ยิกกีด้วย หยิกจนแขนเขียวหมดเลยค่ะ” น้

าให้พี่เหนือรู้เ

ขนที่อีกฝ่ายส่งให้ดู แล้วเตือนสติตัวเองว่าใ

เล่าให้พี่ฟ

ตุใดจึงไม่อยากให้เธอรู้เรื่องนี้ ในเมื่อเธอก็เป

กเก็บเรื่องนี้เอาไว้อีกแล้

พี่ไม่สบายใจด้วย

ชอบพูดเล่นเรื่อยเลย แต่กีชอบนะที่พี่เหนื

่างจากที่มองมารดาของตน ซึ่งปภาณิณก็พยายามบอกตัวเองว่าเ

วรแก่เวลาแล้วเล

ล้วน้องกี ไ

กีสบายใจแล้ว กีจะไ

ไม่ให้มีอะไรมาปิดบังซ่อนเร้น

ะพี่เ

่าวพี่กว

ๆไปดูบิดาในห้องด้านล่างที่จัดเอาไว้สำหรับท่านโดยเฉพาะ ในนั้นประกอบด้วยเตียงผู้ป

นอนตะแคงหันหลังให้บนท

ๆก่อนก้มลงกอดเบาๆ ซบหน้าลงตรงอกที่เคยแข็งแกร่งที่ซึ่ง

ัญญาแล้วค่ะ ไม่รู้

องคนที่ยังคงนอนนิ่งเงียบบนเตียง ปภาณิณร้องไห้เงียบๆอยู่อีกครู่จ

เป็นผู้นำครอบครัวแล้วทิ้งตัวลงกับหมอนหนุนเฉกเช่นเดียวกับบุต

มตาตื่นขึ้น แล้วเปิดประตูเดินออกไปดู พบแสงสีแดงวูบวาบบนหลังคายานพาหนะขนาดใหญ่ที่จอดนิ่งรออยู่ จึงสาวเท้

คุณพ

ใครบางคนรั้งเอาไว้ก่อน จึงหันไปมอ

อเป็นอะไร

ห้” เล่าอย่างพยายามระงับอาการตื่นๆของตนเองเช่นกัน แล้วว่าต่อ

” เธออยากไ

คงไม่เหมาะ ถึงโรง’บาลแล้วก็ห

องตามมารดาเลี้ยงที่ไปพร้อมรถที่ขับลับรั้วบ้านแล้ว ก่อนลำดับความ

พี่เ

เอง เธอหันไปมอง ทางนั้นก็วิ่งก

ป็นอะไรคะ”

้าคุณพ่อความดันตก” บอกไปเท่าที่รู้พลา

นี่เอง ได้ยินน้าหยาดพูดอย

ี่จะไ

ีไปด้

พิ่งได้หลับไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น บัดนี้ความง่วงปลิวหายไปแล้วเมื่อเห็นบิ

กษาตัวอยู่ด้วยกันกับเธอ พบนางจันทร์เพ็ญนั่งก้มห

ถามขณะนั่งลงที่เก้าอี้ว่า

่าติดเชื้อใ

ะทันที ปภาณิณฉุนวูบหนึ่งเมื่อได้ยินคำถาม ชีวิตของบิดาทั้

จะมองออกเลยหันไป

บบนั้นยัย

แค่อยากร

บโทสะในอกบอกด

นคุณพ่อมี

มเมื่อกี๊แล้วก็ว่าค่ารักษาของจ

คนรู้จักแนะนำก็ทำไปอย่างแกนๆชนิดเหมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลแบบค่าเบี้ยไม่แพงมาก เหมือนทำไปเพื่อตัด