ฉินหย่าหยิงถูกจ้องมองด้วยสายตาที่ดุร้าย จนเธอรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว เมื่อหันไปมอง เธอก็สบเข้ากับสายตาที่คมกริบของมู่เฉิน และสายตาที่มีความสุข เหมือนกำลังดูอะไรสนุก ๆ ของอานน่าอยู่

“หยิงหยิง เป็นอะไรไป” ยี่เฟิงเห็นเธอนิ่งไป เขาก็ดุงมือเธอมากุมไว้ และถามขึ้นว่า “คุณหนาวไหม？ ทำไมมือถึงเย็นแบบนี้？ ”

“เอ่อ ฉันไม่เป็นไรค่ะ” หย่าหยิงฝืนยิ้มออกมา ก่อนจะดึงมือกลับ ขณะเดียวกันเธอก็คิดว่า เธอทำให้เขาเข้าใจผิดมากขึ้นแล้ว

แต่เธอคิดว่า เธอน่าจะสามารถเผชิญหน้าได้

“รีบทานเถอะ ถ้าไม่พอ ผมจะสั่งเพิ่มให้นะ” ยี่เฟิงลูบหัวของเธออย่างสนิทสนม สาวน้อยคนนี้ ในสายตาของเขายังคงเหมือนเดิม เธอยังไม่โตขึ้นเลย