ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 7 7

จำนวนคำ:5184    |    อัปเดตเมื่อ:21/01/2023

าพราว ทำไมถึง

รวจจับผิดอีกด้วยภัทรวรินทร์พูดไม่อ

สมล่ะ

พูดแก้ต่างแก้ตัวให้กันอยู่เรื่อยเลยนี่หว่า” ทางนั้นกล่าวเหน็บด้วยน้ำเสีย

่าน้าสมจะไปเยี่ยมยาย” เด็กสาวยกให้แม่ของสมสมรเป็นยายของต

นไหนหรือจ๊ะ ได

้วก็พยักหน้า ขอเลี่ยงเข้าห้องไปอาบน้ำ ล้างเนื้อตัว ออกมากิน

ดตรงที่ตรงนั้นพอสมควร พอมาถึงโรงเรียนเห็นวิชาพลศึกษาที่อาจารย์ให้ทำท

ยเลยถามถึงเรื่องคืนนั้นอย่างใส่ใจไปว่า“แล้วคืนงานวันเกิดครีมน่ะ ทำไมพราวถึงหายไปแบ

อแก้ตัวมาปดเพื่อนต่อไปไม่ได้ เพราะนิสัยไม่ใช่คนเช่นนั้นก็ให้หน้า

ม โธ่เอ๊ย ที่แท้ก็ไม่สบายนี่เอง ยังจะมานั่งเกรงใจครีมอยู่อีก

ส่ายหน้า ฐิติชญายัง

็ว ไปห้องพ

ียงคนเดียวลากไปที่ห้องพยาบาล ครูพยาบาลวัดไข้แล้วก็พบว่าเธอมีไข้จร

ธอไม่อยากให้เพื่อนต้องทำถึงขนาดนั้น จึงยิ้

กฉัน แล้วก็จะแต่

ึงหลงงมงายเท่านั้นแหละโว้ย ใครจะมาจริงจัง

เข้าใจฉัน เขารักฉันแบบท

คนเสริมพร้อมกับจิ้มผลไม้รสเปรี้ยวเข้าปากไปพลาง “

้วจะบอกให้เอาบุญ ที่เคยบอกว่ารักนักรักหนา

ยังหญิงสาวที่กำลังเ

หละ ตอนนี้มันหลอกแต่ผู้ชายรวย ๆ จนเงินใ

มันอยากเอา อยากให้มึงทำให้มันดี ๆ ให้มัน

่อนเชื่อขี้ปากไอ้พวกผู้ชายน่ะ ไม่เชื่อค

ลีคุยกันโฉงเฉงตรงม้าน

มเป็นยังไ

จ้ะพี่ จ่า

อบมึงอ

้ะพ

วยของจริง รวยฉิบหายเลย บารมีก็เ

้ะพ

ลงในถุงข้าวของจนเรียบร้อยดีแล้วก็ค่อยลุกเดินเลี่ยงออกจากตรงที่สาว ๆ ในเรื

ผู้ชายแบบนั้

่มีทาง

ไปก็เพราะว่าเขาต้อ

ั้นคือวันที่สองหลังกลับมา หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย ไม่มีการติดต่อมาหาจนผ่านไปอี

กองที่พื้นอยู่รอมร่อแล้ว ก่อนจะค่อย ๆ สงบลงพร้อมด้วยอาการ

ยนิ่ง ๆ เป็นอึดใจแล้วก็ตบเบาะรถที่ด้าน

าเร็ว พ

นท้ายรถของเขาแล้ว แต่ฐิรดลไม่ได้พาไปส่งบ้านอย่างที่บอก

หนคะพ

จากปากของเขา มีเพียงมือข้างหนึ่งของเขาที่ทั้งใหญ่และทั้งแข

ดเอวเขา ปล่อยให้สายลมโต้ใบหน้าช่วยพั

ื่อนโค้งยาวสุดตาก็ป

ินก้อนใหญ่ตรงมุมสุดของเข

บยื่นมือออกมาจับมือเธอไว้ ส่วนอีกข้างล้วงเอาของในกระเป๋าออกมา แต่เด็กสาว

บมาที่นี่อีก

พี่ยังไม่ได้กลับบ้านเร็ว ๆ นี้พราวก็อย

ๆ ของภัทรวรินทร์ เด็กสาวมองแหวนที่เขาสวมให

่คี

ะ ห้ามให้ใครมาทั

สาวพึมพำตอบ

าจะรอพี่ ห้ามไปตอบรับ

าทีของการพูดเล่นเลยแม้แต่นิด ภัทรวรินทร์มองเขาแล้วก็ยิ

่ะพราว สัญ

าะมัวแต่มองแหวนที่เขาสวมให้ ฐิรดลเห็

ไหว อยากหาผัวใหม่

ฐิรดลไวกว่า เขารั้งไว้ทัน ดันกลับที่เดิม เลยขยับตัวจะลุกหนีไป ฐิรดลเลยหัวเราะใน

ล่า จะ

ถูกตนออกมาแบบนี้ ก็ให้ร้อนไปหมดทั้งกระบอกตา ไม่

กแต่ฐิรดลกลับแกล้งเธอ เขารั้งให้เข้

เอียงหน้าหนี

ม่มีใคร ม

ี่ข้างแก้มก่อนจะก้

อย่างช้า ๆ ภาพเด็กหนุ่มและเด็กสาวถูกคนติดตามบันทึกเอาไ

านในตอนเกือบเที่ยงคืนเห็นจะได้ เขารู้ว่าพ่อไม่อย

ิงสิรินก็เดินลิ่ว ๆ ตรงมาห

คี

นเสียงของแม่ เขายิ้มพร้อมก

จเรียน เหม่อบ่อย ๆ แล้วนี่ลูกกลับ

ถอนหาย

รียนหมอ ผมไม่ชอบ แล้วทำไมจะต้องไม่ให้ผ

ของลูกจนไม่สนใจเรียน แล้วไหนจะเรื่องผู้หญิงอีก ลูกเชื่อฟังพ่อกับแม่ม

่งเวลา

ไม่นานเสียงเคาะเบา ๆ ดังที่ประตูพร้อมกับเปิดแย

มาบ้านได้ล่ะคะ แล้วหายไปไหนม

อนอีกหรือ

อมกับหยิบกระเป๋าเป้ออกมาเปิ

ย แต่พี่ไม

บคุ

กได้ก็ร้องวี้ดเบา ๆ ด้วยความดีใจ เข้าไปนั่งเบียดพี่ชายกอดแขนแน่นเ

เกษมชวนครีมไปเรียนต

น้องสาวอิงซบ ป

ยากไป

แล้วก็ไม่อยากครึ่ง ๆ ยัง

ล้วอะไรที่ทำให้ตนเองไม่อยากไป แต่ฐิรดลเองก็มีเรื่องในหัวต้องขบคิดเช

อะไร

นที ขยับไปหาพี่ชาย ถามด

ือหรือคะ

วเรื่องที่คบหากับภัทรวรินทร

กดีกว่า เราก็ไ

เล้นก่อนจะวิ่งเข

งของบ้าน เด็กสาววิ่งลงมาดูแต่แล้ว

ย์ละคะค

ับหอ

้นแล้วก็ค่อยเดินกลั

ตำรวจถูกสาวออกมาอีกครั้ง คราวนี้พ

จึงพากันมารวมตัวที่ร้านของสมสมรแล้วพา

นคุยกันว่าท่านเกษมอย

เถอะ ขอแค่มีเงินมาจ่าย

ริง

งฐิรดลที่เอาไปห้อยเป็นจี้ไปแล้วไม่ได้ หูของเด็กสาวได้ยินทั้งข่าวและคำพูด

้วยแหวนทองวงสวยวงนี้แล้วเขาโทรมาหาเธอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

กคนในเรือนมาลีก็โพล่งดังแ

อะไรวะนั่น

เอาแต่บ่นว่า

าท้อง รีบไปเอ

ุกออกจากตรงนั้นไป โดยไม่ทันได้เห็นสายต

ทางขึ้นอาคารเรียนหลังจากที่ตนเพิ่งซ้อมมารยาทไทยเสร็จเนื่องจากได้รับเลือกให้เป็นต

ูหนังน่ะ ก็ช

ำไมเอามายืนตรงนี้ เขาไม่ได้อยู่รวมกับเพื่อน ๆ ของเขาตรงนั้นหรอกหรือ เด็กสาวเลื

านประธานคีย์หร

หนี แต่แล้วเอกลับดึงมือเอาไว้แน่น พยายามยื้อ ดึงออก

เถอะค่ะ แล้วก็อย่าพู

้ามพี่พูดแบบนั้นน่ะแบบไหนครับ แล้วทำไมพี่เอจะพูดไม

รวรินทร์เอ่ยขอด้วยว

ขึ้น เกิดความอยากแกล้งหนักยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ตาเหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทของคนตรงหน้าเดินมาพอดี ก็เล

่เอไวกว่า รั้งไว้ไม่ปล่อยไปง่าย ๆ ยิ่งเมื่อคนเรียกเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น

พร

นยังมีเอยืนอยู่ด้วย จึงมองทั้งสองสลับไปมา แม้จะแอบชอบชายรุ่

ะไรกั

์ตกใจแล้วรี

้ช่วยทำกา

มุมปาก พูดขึ้นมา

ที่เธอใหม่อีกที แล้วมองทางเออีกท

ะคะว่าพี่

่นะครีม

มไป เพื่ออธิบายให้เพื่อนเข้าใจ แต่แล้วกลับถูกอาจารย์เรียกไปคุยเรื่องสอบที่คะแนนตกจากเดิมเล็กน้อย และท่านก็เป

่อเขาเดินมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของเขา นั่งแหมะที่หน้าห้องเร

้าคนหนึ่งเอ

อมาหา

างที่สุดโปรยปรายให้รุ่นน้องคนอื

น้องพราวกลั

ลับบ้านด้วยละคะ

บมาว่า “ถามน้องพรา

งอีกประตูอย่างรวดเร็ว โดยมีเอตามหลังมาติด ๆ เธอไ

านมาถึงปากซอยก็เห็นเอยืนรอที่ตรงนั้นแล้ว พอเห็นเธอข

่าไร และตรงนั้นก็ไม่มีใครอยู่ จึงหันไปทา

ปล่า ทำไมต้องคอย

ก็เพราะว่าพี่เอรักน้องพร

้ายคงเริ่มย่างกรายเข้ามาเยือนเสียแล้วเมื่อฐิติชญามาถึงโรงเรียนไล่เลี่

ักแบบที่เคยทำอย่างทุกที แล้ววันนั้นทั้

างรอยร้าวฉาน ทำการ์ดขึ้นมาหนึ่งใบตกแต่งให้คล้า

นกลอนที่บอก

เอ ชายร

ให้ฐิติชญาดู

โกรธแล้วผลุนผลันลุกออกไปตามหาเพื่อนที่คิดมาตลอดว่าสน

าพูดกับตนไม่ไหว เลยนำการ์

นพราว ตกลงว่าพราวคบก

ากอาเจียนบ่อย ๆ จนไม่มีแรงพอจะไปตามง้อเพื่อนสนิท ม

ีม ไม่ใช่

ัง เมื่ออีกฝ่ายดูมีสีหน้าเหนื่อยหน่ายใจ ไม่พยายามเข้ามาอธิบายกับตนเสี

ีครีมมีอะไรครีมยังไ

ุดอีกด้วยก็มึนงง นึกหาคำมาอธิบายไม่ทัน พูดอะไรไม่ออก อีกทั้งอาการเวียนศีรษะก็เข้ามารบกวนตนอีก จ

...ฟังพรา

กเข้าไปอีก เพราะภัทรวรินทร์ก้มหน้าไม่ยอมสบตาด้วย ก

งานกัน มีลูกด้วยกัน’ นี่ไง มันมีอะไรที่ครีมเข้าใจผิดมั่ง เนี่ยน่ะหรือไม่ได้ค

ครีม

ธมาก เจ้าตัวโกรธอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง และที่โมโหมากขนาดนี้ก็เพรา

้นเชิง ปกติก็มีเพื่อนคนอื่นพยายามคบหากับฐิติชญาอยู่แล้วเพราะเป

ดียว ที่มีแต่เสียงซุบซิบกล่าวหานินทาไปทั่วโ

อะว่าพี่เอจะชอบยา

บ้านแบบนั้น

ายายพราวต

่าแล้ว

ลังของกลุ่มสาว ๆ ที่กำลั

ี่

ปได้ยินใครนินทาพราวอีก เป็นผู้ชายพี่จะอั

ัวและนึกหมั่นไส้คนที่กล่าวถึงไม่น้อย จึงบอกปากต่อปากถึงคำขู่ของเอ และแน่น

img

สารบัญ

บทที่ 1 1 บทที่ 2 2 บทที่ 3 3 บทที่ 4 4 บทที่ 5 5 บทที่ 6 6 บทที่ 7 7 บทที่ 8 8 บทที่ 9 9 สิบสองปีต่อมา บทที่ 10 10 บทที่ 11 11
บทที่ 12 12
บทที่ 13 13
บทที่ 14 14
บทที่ 15 15
บทที่ 16 16
บทที่ 17 17
บทที่ 18 18
บทที่ 19 19
บทที่ 20 20
บทที่ 21 21
บทที่ 22 22
บทที่ 23 23
บทที่ 24 24
บทที่ 25 25
บทที่ 26 26
บทที่ 27 27
บทที่ 28 28
บทที่ 29 29
บทที่ 30 30
บทที่ 31 31
บทที่ 32 32
บทที่ 33 33
บทที่ 34 34
บทที่ 35 35
บทที่ 36 36
บทที่ 37 37
บทที่ 38 38
บทที่ 39 39
บทที่ 40 40
บทที่ 41 41
บทที่ 42 42
บทที่ 43 43
บทที่ 44 44
บทที่ 45 45
บทที่ 46 46
บทที่ 47 47
บทที่ 48 48
บทที่ 49 49
บทที่ 50 50
บทที่ 51 51
บทที่ 52 52
บทที่ 53 53
บทที่ 54 54
บทที่ 55 55
บทที่ 56 56
บทที่ 57 57
บทที่ 58 58
บทที่ 59 59
บทที่ 60 60
บทที่ 61 61
บทที่ 62 62
บทที่ 63 63
บทที่ 64 64
บทที่ 65 65
บทที่ 66 66
บทที่ 67 67
บทที่ 68 68
บทที่ 69 69
บทที่ 70 70
บทที่ 71 71
บทที่ 72 72
บทที่ 73 73
บทที่ 74 74
บทที่ 75 75
บทที่ 76 76
บทที่ 77 77
บทที่ 78 78
บทที่ 79 79
บทที่ 80 80
บทที่ 81 81
บทที่ 82 82
บทที่ 83 83
บทที่ 84 84
บทที่ 85 85
บทที่ 86 86
บทที่ 87 87
บทที่ 88 88
บทที่ 89 89
บทที่ 90 90
บทที่ 91 91
บทที่ 92 92
บทที่ 93 93
บทที่ 94 94
บทที่ 95 95
บทที่ 96 96
บทที่ 97 97
บทที่ 98 98
บทที่ 99 99
บทที่ 100 100
img
  /  2
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY