกอดอบอ
ดหมายจาก
ือบมองนาฬิกา แล้วจึงกระโจนพรวดลงจากเตียงนอน...เพราะใกล้เวลาเข้างานเต็มทน เธอมีเวลานอนนิดหน่อยที่จะทำธุระส่วนตัว นานๆ จะ
นเสร็จในเวลาไม่ถึง 10 นาทีแล้วจึงรีบเผ่นแนบอ
จ้าของห้องพักตะโกนเรีย
ไรป้าขวัญ