บนี้เสมอ วุ่นวาย หลากแสงสี จน

แววตาสวยหวานที่ตรึงบุรุษหลากวัยดูเรียบสงบแต่กระนั้นกลับดูยั่วเย้า เชิญชวน และหากใครไ

ธานไว้ว่าจะไม่ข้องเกี่ยวกับเรือนมาลี มาตอนนี้เรียกได้เต็มปากว่าเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งของเรือนมาลีไปแล้ว ไม่ใช

้นึกถึงอดีตไปมากกว่านั้น เสียง

ราว

อยพูดเตือนออกมาว่า “คืนนี้พี่หมี่ขอร้องเลยนะคะ

บแทนที่จะตกปากรับคำอ

ันพี่หมี่ อีกอย่างนั่นก็เป็นงา

คยถูกมอมเหล้าด้วย แต่เราเลี่ยงได้นี่คะที่จะดื่มน่ะ

่าเปลี่ยนไป เพราะใบหน้ายังคงเค้าโครงเดิมอาจดูโตขึ้นตามกาลเวลา และไม่ได้ถู

ความคิดความอ่าน การมองโลกต่างหาก

่เป็นดั่งพี่เลี้ยงของเธอลากเสียงบอกยิ้ม

จากนั้น ไม่นานรถหยุดลงที่ตรงหน้าโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง คลับภายในของโ

วล คำกล่าวทักทายจากผู้จัดการของคลับแห่งนั้นเอาอกเอาใจเ

องผสานกับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีพาร่างงามระหงในชุดสวยที่แม้จะปิ

่สี่ครั้งแล้ว

ม่ใช่ลูกค้าคนเดียว

จะมีผู้จัดการคลับเป็นคนนำ

่แล้วกลับห่างหายร้างราไปเพราะรับเลี้ยงผู้หญิงเป็นเรื่องเป็นราวอยู่หลายปี ก่อนจ

่นานเสียงอนุญาตให้เข

่ง เขาเป็นชายมากวัยเจ้าของเรือนร่างอ้วน ใบหน้าแดงก่ำ ตาหยี จมูกอูมไ

รายสำคัญของภัทร

อีกฝ่ายอย่างที่ถูกฝึกมารยาทมาเป็นอย่างดี พร้อมก

่ะ รอพรา

เรียนรู้วิธีหลบเลี่ยงการแตะสัมผัสอย่างเอาเปรียบได้เป็นอย่างดีเช่นกัน นั่นเองที่ท

เพิ่ง

คน พร้อมเสียงราบเรียบของคนมาใหม่กล่าวท้วงขึ้น

ย่างที่ดูขบขันมากกว่าจะรำคาญชายคนนั้น ผิดจากกิริยาของหญิงสาวดาวเด่นแห่งเรือนม

ะพราว แวะมานั่งค

้จักสถานะของชายคนนั้น ก

ไป เจ้าของเฮลธิเวลธิกรุปไง ส่วนนี่พราวนะหมอ ผู้หญิงคนแร

รงหน้านั้น มีแก้วเครื่องดื่มวางอยู่ เหล้าในขวดพร่องไปพอสมควร แส

สันต์มานั่งรอเธออยู่เกือบสองชั่วโมง แล้วถึงได้พูดด้วยน้ำเสียงตกอกตกใจเล็กน้

ย ไม่คิดว่าพราวจะกรุณาผมด้วยการตอบรับนัดคืนนี้ เลยชวนหลานชายมานั่งดื่มด้

ปด้วยน้ำเสียงแบบหญิงสาวที่ชั้นเชิงสูงพอตัว “ไม่ถือสาหรอกค

ด้ขำเท่าไรนักดังมาจากหลานช

้หญิงง่าย

ปอึดใจ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงมีรอยยิ้มน่ามองประดั

ำหรับคำชม

ไปถามกับทางหลานชายของท่าน “เ

่อย่างใด แล้วคว้าแก้มเครื่องดื่มของตนเองยกข

หนเลยหรือกลัวยัยเ

่างเธอเลยทำเฉย ก่อนจะยื่นมือรับเครื่องดื่มจากบริกรของ

อไม่เป็นไปตามแพลนที่วางเอาไว้ จนเห็นว่าชายสองคนคุยกันเพลิน จึงเอ่ยขอตัวเข้า

งเท่าไรนัก และภัทรวรินทร์ก็

ด้วยโดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้าก่อน ภัทรวรินทร์จะย

ีขึ้นแล้วก็ค่อยดันประตูห้องน้ำออกไปที่ด้านนอก ก้าวเอื่อยเฉื่อยจนเกือบเลยทางเดินข

ี่ไม่ได้ดูแตกต่างจากเมื่อตอนที่อยู่ในห้องเท

่างเดียวกันกับที่เขาทำกับเธ

ุยกับ

ถามกลับด้วยรอยยิ้มหมิ่น

บ เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยหรือ ถึงได

้ามายื่นหน้าลงบอก “ถ้ามีรอยแผลเป็นตร

วยุอารมณ์ของเขา แล้วถอยหลังออกห่าง เพื่อจะเดินกลับไป

เข้าไว้หรือ ค

อต้องตอบโต้ไปในแบบเดียวกัน “

้ซะด้วยสิ คิดราคามา

ยอย่างคุณสู้รา

งให้หันไปหาเขาก่อนจะโน้มหน้าลงบดจูบในทันที เขาสอ

ของเขาลากมือไต่ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งบนเรือนร่างของเธ

พร้อมแววตาหมิ่น

ยิ้มหมิ่น ๆ ให้เขาด้วยแววตาที่ลอกเล

นเลยหรือว่าเป็น

เธอในที่สุด ก่อนถอยหลังเพื่อมองจ้องเธอทั

เคยรู้จักกัน

รดลย้อนคืนค

ว จึงรู้วิธีควบคุมอารมณ์ของตนเอง ไ

เขาจะไม่ยอมลดรา

งนี้หน่อยก็คงดิ้น

ณพูดถึงอะไรนะ เพราะตอนนี้ฉันมีหน้าที่ทำให้ผู

ับขึ้น เขาทำท่าจะดึงเอาตัวเธอเข้าไปกอดและก็คง

งที่มีเสียงเรียก

ณพรา

น ไม่ได้ทำให้เขายอ

กลายเป็นเธอเองที่ต้องหันหลังเดินไป

ะไรหร

มาเข้าห้องน้ำนาน ผม

ตอบโกศลแล้วก็ค่อยหันไปยิ้มหวานให้เขา

ดินกลับไปยังห้องวีวีไอพีอีกครั้ง นั่งลงดื่มต

ห้องกันเ

่า ตอบรับเห็นพ้องต้อง

สายตาไม่สบายใจ อดีตรัฐมนตร

ามรักษาสุขภาพให้ดีที่สุด ไม่

ยเอื้อมมือมาจับมือของเธอ พา

ลับที่ด้านล่าง คนสนิทของเกษมสันต์ก็เคลียร์เส้นทาง

งมีมาคอยดูแ

กคลับ ตรงเข้าลิฟต์มาแล้ว และกำลังข

าถามว่าให้คอยหรือไม่ ชายมากวัยโบกมือ

อนน่ะ พอเขาเสีย ลูกชายเขาก็เ

้ามาถึงในห้องแล้ว เกษมสันต์เล่าต่อไปอีกว่า “ปกติคีย์เขาไม่รับใครเป็นคนไข้ง่าย ๆ หรอกนะ หยิ่งออกจ

ด้ยินเรื่องราวของฐิรดล เอียงคอถาม

ดนั้นเลย

ใจกับจริตจะกร้านของเธอไม่น้อย “เก่งมากเ

มากวันฟังดูแล้ว

นใส่ใจ แต่พราวดูแ

ยึดถือคำมั่นนั้นเอาไว้ แล้วเลิกสน

นหน้าออกไปจนหมดแล้ว จึงลุกไปรินเครื่องดื่มมาบริการลูกค้ารายสำคัญ ได้มาสองแ

่มกันเลยดี

รางชื่อของเธอแผ่วกระเส่าทีเดียว สายตาที่มองเ

พร

ามองพร้อมขานรับเส

บพราวม

งมีจริตอีกครั้ง ย้ำเตือนอีกฝ่ายไปว่

วมากกว่าที่เรา

ัน เสียงโทรศัพท์ที่บันทึกด้วยเสียงหัวเราะดั

อมให้อีกฝ่ายหยุด

เขาลงกับมือของเธอแล้วดึงออก

ับสายนี้ก

วใหญ่ กระแอมในลำคอหลาย ๆ ครั้งติดกันแล้วก็ค่อยยกโทรศัพท์ขึ้นปาดหน้าจอเพื

่าไ

งพูดช้า ๆ ให้กูฟัง

กษมสันต์คุยสายอีกราว ๆ ห้านาทีเห็นจะได้ ค่อยตัดก

ั้งได้ไหมพราว อย

มด้วยท่าทีเสียดายเฉกเช่นเดี

ไปพร้อมผ

เป็นไ

ต็มฝ่าเท้าตรงไปยังประตูห้อง ก่อนจะดันมันออก

ยยกโทรศัพท์ขึ้นต่อสายบอกให้มัดหมี่และ

าว ทำไมไวจังเลยคะคนสวย เกิดอะ

แล้วชวดอีกจนเริ่มหงุดหงิดใจ “ที่บ้าน ไม่ก็สาว ๆ

กนั่นหาเรื่องตามผัวกลับบ้านหรอกหรือ รอบนี้คงใจขาดตายไป

ม่ดีเลยนะ” เตือนอีกฝ่ายแล้วก็ย้ำอีกครั้งว่า

ออกมาจากห้องที่อีกฟาก ตรงมายืนรอลิฟต์เช่นกัน ภัทรวรินทร์นึกแปลกใจที่ชั้นนี้มีคนอื่นด้วยนอกจาก

ไปก่อน เธอเดินเข้าไปยืนที่อีกมุมของ

คิวให้ผมแ

้น ฐิรดลเลยย้ายตัวเองเข้ามาใกล้เธอแล้วก้มลงถามอีกครั้งว่า “ไม่แปลกใจเลยว่าท

งเกียจ พร้อมกับข

ับนัดแฟนคนแร

ม่เคยมีแฟน แล้วอย่างคุ

กร้าวขึ้นขณะ

น่ะ” ฐิรดลทิ้งช่วงไว้อึดใจก่อนถามด้ว

อารมณ์เดือดดาลเช่นกันที่

เท่าไร ถ้าไม่แพงมากแล้วก็คุ้มค่าเงิ

์หลุบตาลงมองก่อนจะขยับตัวออกไปยืนรอที่ประตูลิฟต์เ

นกระดาษนามบัตรใบแข็งกับกระเป๋าของเธอ เขาวาดแขนของ

ี่ยนใจ โ

อกาส ไม่เป็นสุภาพบุรุษแล้วก

คำพูดกล่าวหากับแววตาหยันเหยียดทำให้นายแพทย์หนุ่มต้องใช้เว

้บริหารของเฮลธิเวลธิกรุปโดยไม่พึ่งพาใครด้วยซ้ำ จะมาถูกพูดจาหมิ่นแคล

มองกวาดลงช้า ๆ อย่างจงใจ แล้วทิ้งส

แบบฟรี ๆ ทั้งนั้น จนผมละอาย ต้องขอจ่ายเงินเสียเอง บ

รื่อย ๆ ขยับมุมปากโค้งขึ้นเป็นยิ้ม ก่อนจะยกเท้าข้างขวาขึ้นแล้วเหยียบเฉพาะตรงส้นแหลม ๆ ลงบน

ะเรื่องระหว่างเราก็ให้มันจบ ๆ ไปเถอะนะ อย่ารื้อฟื้นขึ้น

พร้อมกับทิ้งการ์ดนามบัตรของเขาไว้ในลิฟต์ ก้าวขาออกจากตู