img เจ้าสาวจำยอม  /  บทที่ 2 เขาเกลียดความหน้าซื่อใจคดของเธอ | 0.24%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 เขาเกลียดความหน้าซื่อใจคดของเธอ

จำนวนคำ:1375    |    อัปเดตเมื่อ:25/03/2022

“ฉินหย่าหลิน อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสา” มู่เฉินที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

“นี่เธอไม่ได้ยินที่นายฉันพูดเหรอ?” เสียงทุ้ม ๆ ดังขึ้นข้าง ๆ หูเธอ ก่อนที่เขาจะจับข้างของเธอเชยขึ้น ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องเห็นหน้าของเธอได้ถนัดตาขึ้น เธอเองก็มองเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงกลางโซฟาได้อย่างถนัดตาเช่นกัน

‘เขาเองเหรอ? สามีของฉันคือเขาเหรอ?’

“นายครับ คิดไม่ถึงเลยนะครับว่าเจ้าสาวของนายจะสวยขนาดนี้ ถึงว่าทำไมผู้ชายหลายคนถึงติดใจเธอ!”

คุณหนูตระกูลฉินสวยสมคำรำ่ลือจริง ๆ องค์ประกอบบนหน้าของเธอดูลงตัวจนแทบจะไม่มีที่ติ คิวบาง ๆ ที่ได้รูปรับกับดวงตากลมโตราวกับไข่มุกสีดำ แต่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หุ่นบางร่างน้อยแบบนี้นี่เองที่ดึงดูดผู้ชายให้เข้าหาเธอไม่ซ้ำหน้า แค่เธอขยิบตาให้เล็กน้อย ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เป็นอันต้องสยบตรงหน้าเธอ

“กลัวเหรอ?” มู่เฉินลุกขึ้นจากโซฟา มายืนตรงหน้าเธอ

‘กลัว? ใช่ฉันกลัว!’

“พูด! อย่าบอกนะว่าเป็นใบ้!” เขาตะคอกใส่เธออย่างโมโห

“ฉัน......ฉัน......” เธอพูดตะกุกตะกัก แต่สุดท้ายเธอก็พูดไม่ออก เพราะเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร โดยเฉพาะเมื่อเธอต้องอยู่ต่อหน้าผู้ชายอย่างเหลิ่งมู่เฉิน

“ฉันได้ยินมาว่าเธอผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วน แล้วทำไมวันนี้ถึงกลัวซะล่ะ?” เหลิ่งมู่เฉินเกลียดผู้หญิงที่แกล้งทำตัวใสซื่อ แต่ที่จริงแล้วหน้าซื่อใจคด โดยเฉพาะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ ถ้าหากเขาไม่เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับคุณหนูตระกูลฉินมาก่อน เขาคงถูกเธอหลอกเสียแล้ว

“นายครับ ผมว่าผู้หญิงอย่างนี้คงต้องโดนสั่งสอนเสียก่อนถึงจะเชื่อง ไม่อย่างนั้นเธอคงสวมเขาให้นายแน่ ๆ ครับ” ชายคนหนึ่งพูดออกมา พลางมองเธออย่างเหยียดหยาม

“ไม่! ฉันจะไม่ทำอย่างนั้น!” ในที่สุดฉินหย่าหยิงก็พูดออกมา

“เป็นอย่างนั้นได้ก็ดี! ไม่อย่างนั้น ทุกคนในตระกูลฉินได้ตายกันหมดแน่”! เหลิ่งมู่เฉินขู่ออกมาเสียงดัง

“เอาล่ะ แยกย้ายกันได้แล้ว” “อย่ารบกวนเวลาสนุกของเจ้านายเลยวะ” ถึงแม้การแต่งงานนี้จะไม่มีพิธีรีตองอะไร เธอแค่ลงนามลงในกระดาษใบหนึ่งเท่านั้น แต่มันหมายความว่าเธอได้ขายชีวิตของเธอไปแล้ว

เมื่อเห็นสายตาของมู่เฉินมองมาเป็นนัย ๆ ทุกคนในห้องก็ทะยอยเดินออกจากห้องไป ตอนนี้เธอและเขาถูกทิ้งไว้ตามลำพัง แต่ภายในห้องยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้า และควันบุรี่

