ต่อปากต่อคำกันไม่ตกเมธธา....... ประธานใหญ่เจ้าของบริษัทห้างหุ้นส

คุณเอานังผู้หญิงชั้นต่ำแบบนี้ขึ้

ะผมก็เป็นใหญ่ในบ้านหลังนี้!ผมมีสิทธิ์จะเอ

หนคุณบอกว่าคุณจะมีฉันเดียวไง จะยกให้ฉันเป็

!

ับ

ามาเเตะต้อง

ึก

!

ว่าเป็นภรรยาเอก... ออกจากตัวหญิงสาวที่พึ่

ไม่ได้!!!นี่คุณชอบผู้ห

ยะ!!

ยเเดงของฝ่ามืออย่างเห็นได้ชัด ... คนรับใช้ที่..ยืนอยู่เหตุการณ์ทางด้านยังตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ

ำร้ายนายเ

ิกเรียน..จริงๆ เด็กหนุ่มยืนดูสถานะการณ์อยู่ที่ด้านนอกตั้งนานเเล้ว เพราะไม่

กมันทำคนข

ึก

งเคยโดย.. น้ำตาที่ร่วงไหลออกมา มันก็สุดที่จะกลั้นมันเอาไว้ ไม่คิดเลย..... ไม่คิดว่าสามีตัวเองจะเป็นคนเเบบนี้ไปได้ ก็เพ

ครับ!!...มันมีอธิพลต่อพ่อมากขนาดน

สายตาอันเกรี้ยวกราดมองไปยัง เบญญ

จาเเล้วทำสาย

!

เเต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงปรามของภรรยาที่หันมาจ

กชายของฉัน..ลดมื

รู้จักกาละเทศะ บ้างไม่ใช่ให

... ที่ควรจะนิสัยดีกับใครเเละร้ายกับใคร..ไม่เหมือนกับคน

ร้าย เบญเดี

ไม!

พ่อที่มองเขาอย่างเกลียดชัน ไม่ได้...พ่อเปลี่ยนไปเพราะผู้หญิงคนนี้...รณพีร์เด็กหนุ่มวัยเพียง14ปี กำลังกลั

คุณจะตายเพราะผู้

ิวะ!!!ถ้าตายเพราะค

ึก

..คำว่ารักของสามีที่ไม่ได้บอกเธอเเค่คน

าพูดคำว

า... เธอคือโ

มา ผู้หญิงคนนี้คือโลกทั้งใบของคุณน่ะหรอ? เหอะ ตลกสิ้นดี ..เศษเสี

ณยอมเเต่โดยดี เเละอยู่กันแบบสันติ ผมว่ามันก็

งั้นหรอ... สมองคุณมันคิดได้

!!พิม

บหน้าของสามีไม่หลบไปไหน..ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะลงกระท

บบ!

็กๆอยู่มันจะดูไม่ดีนะคะ...

..

ฟัง ก่อนจะค่อยๆวา

อยากพูดเรื่องนี้ให้ซ้ำซา

ชี้ไปที่หญิงสาวที่

ีกคน แฃ้วทุกคนจะต้องเรียกเธอว่า คุ

นจะพูดทำให้ รณพีร์ช้อนสา

กแกโดนดีเเน่!!ฝากไปบอก พวกน้องๆของเเกด้วย

!

่นั่งทรุดลงไปกับพื้นเเล้วกอดกันอย่างหน้าสงสาร... เเต่ทว่าสายตาของเบญญานั้นที่มองมาไม่

พีร์ไม่เ

งเอ็นดู..เเต่เด็กชา

.

งไม่กลับมาใ

..

น คินทร์กับกันต์จะได้

ลียดพ

พ่อที่ดีมาโดยตลอดถึงไม่ได้เเสดงความรักให้เเก่ลูกทุกคน เเต่เมธธาก็รับผิดชอบทุกๆอย่าง ที่เดี่ยวกั

ย่าพูดแบบ

ไปที่สาวใช้ที่ยืนมองต

.ฉันจะอยู่กับ

นายหญ

พรรณจึงหันมาหาลูกชาย

่วเจาก็พ่

ำร้ายแม่..แบบนี้นาย

..

ราไปอยู่กับตาก็ได้... ปล่อยใ

พรี

เด็กชายพูดออกมาด้วยใบหน้าที่

าพูด..จะดีจะชั่วเขาก็พ่อ

..

ูกมันจะเป็นบาปติดตัวลูกไป

แม่นะคนเลวๆแบบพ่อ ยังต้องได้รับความ

๊ยะ

กแกเเล้วใช่ไหมว

..

องลูกให้ดีเถอะ เเล้วไม่ต้องห่วงว่าแม่จะยอมนางผู้หญิงคนนั้น..

..น

น้ำเสียงสิ้นหวังตนไม่เขา

..

ปเพื่ออะไร

็นแม่เเกไม่รู้หรอก... ทำหน้าที่ของลูกไปเถอะ ทุกสิ่งทุกอย่าง ยัง

าไม่มีวันนั้

อยากตอบ เเต่มันหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้...ใช่ถ้าวันนั้

บบบ

พียงเเต่ดึงลูกชายสุดท

ือนผ่า

ที่อยู่บนโต๊ะอาหาร... เมธธานั้นก็พาเบญญาออกไปทานข้าวข้างนอกบ้านทุกๆวันจะมีบางครั้งที่มาร่วมโต๊ะอาหารด้วย เเต่ก็นับครั้งได้ เพราะเวลามาน

มธธาล

้ำเสียงเเหบพร่าก่อนจะ

วกับคุณหญิงน้อยข้า

..

จัดโต๊ะอา

อืมเ

ายหญิ

่อเ

ค

กันต์ คินท

หนังสือที่ห้

ไปตามลงม

ะนายหญ

ี่จะสังเกตอาการของพิมพรรณที่มีอาการเหม่อลอย อย่างกับคนไม่มีชีวิตชีวา ไม่ยิ้มเเย้มเเจ่มใสเหมืนเเต่ก่อน เเต่เดิม.. เพราะอะไร พวกคนเก่าในบ้านก็รู้... หญิงสาว มองออกไปทางประตูกระจกใส .... ไม่รู้ว่ามองเ

คะ ของโปรดนายหญิงทั้งนั้นเล

..

ไข่เจียวเเหนม เเกงเทโพ ต้มยำทะเลน้ำข้น พัด

...

นายตอบกลับมาสักคำ สาวใช้ค

หญิงใหญ่ เดี๋ยวทานเสร

..

ะไรไม่ได้ จะมีบางครั้ง ที่คุณพิมพรรณไปโวยวายกลางคัน เเต่ก็ถูกทำร้ายกับมา ทั้งถูกตบถูกตี ทำร้ายร่างกายจากน้ำมือผู้ที่เรียกว่าเป็นสามี.... คนรับใช้ภายในบ้านก็ต่างไม่ชอบ เบญญากันทั้งนั้นเเต่จะพูดอะไรได้... พวกข้าทาสอย่า

มรสชาติมั

ี้ยวเเละกลืนมันลงไปอย่างยากลำบาก....เธอเองก็ไ

่ครับ/น

ยังไม่เเตกหนุ่มวิ่งมาท

พีร์ล

นโตด้วยน้ำเสียงเเหบพ

เก็บของอยู่ครั

ชายคนเล็กเ

..

้วนะครั

มทา

นดู ลูกทั้งสามไม่เคยถามเลยว่าพ่อไปไหน..เเต่ไม่ถามไม่ใช่ว่าไม่รู้เเต่พวกลูก

....ทำไมถึง

กสายสองคน ก่อนจะหันมามองท

เล้ว

บนาย

..มาทาน

แม่ไม่ทา

อนจะเดินมาที่เ

ิ่มเเล้

ิดเดียวเองนะ... นี่คำ

ปในจานของผู้เป็นแม่ พีร์รู้ทุกอย่าง

..ขอ

ก็เหมือนจะไหลออกมา ทำให้พิมพรรณหันไปทางอื่นเพื่อไม่อยากให้ลูก

..

มครับน

ร์ กันต์

คะ..ครั

ความสุขกั

ะไหลออกมา ลูกๆทั้งสามต่างก็พากันนิ่งเงียบไม่พูดอ

่พวกเราก็มีความสุข นายเเ

็นคนพูดก่อนที่ คนเป็นเเม่จะก้มหน้

ลยลูก...มันเจ็บ มันจุกเ

...

รักน้

า..ปกติพีร์จะฟม่ใช่คนพูดอะไรแบบน

ับ... พี

ปกป้องน้องเข้สใจไหมลูก...อย่าให้ใคร

ับ.

ีทก่อนจะหันหน้าไปมองน้องๆ ที่ทำหน้าง

กับพี่พีร์ กันต์ก็จะส

ร้อมกับเอ

เลยลูกแม่ ทาน

ือทานข้าวต่อโดยไม่คิดอะไรก็มีพีร์นั่นเเหละท

2:4

องครัว เป็นห้องของเบญญา ที่เมธธานั้นจัดให้หญิงสาวอย่างดี .. เสียงครางร้องดังระงมเล็ดล

ร้อมกันนะ..กระเเทกเเรงๆเลยค

ันรัดท่อนของฉันจริงๆ ฉันนะปล

ๆ..ตรั

้องค

ดี ตนจึงเข่าทรุดไปที่เค้าท์เตอร์ไม่มีเเรงจะเดินต่อไป ตอนจึงนักอดเข่าอยู่เเบบนั้

ชั้นต่ำ!!!ย้ำยีห

ป มือก็กำลังจับกั

ทั้งหมด....เสพสมกันเหมือนส

ห้เป็นบ่วง.ก่อนที่จะยื

ง!ฟร

กก.

ือกเอาไว้เเน่นเเละจับเอาบ่วงเชือกไปคล้องที่คอของตัวเอง... ตัว

นนมเยอะๆจะได้ตัวสูงๆฮึกก... นคินทร์ แม่รักหนูมากๆนะ ถึงแม่จะไม่ได้อยู่บนโลกนี้เเล้วเเต่เเม่ก็จะคอยมองพวกหนูนะ

บ เคร

่อนก็เริ่มทำงานรูดรั้งคอจนตึงตอนนี้พิมพรรณได้เเต่ดิ้นทุรนทุรายด้วยความทรม

ะ..ชะ...ช

ว่าครอบครัว.... มันทำให้พิมพรรณอยากมีชีวิตอยู่ต่ออีกครั้ง เเต่ตอนนี้เหมือนเวลาของพิมพรรณสั้นลงไปเรื่อยๆ ...สั้นลงไปทุกที.... ใบหน้าเห่อเเดงลิ้นจุกป

ร็

ออ!!

!!

.ฉะ..ฉัน..ทะ

...เเต่สายนั้นเเฝงไปด้วยความเยือกเย็น เหมือนยมทูตที่จะมาเอาตัวเขาไป

ง!

เฮือกสุดท้ายที่มันเหนื่อยจะดิ้นรนเพื่อขอชีวิ

ม

มพ

ญญ