อร้าย

ที

ิฟต์ และมุ่งหน้าตรงไปยังห้องทำงานของไทเรลล

็รีบออกมา อย่ามัวแต่โอ้เ

ุณแคทเ

เดินไปหยุดที่หน้าห้องทำงานของไทเรล

มาทำความ

ข้

นในวินาทีต่อมา หล่อนจึงตัดสินใจ

ความสะอาดค่

ม้ตัวใหญ่ ตรงหน้าของเขาม

ระยับคิดในใจอย่างเห็นใจ

ร็วที่สุดค่ะ จะได้ไม่รบก

นมันเยอะจริง

ผู้หญิงคนนั้น คนที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับพื้น และในที่สุดก็ไม่อาจจ

ดี๋ยวพื้นห้

ยู่ตรงหน้า หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขา แก้มนวลแดงก

ามจะระ

ู่แล้ว คนที่ยืนตระหง่านอยู่ก็ย่อตัวลงนั่งบน

ต้องพยายามกลืนน้ำลายล

่อ.

ะยะกระชั้นชิดทำให้หัวใจของหล่

งานเถอะค่ะ งาม...

นไม่ต่างจากถูกกระชากลมหายใจออกไปจนเกลี้ยงปอด หล

ปออกยังไงกันล่ะ ม

บนหลังมือเล็ก ทำให้หล่อนรู้สึกคล้ายกับโลกทั้งใบหยุดหมุน หล่อนเผยอปากค

ือเธอหรอกนะ แค่จะหย

นใจ ก่อนจะรีบปล่อยผ้าในมือ และชักมือเล็กออกมา

่คิดแบบนั

้าจนเกลี้ยงเพียงแค่ถูไม่กี่ครั้งเท่านั้น จากนั

กหมดแล้

อนจะระบายยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

งมากจึงจะสามารถละสายตาจากรอยยิ้มของงามระยับไ

..งั้นงามขอ

มันอาจจะฝังแน่นจนมองไ

งมันก็ไม่เห็นมีอ

ดใส่ตะกร้าและทำท่าจะเดินออกไป ไทเรลล์จึง

ล้

ความตกใจ ในขณะที่ไทเรลล์

ทเรลล์มองหน้างามระยับก่อนจะพูดขึ้น “คงต้องร

อุปกรณ์ออกมาทำความสะอาดอีกครั้ง ในขณะที่ไ

ไหร่จะ

ินออกมามองงามระยับเก็บเศษ

จะบาดม

ณค่ะ อ

ลซึมออกมา ไทเรลล์ตกใจรีบทรุดกายลงนั่ง คว้า

อำนวยกา

ทำได้แค่เพียงมองไทเรลล์ดูดนิ้วที่มีแผลของตัวเองเอาไ

าที แต่สำหรับหล่อนมันนาน

อบอุ่นของไทเรลล์แล้ว พร้อมกับ

ดไม่ไ

ขอบ...คุ

สั่นเทา และก็หน้าแดงก่ำรา

ำลงมาหา “นี่เป็นวิธีห้ามเลือดที่

ในเมื่อเขาอมนิ้ว

่ว่า..

นกำลังจะเก็บเศษแจกันที่แตกต่อ

อะ เดี๋ยว

กรีบทำให้เ

้งให้ลุกขึ้นยืน “เดี๋ยวเลือดไหลออก

ล์อย่างเอียงอาย ไม่รู้ท

ตูห้องทำงานของไทเรลล์ก็เปิดออกเสียก่อน พร้อมๆ กั

อดีเ

ำออกมาอย่างพึงพอใจ ก่อ

าวด้วย

หล่อ

ากินข้าวด

สธโดยที่ไม่ต้องหยุดค

รตามสบายเถอะค่ะ งา

าดนี้ ฉันจะกินคนเดียวหมด

่ว่

ื่อนกิน ก็คงเห

าต่าง ทั้งหน้าตาและกลิ่นของมันช่างยั่วยวนต่อมตะกละของหล่อนให้ทำงา

อรีนให้มารับประทานเป็น

ไปกินข้าวข้าง

อดีไหมคะ” หล่อนพยายามค้นหาบุคคลที่คู่ควรในการนั่งร่วมโต

พวกนั้นจะไม่

็.

ีนัด ก็เลยอยู่กิน

ย “ความจริงงามก็ไม่ได้มีนัดอะไรห

ยู่กินกั

่ว่

หยุดตรงหน้าโต๊ะที่วางอาหาร กลิ่นหอมฟุ้งของมันโชยเ

้งนั้นเลย

าจับจ้องที่จานอาหารแต่

นไม่เ

ร่วมโต๊ะกับผู้อำนวยการนะคะ งา

ล่ะ นั่งลง แล้ว

ต่

ต่แล้ว

โดยมีเขาทรุดตัวนั่งลงตรงกันข้าม เข

มากนะ แล้วก็แพงมากด้วย ถ้า

ยดแหมะ แต่ก็ยังกล้าๆ กลัวๆ

่า...ให้งาม

อ

..ไม่เกรง

มสบ

หน้าทันที ตักคำใหญ่ใส่ปากคำแล้วคำเล่า แทบจะสำลักติด

บคุ

น ฉันไม่แ

ับกินเอาๆ ด้วยคว

มือนกันน

้ยิน ก็เงยหน้าที่ปากกำลังคา

ะไรที่อร่อยแบบ

ะซื้อให้กินบ

ค่ะ แค่นี้งามก็เกรงใจผู้อำนวยก

อีก นอกจากจัดการกับอาหารม