“ลุกขึ้น!” มู่เฉินเดินไปนั่งที่โซฟา แล้วยกขาขึ้นนั่งไขว้

หย่าหยิงเจ็บไปทั้งตัวจากการถูกโยนลงพื้นเมื่อสักครู่นี้ ประกอบกับชุดแต่งงานที่หนักอึ้ง และหางกระโปร่งที่ยาวเฟื้อย เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นช้า ๆ อย่างทรมาน สองมือกำชายกระโปร่งยกขึ้น เผยให้เห็นรองเท้าส้นสูงสีขาว

“มานั่งนี่!” มู่เฉินมองไปยังเธอและสงสัยว่า ผู้หญิงที่รักสนุกอย่างเธอ ทำไมตอนนี้ถึงได้อ่อนปวกเปียกอย่างนี้ ?

ทันทีที่เธอนั่งลงบนโซฟา เขาก็ยื่นบุหรี่ใส่ปากให้เธอ “ฉันสูบไม่เป็นค่ะ” เธอพูดขึ้นเบา ๆ

“สูบไม่เป็น?” เท่าที่เขาเคยได้ยินมา คุณหนูตะกูลฉินไม่ใช่แบบนี้หนิ?

แล้วมู่เฉินก็ยื่นแก้วเหล้าให้เธอ “ดื่มซะ!”

“ฉันไม่ดื่มเหล้าค่ะ” เธอปฏิเสธออกมา หย่างหยิงเกรงว่าถ้าเธอดื่มเหล้าแก้วนี้ไป เธอจะต้องหมดสติไปแน่

“ดื่มไม่เป็นงั้นเหรอ?” มู่เฉินไม่ยอมเธออีกต่อไป มู่เฉินบีบแก้มเธอ แล้วเอาเหล้ากรอกเข้าไปในปากของเธอ

“แค่ก ๆ ” เนื่องจากเธอไม่เคยดื่มของมึนเมาพวกนี้มาก่อน จึงทำให้เธอสำลักออกมา

“หย่าหลิน นี่เธอจะมาไม้ไหนฮะ?” มู่เฉินหัวเราะออกมาดัง ๆ แต่การหัวเราะของเขานั้นทำให้หย่าหยิงรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก

“ตั้งแต่วันนี้ไป เธอจะมาเป็นคุณนายเหลิ่ง เผื่อเธอจะไม่รู้ ตำแหน่งนี้ไม่ใช่ว่าใครก็จะเป็นได้ง่าย ๆ ” เหลิ่งมู่เฉินต้องการให้เธอรู้สถานะของเธอ

‘ฉันไม่เคยอยากได้ตำแหน่งบ้า ๆ นี่เลย’ เธอได้แต่พูดอยู่ในใจ

คุณนายเหลิ่ง? นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ เธอแค่อยากจะเรียนต่อ และรอคนรักของเธอยี่เฟิงกลับมา แต่ตอนนี้ความฝันของเธอมันกำลังจะสลายไป

“เป็นอะไร?” “ไม่เต็มใจงั้นเหรอ?” มู่เฉินสังเกตเห็นความไม่เต็มใจในแววตาของเธอ “ก็นั่นสินะ คุณหนูตระกูลฉินผู้สูงส่ง อยากจะได้ผู้ชายแบบไหนก็คงไม่ยากจริงไหม?”

หย่าหยิงเม้มปากแน่นไม่ใช่เพราะเธอไม่อยากตอบ แต่ตอนนี้อาการกรดไหลย้อนกำลังเล่นงานเธอ เธอเหลือบไปเห็นแก้วน้ำใส ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ

เธอรีบหยิบมันขึ้นมา แล้วดื่มเข้าไปจนหมด แต่เธอยังไม่ทันจะกลืนเธอก็ต้องอ้วกออกมา ของเหลวในแก้วนั้นไม่ใช่น้ำเปล่าอย่างที่เธอคิด

