งปิดแล้วล่ะพี่ ฉันหมดทุนจะทำต่อแล้ว เงินเก็บมีนิดหน่อยก็ต้อง

ียดายฝีมือ” นางอิ่มพ้อ รู้สึกใจหายไม่

ามเดือนเอาไว้ทำทุนค้าขายหรืออะไรก็ตามใจพี่ จะให้มากกว่านี้ฉันไม่มี คิดเสียว่าช่วยๆ กันไปนะพี่อิ่ม” เสียงนางปีบสะท้านสั่นไหว ไม่เคยมียามใดที่นางรู้สึกสะท้อนใจเท่ากับเวลานี้อีกแล้ว การต

จีลูกสาวฉันมันก็มีความรู้แค่หางอึ่งต้องทำงานโรงงานเงินเดือนก็น้อยแค่หาใส่ปากท้องมันเองไม่ต้องมาเป็นภาระฉันก็พอแล้ว จะว่าไปมันก็ยังดีกว่าพวกร่ำเรียนจบปริญญามาแล้วนั่งงอมืองอเท้าเกา

่สภาวะการแข่งขันที่สูง ตำแหน่งงานที่น้อยกว่าบัณฑิตจบใหม่รวมถึงพวกว่างงานสะสมมาจากปีก่อน ทำให้จนล่วงมาสองปีแล้วที่ปิ่นปักยังหางานทำไม่ได้ แต่ใช่ว่าลูกสาวของตนจะงอมืองอเท้าอย่างที่กำลังถูกแขวะ ปิ่นปักช่วยหยิบจับทุกอย่างทั้งงานบ้านงานเรือน

าทอยู่พักใหญ่นางอิ่มก็ถามขึ้น ผู้เป็นนายหันกลับมามองเห็น

วยหรอก ฉันทำแต่น้อยยายปิ่นพอเป็นลูกมือได้” นางปีบบอกอย่างมีน้ำใจ

ด็กสาวๆ สมัยนี้มันไม่ค่อยกินขนมหวานหรอก มันกลัวอ้วน” นางอิ่มรีบวางมือจ