img เจ้าสาวจำยอม  /  บทที่ 3 เธอไม่มีสิทธิ์เลือก | 0.36%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 3 เธอไม่มีสิทธิ์เลือก

จำนวนคำ:1386    |    อัปเดตเมื่อ:25/03/2022

หย่าหยิงมองไปที่มู่เฉินที่ยืนอยู่ข้างเตียง เธอรีบฉวยเอาผ้าห่มมาพันตัวไว้แน่น

“ฉินหย่าหลิน เธอได้จดทะเบียนสมรสกับฉันแล้ว เธอจะหวงเนื้อหวงตัวไว้ให้ผู้ชายคนไหนอีก?” เขาพูดอย่างประชดประชัน

นี่เธอหวงเนื้อหวงตัวงั้นเหรอ? เธอมีสิทธิ์อะไร? เธอกลัวผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า

“ผู้ชายคนไหนกัน? หื้ม!” มู่เฉินหัวเราะออกมาอย่างหน้ากลัว เขาเอาแขนค้ำไว้ที่เตียง แล้วเอนตัวไปหาเธอ “นับจากวันนี้เธอจะต้องเป็นเมียฉัน ทำไม ไม่อยากทำหน้าที่เมียเหรอไง? เขาจ้องไปที่ภรรยาหมาด ๆ ของเขา ที่กำลังห่อตัวอยู่ข้าง ๆ

“ฉันไม่......!” หลังจากอดกลั้นอยู่นาน ในที่สุดเธอก็พูดขึ้นมาสองคำ ถึงเธอจะรู้ดีว่าเปล่าประโยชน์ แต่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอปฏิเสธออกมา เธอต้องต้านคำพูดของเขา

“เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันใช้เงินซื้อมา เธอคิดว่าเธอมีสิทธิ์เลือกงั้นเหรอ?” มู่เฉินมองเธออย่างเยือกเย็น ‘ผู้หญิงคนนี้ไม่ฉลาดเอาซะเลย

นี่เธอตัวสั่นอย่างงั้นเหรอ? คนอย่างเธอกลัวเป็นด้วยเหรอ?’ ยิ่งเห็นแบบนี้ เขาก็ยิ่งต้องการจัดหนักขึ้น

เขารวบข้อมือทั้งสองของเธอตรึงไว้กับขอบเตียง แล้วใช้มืออีกข้างโอบเธอเอาไว้ ตอนนี้เธอกำลังตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ปล่อยฉันนะ!” หย่าหยิงพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง ถึงแม้มันจะไร้ประโยชน์ก็ตาม แต่เธอก็ไม่คิดจะยอมแพ้ง่าย ๆ

มู่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย “ปล่อยงั้นเหรอ?” “วันนี้วันแต่งงานของเรา เธอคิดว่าฉันจะยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”

“ค....คุณ.... คุณเหลิ่ง ปล่อยฉันเถอะนะคะ” ตอนนี้หย่าหยิงรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

“ฉินหย่าหลินนี่เธอกำลังล้อฉันเล่นอยู่เหรอ? นี่เธอกำลังแกล้งทำเป็นเวอร์จิ้นอยู่เหรอ! เธอนี่มันหน้าด้านจริง ๆ ” เดิมทีมู่เฉินคิดว่าคุณหนูตระกูลฉินยอมทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน แค่เพียงให้เงินเธอ เธอไม่มีทางปฏิเสธคนอย่างเขาแน่นอน

แต่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขากลับทำให้เขารู้สึกแปลกใจ

“อ้า......เจ็บ” หย่าหยิงไม่มีทางได้หันหลังกลับแล้ว ตอนนี้เธอมีแต่เจ็บกับเจ็บ

เหลิ่งมู่เฉินผู้ชายคนนี้แค่ต้องการทรมานเธอ

ก่อนที่เธอจะตอบตกลงแต่งงาน เธอก็ควรจะรู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้? เธอไม่มีทางหนีพ้น

มู่เฉินยืนอยู่ข้างเตียง เขามองดูเลือดสีแดงสดที่ติดอยู่บนผ้าปูที่นอนราวกับสีของดอกป๊อปปี้ ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า ค่าทำรีแพร์หมดไปเท่าไรล่ะ?”

ตอนนี้หย่าหยิงรู้สึกไร้เรี่ยวแรงใด ๆ ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เขาก็คงไม่มีทางเชื่อเธออยู่ดี และหน้าที่ของเธอ เธอก็แค่ต้องทำให้เขาเชื่อว่าเธอเป็นฉินหย่าหลินตัวจริงไม่ใช่เหรอ?

แล้วเธอจะปฏิเสธได้ยังไง! ยิ่งไปกว่านั้นเธอจะให้เขารู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอไม่ได้

ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเงียบ และไม่พูดอะไรออกมา นี้ถึงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด

“ไสหัวไป! ออกไปจากห้องนี้ซะ! ” หลังจากเหลิ่งมู่เฉินพูดจบ เขาก็เดินเข้าไปที่ห้องอาบน้ำ เขาเตรียมห้องไว้สองห้อง ผู้หญิงคนนี้ไม่สมควรที่จะนอนร่วมห้องกับเขา เขาแค่ต้องการที่จะทำให้เธออับอาย

เธอดึงผ้าห่มผืนบางมาห่อคลุมตัวเธอเอาไว้ แล้วหอบร่างอันไร้เรียวแรงกลับไปยังห้องของเธอ

เธอนั่งกอดเข่าอยู่ที่พื้น พลางมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยตลอดคืน เธอจะต้องเผชิญหน้ากับเหตุหารณ์แบบนี้ทุก ๆ วัน ใช่ไหม

ถูกผู้ชายที่ไม่ได้รักขมเหง เธอได้เสียสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนห่วงแหงไปแล้ว ตอนนี้เธอไม่มีอะไรจะให้เสียอีกแล้ว

ทันใดนั้น ประตูก็ถูกเปิดออกอย่างแรง มู่เฉินเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับขวดยา ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “กินซะ!”

เขาจะให้เธอท้องลูกของเขาไม่ได้ โดยเฉพาะผู้หญิงที่มาจากตระกูลฉินคนนี้ เขาจะไม่ยอมให้เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด

แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เธอก็รู้ดีว่ายานี้คือยาอะไร!

เขาทำอย่างนี้ก็ถูกแล้ว อย่างน้อยเธอก็ยังต้องไปเรียน และมีชีวิตของเธอต่อ

มู่เฉินย่อตัวลงตรงหน้าเธอ เขามองดูรอยฟกช้ำบนร่างของเธอที่เขาได้สร้างไว้เมื่อคืนนี้

“ถ้าฉันไม่อนุญาติ เธอจะท้องไม่ได้ ฉันเตือนเธอไว้เลยนะ ถ้าเธอไม่อยากให้ตระกูลฉินมีปัญหา ก็ทำตัวดี ๆ ไว้” เขาจับยากรอกปากเธอ

เธอสำลักมันอยู่สองสามครั้งก่อนจะกลืนมันลงคอ

“ไปแต่งตัวแล้วตามฉันมา!” มู่เฉินนั่งลงบนโซฟา แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

หย่าหยิงรวบรวมแรงทั้งหมดดึงร่างของเธอให้ยืนขึ้น “เอ่อคือ....ฉันไม่มีเสื้อผ้าค่ะ”

เธอไม่เหมือนกับหย่าหลินที่มีเสื้อผ้ามากมายจากดีไซเนอร์ชื่อดัง เธอมีเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุด และทั้งหมดก็อยู่ที่วิทยาลัย ตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่าเธอจะหาชุดที่ไหนมาเปลี่ยน แต่จะออกไปทั้งสภาพอย่างนี้ก็คงจะไม่ได้

“คุณนายเหลิ่ง นี่เธอแต่งงานกับฉันแล้ว เธอยังต้องกังวัลว่าจะไม่มีเสื้อผ้าใส่อีกเหรอ?” นี่สินะฉินหย่าหลินตัวจริง เพิ่งจะแต่งงานได้สองวัน ก็เริ่มโลภซะแล้ว

ให้มันได้อย่างนี้สิ!

เขากดโทรออก ไม่ถึงสิบนาที เสื้อผ้าแบรนด์ดัง จากห้องเสื้อต่าง ๆ ก็ถูกส่งตรงมายังห้องของเธอ

เธอมองเสื้อผ้าจำนวนมากมายตรงหน้าเธอ ชุดพวกนี้ทำจากเนื้อผ้าดี ๆ ทั้งนั้น ถึงเธอจะชอบมาก แต่เธอก็ไม่ใช่คนโลภ

สุดท้ายแล้วเธอก็เลือกเพียงชุดสีขาวเรียบ ๆ เพียงชุดเดียว แล้วเดินตรงเข้าห้องอาบน้ำไป มู่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย บางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจท่าทีของผู้หญิงคนนี้เลยจริง ๆ

img
สารบัญ
บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม บทที่ 2 เขาเกลียดความหน้าซื่อใจคดของเธอ บทที่ 3 เธอไม่มีสิทธิ์เลือก บทที่ 4 ลดศักดิ์ศรีของตัวเอง บทที่ 5 คำสัญญา บทที่ 6 ให้โอกาสเธอ บทที่ 7 ไม่ได้อยากทำให้เขาโกรธ
บทที่ 8 มีหน้าที่สวยก็เป็นใบเบิกทางที่ดี
บทที่ 9 มีแต่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์โกรธ
บทที่ 10 เขามีผู้หญิงคนอื่น
บทที่ 11 จงใจแกล้งเธอ
บทที่ 12 เธอกับเขาไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้
บทที่ 13 มีเพียงศักดิ์ศรี
บทที่ 14 ใช้วิธีของเธอมาชดเชย
บทที่ 15 เขามีคู่หมั้นแล้ว
บทที่ 16 ใช้ตัวเธอแรกกับอิสรภาพ
บทที่ 17 เธอต้องยอมเขาอีกครั้ง
บทที่ 18 อยากรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ
บทที่ 19 คิดถึงเธอจนเหนื่อยใจ
บทที่ 20 แสร้งว่าไม่เป็นไรแม้ใจจะแหลกสลาย
บทที่ 21 แลกมาด้วยการแต่งงาน
บทที่ 22 ไม่ใช่คนเดียวกัน
บทที่ 23 เธอคือภรรยาของผม
บทที่ 24 เขาเป็นเจ้าชีวิตของเธอ
บทที่ 25 ต่อไปจะไม่ร้องไห้อีก
บทที่ 26 เขาและเธอตกอยู่ในวังวนของฝันร้าย
บทที่ 27 เธอจะไปคาดหวังอะไรได้อีก
บทที่ 28 ที่แท้ก็ไม่มีที่ไป
บทที่ 29 ช่วยฉันที
บทที่ 30 เธอเต็มใจ
บทที่ 31 พวกเขาเป็นพวกไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยก
บทที่ 32 หน้าที่ของภรรยา
บทที่ 33 เห็นแล้วไม่อยากกิน
บทที่ 34 ไม่สามารถเมินเธอได้
บทที่ 35 ไม่มีสิทธิ์ที่จะรักเขาได้อีก
บทที่ 36 ยอมเพื่อหยิงหยิง
บทที่ 37 หนีไม่พ้นการควบคุมของเขา
บทที่ 38 เขาไม่ต้องการไม่ใช่เธอไม่ต้องการ
บทที่ 39 ถ้าเธอมีความสุขเขาก็จะมีความสุข
บทที่ 40 จงใจแกล้งเธอ
บทที่ 41 คุณคือคุณนายยี่โดยชอบธรรม
บทที่ 42 เขารู้สึกสงสารเธอ
บทที่ 43 แล้วแต่อารมณ์
บทที่ 44 รักเขาคือหายนะ
บทที่ 45 ให้เธอได้เห็นกับตา