“อ๋อ เธอชอบดื่มเหล้าขาวก็ไม่บอก” มู่เฉินมองดูอาการของเธอ ซึ่งเหมือนกับคนที่ดื่มเหล้าไม่เป็นจริง ๆ ดูยังไงก็ไม่เหมือนเสแสร้ง ถ้าหากเธอเสแสร้งจริง ๆ เธอก็เสแสร้งได้เก่งมาก

“ไม่ ไม่ใช่ค่ะ....” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เธอก็อาเจียนออกมาจนหมด เนื่องจากวันนี้ทั้งวันไม่มีอาหารตกถึงท้องของเธอเลย นอกจากของเหลวที่เธออาเจียนออกมาเท่านั้น

มู่เฉินคว้าตัวเธอขึ้นมา แล้วจับเธอเหวี่ยงลงไปบนเตียง

หน้าผากของเธอฟาดเข้ากับขอบเตียง แล้วมันก็บวมเป่งขึ้นมา เธอรู้สึกเวียนหัวมาก คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันด้วยความเจ็บ

มู่เฉินมองเธออย่างเย็นชา ไม่มีความรู้สึกสงสารใด ๆ ปรากฏขึ้นในแววตาของเขาเลยสักนิด

และเรื่องราวของพวกเขา กำลังจะเริ่มต้นขึ้น!

