ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 6 6

จำนวนคำ:5406    |    อัปเดตเมื่อ:21/01/2023

บชอบแน่นขึ้นอีกนิดเมื่อลมโต้ใบหน้าข

จนเด็กสาวได้ยินแล้วใจหาย ร้องถามเขา

ะ?

ื่อนพี่หน่อย

ยิ้มไม่พูดอะไรขัดเขาออกไป ฐิรดลพารถเข้

ำหรือหาอะไร

้เขาเดินตรงไปยังโทรศัพท์สาธารณะเพื่อต่อส

้วว่าเรากลับถึงบ้านแ

ถามว่าเพื่อนไม่ถามหรือ แต

นเสียงของคนที่บ้านพรา

เชื่อห

ียบร้อยเลยนะว่า ‘ค่ะ ค่ะๆ’ ” ท้ายประโยคเขาทำเสี

ล้วพี่

งใจ อ้าปากกำลังจะถามว่าเขาจะพาไปส่งที่บ้

้านสิ เดี๋ยวคุณน้า

นตราย ฐิรดลเห็นเธอนิ่งก็ดึงมือให้ตรงไปที่โทรศัพท์ด้วยกันเพื่อโทรหาสมสมร เลยจำต้องรับห

้าที่ปลายสายก็เรียกท่านเสีย

้าส

ังพราว นี่มัน

. ครีมชวนนอนค้า

ทีเดียว ก่อนจะถามกลับมาได

ีเสียงว่า ‘บ่าย ๆ’ ก็ยังอุตส่าห์อ่านปากของเ

จ้ะน้าสม พรุ่งนี้พ

ๆ ล่ะ อย่าไปทำตัวยุ่

แบบนั้น ฐิรดลจึงเอาโทรศัพท์ออกจะวางให้ แต่ได้ยินเสียงเรียก

าน้า

เป็นห

อนไปทั้งกระบอกตา ตอบรับปนเสี

่างนั้นด้วยอาการไม่สบายใจที่ลามไปทั่วทั้งตัว ฐิร

กันเ

มลังเล ไม่อยากไป เลยเอ่ยถามอ

ก ข้างนี้นี

ข้าห้องน้

นเข้าห้องน้ำภายในสถานีบริการน้ำมันไปแล้ว พอออกมาจากห้

หายไ

้นเอง เสียงทักก็ดังขึ้นว่า “

าวกลัว จึงหมุนตัวจะเดินออกจากตรงนั้นไป แต่แล้วกลับชนเข้

้จ๊ะน้องพราว นี

กันกับที่ว่าที่ ‘บ้า

้ย คนเด

สวย ขึ้นรถ คืนนี้พ

ป็นวิ่งแหวกชายสี่ห้าคนนั้นแล้วทำท่าจะมีเรื่องกัน

ไม่แบ่งกัน

ไปเถอะค่

วกนั้นง่าย ๆ เธอจับมือเขาแน่นมาก แต่ฐิรดลกลับดึงมือของเธอออก เลยต้องวาด

ดอะไรขึ้นก็จะไม่คุ้มกันหร

ารถเข้าถนนขับไปไม่นานเธอก็ค่อยได้กลิ่นอายความเค็มแตะที่ปลายจมูก ภัทรวรินทร์ยื่น

แค่สามครั้งตั้งแต

ๆ ครั้งเด็กสาวก็จะมาถึงทะเลในตอนเช้า อยู่ถึงแค่เที่ยง ไม่เกินบ่ายสองก็ต้องกลับ ไม่เคย

เสียงถามดั

อบค

ขับรถมาไกลขนาดนี้แล้วขากลับจะง่วงนอนไหม เขาจะขับร

น ค่อยเดินหาห้องนอนกัน พี่

แวะเข้าสถานีบริการน้ำมันตรงนั้น ก็ให้ปฏิเสธไม่ลง ยิ้มให้เขาแล้วพยักหน้าตอบไปด้วยอาการคล้อยตามเขาไป แ

