งล่าง เห็นอัคนัยยืนอยู่โดดเด่นบนทางลาดซีเมนต์ใกล้กับสนามหญ้าเขียวขจี นายธวั

คอของหล่อน เหมือนชนกปลดมือ

ยากอยู่

ข้าใจ...ขอให้มันถูกต

่หย่ากันแล้ว...มันถู

ือนลูกโ

องหล่อนบังคับได้ยากยิ่งที่จะไม่ใ

พ่อเป็นอันขาด เราเคย

งหรณ์บางอย่างค่อนข้างแรงว

เดินทางจากอเมริกากลับมานี่ไม่ใช่ใกล้ๆ หลายสิบชั

ีเวลาให้พ่ออ

ไปนานก่อนจะถอยกลับมาเงียบๆ เขาร้อนใจ...และก็ทำให้แทบจะทำงานไม่ได้ เขามีลูกสาวคนเดียว รักหล่อน

ย่าร้างของเขา และกับการแต่งงานใหม่ของเขากับพิมลแขที่จะถึงในเร็ววันนี้ เพราะเหมือนชนกรีบร้อนกลับบ้านก่อนกำหนด เขาเองไม่ทันคิดถ

ร้างของเขา และกับการแต่งงานใหม่ของเขากับพิมลแขที่จะถึงในเร็ววันนี้ เพราะเหมือนชนกรีบร้อนกลับบ้านก่อนกำหนด เขาเองไม่ทันคิดถึงเ

ก้าอี้ในห้องรับแขก...ท่านั่งไขว่ห้างในมือมีบุหรี่คีบอยู่และ

อะไรจะพูดกั

านหน้าไป วิสาขาส่งเสียงห

กเหลือเกินกับเรื่องหย่าของเรา...ฉั

วงลูกเหมื

วเธอก็ค่อนข้างจะ ‘โอเวอร์’ เสมออีกด้วย “ฉันก็รักลูกเป็น แต่ฉันไม่ได้พร่ำเพรื่ออ

แน่น ถลึงตามองอ

ี...แค่ชู้ก็นับไม่ถ้วนแล้ว ปิ

ะต้องรู้ว่าแม่แกเป็นแบบไหน ฉันอยากบอกคุ

หลายเรื่อง

่องบ้านหล

.ไม่นะ...ไม่เด็ดขาด...คุ

้องได

“ไม

สิ่งที่คุณควรจะทำอย่างยิ่งก็ค

อยความงามเลย และเรือนร่างของเธอก็ยังดูดีเสมอ...นายธวัชไม่รู้ว่าสาเหตุของความเบื่อหน่ายของเขากับเธอเริ่มต้นที่ตรง

มหน้า...ลำพังคุณน่ะเร้อ...” ปากของเธอเชิดขึ้น ยิ้มเย้ยใส่หน้าเขา “ฉันไม่ใส่ใจอีก

าเอาลูก

นกำลังเผชิญหน้ากับคว

ม่อาจจะทำงานได้ดังเคย...นอกเสียจา

อยากให้พูดกับป้าเธอเสียหน่อย พูดให้เข้าใ

งแล้ว “คุณป้าไม่เคยฟังเสียงใครนะฮะ ถ้าเธอตัดสินใจแล้ว ก็เป็

วลองคิดดูซิว่าต่อไปข้างหน้ามนจะอลเวงแค่ไหน ฉันจะแต่งงานกับพิมลแขแล้ววิสาขาก็จะขนของกลับเ

มสไตล์ของเขาเอง เป็นห้องดูโล่งกว้าง มีเครื่องเรือนน้อยชิ้น...เขาเดินเลยไปยังบาร์เหล้าเล็กๆ ที่จัดเอาไว้มุมหนึ่งรินเหล้าใส่แก้

ัมผัสที่โอบมาจากทางด้านหลัง อกนุ่มหยุ่นดันถูกแผ่นหลังของเขา

งของเขาเหมือนตำหนิอยู่

ดหล่อนเอาไว้...ไม่ว่าจะอยู่ไกลแสนไกลใจของหล่อนก็โหยหาเขา แล้วเมื่อเข

นไม่ถู

ไม่อยากให้มันยืดเยื้

ไม่อยากจบ

นเป็นไ