img
สารบัญ
บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม บทที่ 2 เขาเกลียดความหน้าซื่อใจคดของเธอ บทที่ 3 เธอไม่มีสิทธิ์เลือก บทที่ 4 ลดศักดิ์ศรีของตัวเอง บทที่ 5 คำสัญญา บทที่ 6 ให้โอกาสเธอ บทที่ 7 ไม่ได้อยากทำให้เขาโกรธ
บทที่ 8 มีหน้าที่สวยก็เป็นใบเบิกทางที่ดี
บทที่ 9 มีแต่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์โกรธ
บทที่ 10 เขามีผู้หญิงคนอื่น
บทที่ 11 จงใจแกล้งเธอ
บทที่ 12 เธอกับเขาไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้
บทที่ 13 มีเพียงศักดิ์ศรี
บทที่ 14 ใช้วิธีของเธอมาชดเชย
บทที่ 15 เขามีคู่หมั้นแล้ว
บทที่ 16 ใช้ตัวเธอแรกกับอิสรภาพ
บทที่ 17 เธอต้องยอมเขาอีกครั้ง
บทที่ 18 อยากรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ
บทที่ 19 คิดถึงเธอจนเหนื่อยใจ
บทที่ 20 แสร้งว่าไม่เป็นไรแม้ใจจะแหลกสลาย
บทที่ 21 แลกมาด้วยการแต่งงาน
บทที่ 22 ไม่ใช่คนเดียวกัน
บทที่ 23 เธอคือภรรยาของผม
บทที่ 24 เขาเป็นเจ้าชีวิตของเธอ
บทที่ 25 ต่อไปจะไม่ร้องไห้อีก
บทที่ 26 เขาและเธอตกอยู่ในวังวนของฝันร้าย
บทที่ 27 เธอจะไปคาดหวังอะไรได้อีก
บทที่ 28 ที่แท้ก็ไม่มีที่ไป
บทที่ 29 ช่วยฉันที
บทที่ 30 เธอเต็มใจ
บทที่ 31 พวกเขาเป็นพวกไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยก
บทที่ 32 หน้าที่ของภรรยา
บทที่ 33 เห็นแล้วไม่อยากกิน
บทที่ 34 ไม่สามารถเมินเธอได้
บทที่ 35 ไม่มีสิทธิ์ที่จะรักเขาได้อีก
บทที่ 36 ยอมเพื่อหยิงหยิง
บทที่ 37 หนีไม่พ้นการควบคุมของเขา
บทที่ 38 เขาไม่ต้องการไม่ใช่เธอไม่ต้องการ
บทที่ 39 ถ้าเธอมีความสุขเขาก็จะมีความสุข
บทที่ 40 จงใจแกล้งเธอ
บทที่ 41 คุณคือคุณนายยี่โดยชอบธรรม
บทที่ 42 เขารู้สึกสงสารเธอ
บทที่ 43 แล้วแต่อารมณ์
บทที่ 44 รักเขาคือหายนะ
บทที่ 45 ให้เธอได้เห็นกับตา
บทที่ 46 งานแต่งงานของยี่เฟิง
บทที่ 47 หนีไม่ได้ ทำได้แค่ซ่อนเท่านั้น
บทที่ 48 หัวใจสั่นไหวเล็กน้อย
บทที่ 49 หนี้ที่ติดค้างไม่มีทางชดใช้หมด
บทที่ 50 เขาไม่ได้เป็นไข้
บทที่ 51 ไม่มีข้อยกเว้น
บทที่ 52 เธอไม่เกลียดเขาแล้ว
บทที่ 53 กลายเป็นเมียน้อยของเขา
บทที่ 54 ไม่ให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน
บทที่ 55 ให้เธอลืมผู้ชายคนนั้น
บทที่ 56 แล้วลูกในท้องล่ะ?
บทที่ 57 เขาคิดว่าเธอกำลังโกหกเขา
บทที่ 58 บังคับให้เธอไปทำแท้ง
บทที่ 59 ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก
บทที่ 59 คุณยังไม่ตาย
บทที่ 60 ยอมกลับไปกับเขา
บทที่ 61 ทำแท้งอย่างเจ็บปวด
บทที่ 62 เธออยากตาย
บทที่ 63 ฉันยังไม่ตายเหรอ?
บทที่ 64 เธอควรจะตายไปแล้ว
บทที่ 65 เธอตัดสิทธิ์ตัวเองในการที่จะเป็นแม่คน
บทที่ 66 อย่าบอกนะว่าเธอท้อง
บทที่ 67 หัวใจหม่น ๆ
บทที่ 68 เธอไม่อยากจากไป
บทที่ 69 ใช้เหล้าย้อมใจ
บทที่ 70 ขอแค่ได้รักเขาเป็นพอ
บทที่ 71 ไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขา
บทที่ 72 เธอเจ็บจนชินชา
บทที่ 73 เธอรู้สึกมึน แต่ไม่ได้เมา
บทที่ 74 อานน่ากำลังอวดเธอ
บทที่ 75 เธอมีเจตนาไม่ดีกับเขา
บทที่ 76 นมผสมยานอนหลับ
บทที่ 77 พบกับจื่อจุ้นโดยบังเอิญ
บทที่ 78 ลืมนัดเขา
บทที่ 79 ท้าทายขีดจำกัดของเขาทีละนิด
บทที่ 80 ความตั้งใจหรือแค่บังเอิญ
บทที่ 81 จื่อจุ้นสารภาพกับเธอ
บทที่ 82 เขาก็คือปีศาจตนหนึ่ง
บทที่ 83 จื่อจุ้นยอมบาดเจ็บแทนหยิงหยิง
บทที่ 84 อยากตาย...มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
บทที่ 85 หยิงหยิงหายตัวไป
บทที่ 86 เธอกลายเป็นเครื่องมือ ที่เอาไว้ต่อลองกับมู่เฉิน
บทที่ 87 ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย
บทที่ 88 ให้เธออยู่เหมือนตายทั้งเป็น
บทที่ 89 ไม่อยากเป็นจุดอ่อนของเขา
บทที่ 90 พระเจ้ากำลังกลั่นแกล้งเธอ
บทที่ 91 สิ่งที่เธอติดค้างเขา เธอจะใช้มันด้วยชีวิต
บทที่ 92 พวกเขาผิดสัญญา
บทที่ 93 เขามอบความรักของเขาให้กับหยิงหยิงไปแล้ว
บทที่ 94 คลาดกันครั้งนี้ เป็นการจากลาที่ยาวนาน
บทที่ 95 มิอาจลบเลือน
บทที่ 96 เพราะรัก จึงไม่สนใจเรื่องอื่น
บทที่ 97 ตอนนี้ยังไม่อยากเจอเขา
บทที่ 98 รอจนกว่าคุณจะรักผม
บทที่ 99 บังเอิญเจอเธอ
img
  /  9
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY