ดกันจากสถานที่ที่พฤกษ์ใช้พำนักอยู่มายังบ้านของบิดาใน

งปัญหาที่บริษัทรับตกแต่งภายใน และบริษัททำเฟอร์นิเจอร์ นี่ยัง

ะเป๋าหนีหายออกไปจากบ้าน ตอนนั้นเธอเรียนอยู่ประถมสามแล้วเลยพอรู้อะไรอยู่บ้าง จำได้ติดตากับภาพท

อนรุ่นน้องของพ่อสมัยเ

ร์มีชื่อแห่งหนึ่งแล้วตอนนั้น และท่านก็ลาออกมาตั้

่เห็นความจำเป็นในการผลิตทายาทออกมาเพิ่ม ซึ่งแต

อนอายุมากกว่าปภ

อายุน้อยกว่าส

ั่วไปที่สมาชิกในบ้านจะอิจฉาริษยาต่อกัน ทุกคนรักใคร่กลมเกลีย

ม่เคยคิดว่าตนเองมีปมด้อยใดๆ ที่พ่อแม่ของเธอนั้นต้องหย่าร้างกัน เพราะมีจันทร์เพ็ญ พี่ชาย

นั้นเธอเรียนจบมาได้ระยะหนึ่งแล้ว และทำงานช่วยพ่อได้

ัวบนเตียงและพูดคุยได้บ้างแต่ไม่ชัด จู่ๆอาการกลับทรุดลงกลายเป็นว่าตอน

าตลอด ต้องออกมาช่วยบริหารงานในบริษัท จากนั้นก็เริ่มขาดทุน

นี้ให้ปวดหัวจี

รรเทาความเครียด ไม่นานจากนั้นถึงไ

ม็ดฝนยังโปรยปรายลงมาไม่ทิ้งระยะ นั่งเหม่อพร้อมใช้ความคิดครู่ใหญ่ แล้วถึงคว

ว้สว่างจ้าขึ้นพ

ะพี่เหนือ กล

ยิ้มไม่ตอบอะ

กหรือเรา กี่

ตีสองแ

คุณพ่อเป็น

ากแน่น ทั้งดวงตาดูแดงเรื่อขึ้นเรื่อ

ไรหรือเป

ักจนตัวโยนในที่สุด ปภาณิณวางแก้วในมือลงแล้วเดินเข้ามาโอบหลัง กอ

ี่เหน

ไรน้องกี ไ

กีขอโ

รกัน หยุดร้อง

ำหูน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสายไม่ขาด แล้วรวบรว

.กีโกงเงินบริ

ัญชีตามสาขาที่ตนเองเล่าเรียนมาแล้วก็เริ่มยักยอกเงินเข้าบัญชีของตนเอง เธอรู้เพราะตรวจสอบทุกแผนกด้วยตนเองอยู่เสมอแต่เพราะเห็นว่าเป็นกีรนา จึงได

พูดมาขนาดนี้ใครฟังก็คงเดาออก แต่ปภาณิณไ

เรื่อย “กีเคยได้ แล้วกีก็คิดว่าม

งเอาชนะตลาดหุ้นได้อย่างแน่นอน ปภาณิณตั

บาปชะงักเสียงสะอื้น

ไม่โกรธกี

ด้วยความที่มีวุฒิภาวะมากกว่าและอะไรหลายๆอย่างค้ำคอเธออยู่ เธอจะลงไปนอนดิ้นพราดๆ หรือตรงไปจิกผ

จะโกรธท

รธแบบนั้นแล้ว แต่ถ้าเป็นเมื่

ีหยิกกีด้วย หยิกจนแขนเขียวหมดเลยค่ะ” น

าให้พี่เหนือรู้เ