บทที่ 46 งานแต่งงานของยี่เฟิง
บทที่ 47 หนีไม่ได้ ทำได้แค่ซ่อนเท่านั้น
บทที่ 48 หัวใจสั่นไหวเล็กน้อย
บทที่ 49 หนี้ที่ติดค้างไม่มีทางชดใช้หมด
บทที่ 50 เขาไม่ได้เป็นไข้
บทที่ 51 ไม่มีข้อยกเว้น
บทที่ 52 เธอไม่เกลียดเขาแล้ว
บทที่ 53 กลายเป็นเมียน้อยของเขา
บทที่ 54 ไม่ให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน
บทที่ 55 ให้เธอลืมผู้ชายคนนั้น
บทที่ 56 แล้วลูกในท้องล่ะ?
บทที่ 57 เขาคิดว่าเธอกำลังโกหกเขา
บทที่ 58 บังคับให้เธอไปทำแท้ง
บทที่ 59 ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก
บทที่ 59 คุณยังไม่ตาย
บทที่ 60 ยอมกลับไปกับเขา
บทที่ 61 ทำแท้งอย่างเจ็บปวด
บทที่ 62 เธออยากตาย
บทที่ 63 ฉันยังไม่ตายเหรอ?
บทที่ 64 เธอควรจะตายไปแล้ว
บทที่ 65 เธอตัดสิทธิ์ตัวเองในการที่จะเป็นแม่คน
บทที่ 66 อย่าบอกนะว่าเธอท้อง
บทที่ 67 หัวใจหม่น ๆ
บทที่ 68 เธอไม่อยากจากไป
บทที่ 69 ใช้เหล้าย้อมใจ
บทที่ 70 ขอแค่ได้รักเขาเป็นพอ
บทที่ 71 ไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขา
บทที่ 72 เธอเจ็บจนชินชา
บทที่ 73 เธอรู้สึกมึน แต่ไม่ได้เมา
บทที่ 74 อานน่ากำลังอวดเธอ
บทที่ 75 เธอมีเจตนาไม่ดีกับเขา
บทที่ 76 นมผสมยานอนหลับ
บทที่ 77 พบกับจื่อจุ้นโดยบังเอิญ
บทที่ 78 ลืมนัดเขา
บทที่ 79 ท้าทายขีดจำกัดของเขาทีละนิด
บทที่ 80 ความตั้งใจหรือแค่บังเอิญ
บทที่ 81 จื่อจุ้นสารภาพกับเธอ
บทที่ 82 เขาก็คือปีศาจตนหนึ่ง
บทที่ 83 จื่อจุ้นยอมบาดเจ็บแทนหยิงหยิง
บทที่ 84 อยากตาย...มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
บทที่ 85 หยิงหยิงหายตัวไป
บทที่ 86 เธอกลายเป็นเครื่องมือ ที่เอาไว้ต่อลองกับมู่เฉิน
บทที่ 87 ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย
บทที่ 88 ให้เธออยู่เหมือนตายทั้งเป็น
บทที่ 89 ไม่อยากเป็นจุดอ่อนของเขา
บทที่ 90 พระเจ้ากำลังกลั่นแกล้งเธอ
บทที่ 91 สิ่งที่เธอติดค้างเขา เธอจะใช้มันด้วยชีวิต
บทที่ 92 พวกเขาผิดสัญญา
บทที่ 93 เขามอบความรักของเขาให้กับหยิงหยิงไปแล้ว
บทที่ 94 คลาดกันครั้งนี้ เป็นการจากลาที่ยาวนาน
บทที่ 95 มิอาจลบเลือน
บทที่ 96 เพราะรัก จึงไม่สนใจเรื่องอื่น
บทที่ 97 ตอนนี้ยังไม่อยากเจอเขา
บทที่ 98 รอจนกว่าคุณจะรักผม
บทที่ 99 บังเอิญเจอเธอ
img
  /  9
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY