กหนัก2วันสองคืนไม่มีหยุดเหมือนดั่งน้ำตาที่ไหลลงบนอาบเเก้ม

ร์กับกันต์เเละก็พี่พีร์จะอยู่

มาโอบกอดที่คอของน้องชายเพื่อให้ความเสียใจนั้นทุเลาลงบ้าง ส่วนรณพีร์นั้นก็ได้เเต

..คุณเมธท่

..

กผมทำ

รียบนิ่งก่อนจะเปรยสายต

อย่าง อยากจ

…

่งของเจ้าภาพก็เห็นว่าคนเป็นพ่อนั้นกำลังยืนคุยกับเเขกด้วยใบหน้าเศร้าหมอง อีก

ล่นละครเ

าวคราวรุ่น ที่นั่งไขว่ห้างอยู่ ทว่

ีร์ลูกชายคนโตขอ

เดียวกับพ่อเอ่ยทักเมื่อเห

ชายคนโตผมเอ

…

่อก่อนจะ ยกมือสวัสดีนักธุรก

อะลูก…น้าเ

…

ยคนนี้ของผมเป็น

คุณเมธ ไม่งั้นเด็กอาจจะเป็นซึมเศร้าได้ เด็กอ

วของเด็กชาย เเต่รณพีร์รั้นหันหน้าหนีเสียก

…

อ่

ใจเหมือนกันที่เมียผมมาด่วนจา

…

ร์ไม่อยากจะได้ยินสิ่งที่พ่อของตัวเองกำลังจะเอ่ยตน

บบ!

๋ยวส

…

ญญาก็จะขึ้นมาเป็น

เป็นแบบนั

…

ับพิมพรรณเเละลูกๆ ที่ไหนได้เข้ากันได้ดีเลยล่ะ..เเล้วพอเธอตื่นขึ้นมารู้ว่าพิมเสียเธ

…

เเทบจะถวายชีวิตเลยก็ว่าได้ เขาเองก็เบื่อที่จะยืนฟังเต็มทน จึงวะบัดเเขนของตัวเองให้หลุดจากอ

ยบสเหมือนเเม่เเท้ๆ ของคุ

กลูกๆของผมได้ทำใจกันหน่อยช่วงนี้ก็... ผมก็ยั

าไงนะค

บอารมณ์ก่อนจะตะหวัดสายตาไปทางชายหน

ิดหรอ?....ถึ

ังไงเเกเป็นส่วนไหนของค

ม คำพูดที่เกินเด็กทำให้คนที่ได้ฟังนั้น สะอึกอยู่เหมื

พีร

นจนคนหันมามองกันเป็นตาเดียวรวมถึงเบ

ับพ่อ!...ที่แม่ต้องตา

ร์!!!

จริงไม่ได้หรอ ที่พ่อพูดมา

รกันไหนคุณเมธบ

ของคุณหญิงพิมพ

ไม่งั้นพิมพรรณ

้าตักก่อนจะมองจ้องไปที่ เด็กชายหนุ่มวัย14ที่กำลังยืนเถียงพ่อตัวเองอย่างไม่กลัวเกรง.. จึงมีความคิดอยูาใ

าเเกยังไ

ับ

ดี๋ยวนี่!!ไอ้

าเดินออกไปคุยด้านนอก เเต่รณพีร์ กับ ชักมือกับ ขืนท

ยแม่บ้าง.... ทุกๆวันเจอหน้ากันกี่ยังนับเวลาได้เลย... เดือนนึงพ่ออยู่กินข้าวพร้อมหน้าพร้

!!นางละ

..คุณ

ู่ได้..เอามันออกไป

อกลานจอดรถที่มีรถตู

ับไม่ได้หรอว่าพ

...

อาย

ละมั

กับป้าเถอะนะคะ... ตรงนี้ไ

..

่คะ..ไป

บ้าน... ที่จอดอยู่ลานนอก ตอนนี้ภายในงานไม่มีใครซุบซุบอะไร มีเเต่เงีบเเละก็

็นไรนะ

..

ะ... ตอนนี้คงยังไม่ค่ยรู

ได้ พิมตายไป คุณก็เหมือนเป็นแม่

.สักวันเบญยังหวังเล็กๆนะคะ

..

บญ...ทำใจยอมรับนานเเล้วค่ะ..ถ้าคุณพีร์ คุณคิน เเละคุณก

าหล่อออก เพราะตัวเองนั้นก

..เเต่เจ้าพีร์มันโตกว่ามันจ

..

ัดการยังไงกับลูกชายตัวดีของตัวเอง .เเต่ก็

ห้มันไปเรีย

!

พีร์ออกไปให้ห่างไกลจากผู้เป็นพ่อ ด้วยความที่ว่าตนนั้นก็ไม

ณเลยค่ะ...เบญไม่สิทธิ

เกลือนความรู้สึกดีใจเอาไว้ท

ไอ้เจ้าลูกคนน

เเล้ว เขาเองไม่ใช่ไม่รู้นิสัยลูกชาย..ว่าเป็นคนพูดยากเเละเเข็งกระด้างเเค่ไหน.

้าของเมธธานั้นเหมือนคิดอะไรบางอย่าง..... เด็กชายได้เเค่คิดอยู่ภายในใจ ก็รูสึกผิดที่เถียงผู้เป็นพ่อไปเช่นนั้น เเต่จะให้ทำยังไง สิ่งที่เขาพูดมันก็ถูกเเล้ว พูดในสิ่งที่มันถูก

บ้า

จากรถรวมไปถึงป้าเเม่บ้า

ะม

..คุ

ามาตามเสียงเรี

. เเละพาเข้านอนได้เลย... พรุ่

้ารับ)ค่

ินไปจูงมือของคุณชายทั้งสองท

วพี่พีร์ไม่ไปพร้อ

ายคนกลางถา

พ่อมีเรื่องกั

..

ก่อนจะมองไปที่พี่ชาย รณพีร์ยิ้มให้น้อง

อะ...เดี๋

บพี่!!!/

มองจนเเน่ใจเเล้วว่าลูกชายทั้งสองขึ้นไปถึงที่ห้องเรียบร้อยเเล้ว ก่อนจะเบนสายต

้นเบญไปรอที่

.อาบน้

.. ค่

อลูก.... คำว่าไปรอที่ห้องนั้นไม่ใช่ห้องเก่าห้องเดิมของ

ะ!..

่พึ่งเสียไปไม่กี่วันพ่อให้ผู้หญิงคนน

๊ยะ

่ก

ฝามือของผู้เป็นพ่อ รณพีร์ไม่สามาร

!!ตุ

.พะ..พ่อค

านเเบบเเกต้องเจออบบนี้

งของผู้เป็นลูกไม่หน่ำซ้ำยังใช้กำป

..

ลุกขึ้น

..

กให้ล

่บบ

ู้เป็นพ่อ ถึงตนจะเป็นเด็กที่หัวเเข็ง... เเต่ก็ไม่เคยถูกพ่อตีมาก่อน ะอเจอ

๊ยะ

ันไม่ชอบ....ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำน

.

อยู่กับฉันย

เต่นิ่งเงียบไม่ตอบผู้เป็นพ่อ สายตามองตรงเเต่

...ช่วยพีร์ด

!เท่าที่สังเกต!!มีเเต่เ

อเห็นตลอดเ

ป็นริ้วเเดง ค่อยๆ

ามาเถี

กชายก่อนจะง้าง

เถียง!!ผม

ด็กอย่

นายเเม่ตรงไหน!!!! ตอนพ่อไม่อยู่ ทำอะไรนายแม่บ้างพ่อก็ไม่เค

ยะ!!

!!!เเกรู้ตัวไหมเ

ปทั่วริมฝีปากก่อนที่รณพีร์จะหันมาสบตาพูดเป็นพ่อ..สายตาเรียบนิ

..

นึง...แกพูดแบบนี้ได้ยังไง!! ค

่านายแม่

ตะเบงเสียง

..

่ะ.... เเกรีบไปเก็บของ. ของเเกให้ห

อ!!

จะอยู่ที่นี่.... อยากโตมากใช่ไหม. ไปใช้ชีวิตอยู่คนเ

.

งกราบขอโทษฉันสิ!ร้องขอบอกว่

...

.. .ทำดีกับเบญห

.

ีร์!

บ......ผมจะได้ไปเก็บ

..

งแอบหวังอยู่เล็กๆ ว่าลูกจะคงไปไหน ได้ไม่ไกล คงไม

ันนึงจะรู้สึ

้าผมคิ

.

างไหม?..... พ่อเก็บผมมาจ

้วเเกต้องก

...

ม่รักผม

. .

ไป....ก็เตรียมตัว

...

องไห้อยู่คนเดียว โลกที่

ก็ติบคำถามผ