ี่หน้าบังกะโลหลังสวยติดทะเล ติดต่อได้ห้องมา

เด็กสาวก็ให้กร

ห้องน้ำในตัวเป็นที่รโหฐานแบบที่ตนไม่เคยอ

ค์ของเขาลงที่โต๊ะแล้วก็เปิดเครื่องดื่มแอลกอฮอ

้ำทะเลก

ี้น่ะห

อก ไม่เ

ตอนกลางคืนเลยนะคะ ไม่เคยเห็น

ร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองไปยังบนท้องฟ้า ทะเลมืดไปหม

ยังทะเลเบื้องหน้าอีกด้วย และไม่ทันได้ตั้งตัวเลยผวาไปต

ยเธอแต่แล้วพาถูกปล่อย ปรากฏว่าขาของเด็กสาวหยั่งไม่ถึง

่ายน้ำไ

ริง

ริง

๋ยวพ

ม่เ

ที่น้ำลึกยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ชนิดขาเหยียบพื้นไม่ถึ

ล้วค่ะ พ

งนี้แล้วไง

เกาะ เขาแข็งแรงมาก พาเธอลอยคออ

้อมกับแตะมือไปตามริมฝี

ๆ กับสัมผัสจากชายรุ่นพี่ แล้วพย

ีกว่า พรุ่งนี้ค่อยลงม

้าเช็ดตัวครับ เมื่อกี้เราลืมซื้อเสื้อผ้าเนอะ เดี๋ยวพี่ออกไปดูมาให้ พราวอา

นไม่น้อยกับข้อเสนอของเขา บอกก

๋ยวพี

ก่อนจะกลับมา พร้อมกับเส

่มาแ

ปเอาเสื้อผ้าชุดใหม่เข้ามาในห้องน้ำ สว

นดื่ม ถามพร้อมกวาดสายตามองร่างเล็ก ๆ ด้วย

ค่ะ พ

รงไหน หลวมโพรกขนาดนั้น แต่ดีแล้วจะได้อุ่น ๆ แล้

ใส่อยู่ข้างใ

ม่สวมได้แบบพอดิบพอดีเลย เดินหนีไป

ของอร่อย

จิ้มลงที่ถุง ก่อนจะเอ

อร่อยมากเลยนะพราวลองชิมดูซิ ถ

ชญาแล้วส่ายหน้าน้อย ๆ เพราะทำตัวไม่ถูก

ึกหรือ เดี๋ยวพี่ไ

ใช่อาหารที่อยากกินเท่าไรนัก ก่อนถ

วจิ้มหมึกที่หั่นเป็นวงออกมาให้เธอกินก่อนหนึ่งชิ้น “พราว

ยวไปยิ้มไปพบว่ามันอร่อ

ัดไทยนี่พี่ซื้อมาให้พราว พ

็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เขาเดินพร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพาดไปกับศีร

่ชอบ

ึงแม้จะมาไม่กี่ค

พราวมาอีก มาทุก

ดวงน้อย ๆ พองจนคับแน่นไปทั้งทรวงอก หันไปยิ้มใ

ราวนึกว่าพี่คีย์เป็นคนไม่ดี จะพาพราว

หน รุม

หน้ายังออกแดงระเรื่อไม่กล้าพ

ฉไฉง่าย ๆ เม้มปากไม่พูดไม่ตอบเขาแล้วหลุบตาลงมองที่พ

พื่อนรุมโท

ินเสียงเขาขยับเข้ามานั่งด้วยใกล้กว่าเ

ดูเลวขนาดนั

ี่คะ พราวกล

จะให้คนอื่นมาทำแบบนั

ฟนพี่คีย์แล้วหรือไ

รุมโทรมพราวคนเ

้าสบตาเขา ฐิรดล

หรอกนะ พี่รู้ตั้งนานแล้ว และก็รู้ด้ว

้วเลยเงียบไป ไม่กล้ามองหน้า

หมือนผู้หญ

ล้วก้มหน้างุด ๆ

ยบ พราวโกรธพ

นใบหน้าของฐิรดลเอียงลงหาก

วไม่ได้เลยในนาทีนั้น แต่

ี่ค

มากจนอดใจไม่ไห

นั้นแล้วก็ดันตัวจากเก้าอี้ตัวลุกมาห

่อนเหมือนกันว่าวันนั้นจะเป

ี่ตั้งอยู่กลางห้องนั่นแล้ว เด็กสาวถูกเขาถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือ

อ้าปากรับ

ละออกจากปากของเธอเพื่อขบกัดเบา ๆ ตรงติ่งหู และนั่นมันก็ทำให

่อยลงมายังเนินอก สาละวนอยู่กับตรงนั้นสักครู่ จนกระทั่ง

ี่แล้วนะ พราว

ัมผัสยอดอกของเธอเบา ๆ ก่อนจะ

่คี

ของเขา งอตัวหนีอ

าใช้ลิ้นเลียไล้ที่ยอดอกของเด็กสาวอยู่ไปมา ความรู้ส

เป็นครั้งแรก เขาค่อย ๆ กระถดตัวลงต่ำ มือของเขาแตะหนักบ้าง เบา

...ไปโดน

เป็นของเธอตรงชายโครง ภัทรวรินทร์หอบหาย

ล่นซนไปหน่อยค่

เป็นตรงนั้น ร่างกายของเธอแอ่นโค้งขึ้นรับสัมผัสนั้นและไม่ทันได้ตั้งต

คีย์

วก็รู้สึกแข็งขึงไปหมดทั้งตัวเช่นกัน เขาคลึงนิ้วมือเบา ๆ ตร

กที่แล่นพล่าน และเมื่อเขาชักนิ้วเข้าออกที่ตรงนั้นซ้ำ

วะจะโคน ก่อนจะสะดุ้งวาบขึ้นสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อ่อนนุ่มและชื้นอุ่น

เลียกับกลีบเน

คะพี่คีย์ ไ

าก้มหน้าลงใช้ลิ้นเลียไล้ไปตามซอกหลืบกลีบเนื้ออย่างแผ

์ เพาะ พอแล

รสชาติของลิ้นที่สร้างความซาบซ่านนั่นเอง แล้วยิ่งตอนที่

่ไหวแล้ว พราวอยาก..

ขึ้น จนเธอทานทนต่อไปอีกไม่ไหว สะโพกแอ่นเหยียดรับการรุกเร้าของเรียวลิ้นจนสุดตัว

ม่รู้จะวางไว้ที่ตรงไหนดี จนในวินาทีต่อจากนั้นนั่นเองที่ร่างกายเกร็งเครียดค่อ

ราวกับหมดเรี่ยวแรงทั้งที่นอนน

ุกไซ้กับที่ยอดอก ส่วนมือข้างที่ว่างบีบบี้ทรวงที่เพิ่งแตกเนื้อสาว ไม่ยอมให้ว่างเอาไว้เฉยๆ ลำตัวช่วงล่างของเ

