ที

ไปครับ ทำไมหน

ดดลงมาจากรถออฟโรดยกสูงตรงหน้าด้วยใบหน้

อกนายด้วยห

ากนั้นก็กระชากเสื้อแจ็คเกตห

อโทษขอโพย “ผมขอโทษครับนาย ผมแค่เป

อนที่ฉันจะทนเก็บไม้เ

้าไปในบ้าน แต่ก็เป็นเพราะออร์แกนอีกนั่นแหละท

ล้ววันนี้นายไม่อ

ล้ามีอะไรไหม

งิดสุดขีดตวาดใส่ลูกน้องค

นาย ผมไม่ถ

ก่อนออร

วเดินจากไปชะงัก แล

ให้ผมรับใช

สันนูนก่อนจะเค้นเสียงกระ

ุ๋ยมาส่ง นายแบ่งไปให้ไ

ทำไมจะต้อง

ยคก็ถูกเจ้านายหนุ่มเค้นเส

นาดนี้ ลาออกไปเป็น

รับ ผมไม่อยา

ซะ ไสหัวไ

นต้องรีบก้มหน้ารับคำสั่ง

ดินกลับเข้ามาภายในบ้าน “เอาเหล้าไปให้ผมที่ริมสร

าแก่ประจำไร่ของตัวเองอ้าปากจะเอ่ยถาม จากนั้

งงกับท่าทางเดือดดาลไร้สาเ

ี้” แม่บ้านวัยกลางคนบ่นพึมพำ ก่อนจะรีบหมุนตัวเดินกล

วค่ะ ค

าพร้อมๆ กับแก้วใบสวยลงตรงหน้าของเจ้านายห

องการคนชงเ

ซัน ผมไม่อยา

วามเคร่งเครียดของคริสเตรียโนทำให้ป

ต่ถ้าคุณคริสต้องการอะไร

ล่ะ หรือว่าต้องใ

แม่บ้านร่างท้วมก็เผ่นแนบออกไป ทิ้งให

ดเธอเข้าใจไหม” แก้วเหล้าแทบจะแหลกคามือ

หัสของหล่อน หล่อนเจ็บปวด ขมขื่น และทรมานยิ่งนักกับการที่ไม่ได้เห็นหน้าของเขา แม้เขาจะร้ายกาจ แม้เขาจะย่ำยีศักดิ์ศรีของหล่อนอย่างเลือดเย็น แต

ังดำดิ่งอยู่ในบ่อเหวแห่งความทุกข์ทรมานให้รู้สึกตัว หญิงสาวเม้มปา

เปล

รู้แล้วล่ะว่าในหัวขอ

ิมดาหลาต้องก้มหน้านิ่งด

ึงเขาแล้ว แต่ว่าฉัน... ฉันทนไม่ได้ ฉันอยาก

ีกแล้ว จะข้ามไปก็ไป

าขึ้นมองคู่สนทนาอย่างซาบซึ้งใจ “ฉันข

า แต่พี่สงสารเธอต่างหาก ไปเ

าว่าจะรี

ลาดเป็นกรด และถ้าเขาจับเธอได้อีกครั้ง เธอ

พรั่นพรึง แต่กระนั้นความโหยหา ความคิดถึงที่อัดแน่นอยู่ภายในอกก

ังตัวจ้ะพ

คริสเตรียโน เวลัสโคด้วยความห่วงใย เขาไม่รู้จะช่วยพิมดาหลายังไง ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้พิมด