ม แต่เมื่อเห็นเขาคำรามดังหนักขึ้น เธอก็ยิ่งส่าย จนรู้สึกถึงคว

ากเข้าห้องน้

มาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง สายตาของเธอคงวิง

่คี

บหรื

เมื่อเห็นเธอเคลิ้มไปกับสัมผัสตรงนั้น เขาก็ดันเอาแท่งเนื้อเข้ามาที่ใน

อเปล่า พราวจ

่ะ

าที่ข้างในของเธอให้ช้าลงกว่าเดิมแล้วสาวออกช้ากว่าเดิมเล็กน้อยก่อนจะดันเข้าไ

ังสิ้นเสียงกรีดร้อง

เธอ ก่อนจะกอดเธอแน่นแล้วหลับไปพร้อม ๆ กัน เด็กสา

ครั้งแร

แต่มันไม่น่าจะใช่เวลาที่เหมาะสม

“พราวไม่ต้องกลัวนะ พี่จะแต่

ใจเข้าออกลึก ๆ ยาว ๆ ก่อนจะพึมพำกับอกของเขาว่ารักเขาเ

ครั้งแรกของ

่บอกตัวเองไว้ด้วยว่

ขยับตัวเบา ๆ ออกมายืนมองเขาแล้วก็เดินเงียบ ๆ ขัด

เสียงทักของเขา

หลับสบายก็เลยไม่

วก็ตรงเข้ามากอดเธอไว้หล

รักพร

ค่

วรักพ

้ายมายืนตรงหน้าพร้อมตรึงปลายคางเธอให้เงยหน้า

พราวรั

มกับพยักหน้าตอบ

อนั่งลงบนเตียง ก่อนจะพรมจูบเธอแล้

ร์กอดเอวขอ

สียอีก แม้ในใจนึกกังวล กลัวว่าสมสมรจะต่อว่าที่หายไป แต่คว

มาในซอยแล้ว จึงคลายแขนออกจากลำตัวของ

่คีย

อเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเขาเข้

ัดแจงจอดรถตรงนั้นก่

ี่คีย์จะ

ะไปส่ง

สึกกลัวไปหมด กลัวใคร ๆ มองมาแล้วก็จะรู้เรื่องของเธอก

้วเรื่องที่พี่ทำกับพราว พี่บอกแล้วไงว่าพี่

นแทรกผุดเข้ามาในหัว ยิ้มอาย ๆ ส่งให้เขา แล้วเดินนำจนไปถึงหน้าบ้าน ค่อยพยักหน้าบอกให้เขากลับไปได้เลย ใน

ดใจก็หันหลังจากไป

กจากด้านในพร้อมสายตาจับผิดของคนท

img

สารบัญ

บทที่ 1 1 บทที่ 2 2 บทที่ 3 3 บทที่ 4 4 บทที่ 5 5 บทที่ 6 6 บทที่ 7 7 บทที่ 8 8 บทที่ 9 9 สิบสองปีต่อมา บทที่ 10 10 บทที่ 11 11
บทที่ 12 12
บทที่ 13 13
บทที่ 14 14
บทที่ 15 15
บทที่ 16 16
บทที่ 17 17
บทที่ 18 18
บทที่ 19 19
บทที่ 20 20
บทที่ 21 21
บทที่ 22 22
บทที่ 23 23
บทที่ 24 24
บทที่ 25 25
บทที่ 26 26
บทที่ 27 27
บทที่ 28 28
บทที่ 29 29
บทที่ 30 30
บทที่ 31 31
บทที่ 32 32
บทที่ 33 33
บทที่ 34 34
บทที่ 35 35
บทที่ 36 36
บทที่ 37 37
บทที่ 38 38
บทที่ 39 39
บทที่ 40 40
บทที่ 41 41
บทที่ 42 42
บทที่ 43 43
บทที่ 44 44
บทที่ 45 45
บทที่ 46 46
บทที่ 47 47
บทที่ 48 48
บทที่ 49 49
บทที่ 50 50
บทที่ 51 51
บทที่ 52 52
บทที่ 53 53
บทที่ 54 54
บทที่ 55 55
บทที่ 56 56
บทที่ 57 57
บทที่ 58 58
บทที่ 59 59
บทที่ 60 60
บทที่ 61 61
บทที่ 62 62
บทที่ 63 63
บทที่ 64 64
บทที่ 65 65
บทที่ 66 66
บทที่ 67 67
บทที่ 68 68
บทที่ 69 69
บทที่ 70 70
บทที่ 71 71
บทที่ 72 72
บทที่ 73 73
บทที่ 74 74
บทที่ 75 75
บทที่ 76 76
บทที่ 77 77
บทที่ 78 78
บทที่ 79 79
บทที่ 80 80
บทที่ 81 81
บทที่ 82 82
บทที่ 83 83
บทที่ 84 84
บทที่ 85 85
บทที่ 86 86
บทที่ 87 87
บทที่ 88 88
บทที่ 89 89
บทที่ 90 90
บทที่ 91 91
บทที่ 92 92
บทที่ 93 93
บทที่ 94 94
บทที่ 95 95
บทที่ 96 96
บทที่ 97 97
บทที่ 98 98
บทที่ 99 99
บทที่ 100 100
img
  /  2
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY