ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว

ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว

ผู้เขียน: มี่เยี่ยน
img img img

บทที่ 1 บทนำ

จำนวนคำ:1634    |    อัปเดตเมื่อ:24/05/2022

่ปู้จิ่นฉี

นหานได้ส่งแม่ทัพผู้กร้าวแกร่งแห่งตระกูลเยี่ยนเข้าสู่สนามรบ ด้วยสืบสายเลือดตระกูลนักรบอันดับหนึ่งในแผ่นดิน

ยุดยกทัพโจมตีแคว้นหานนานราวสิบปี ทว่าท่ามกลา

่อตัวขึ้นบ้างตามแนวชายแดน มีการบุกปล้น ลอบทำร้ายกองทหารลาดตระเวนของแคว้นหานเป็นระยะ ทหารแคว้นเป่ยมักลอบเข้ามาดักซุ

แม่ทัพตระกูลเยี่ยนผู้เกรียงไกรย่อมต้องแบกรับ

อดม้วยด้วยทวนเกล็ดมังกร เมื่อต้องสู้รบติดพันมายาวนานหลายปี ความที่ยังหนุ่มยังแน่นย่อมคิดถึ

ทั้งสองคน อีกหลายปีต่อมานางได้ให้กำเนิดบุตรสาวแก่เย

่างเข้มงวด เพราะต้องการให้บุตรธิดาเติบโตมาอย่างไม่น้อยหน้าผู้ใดในแคว้นหาน สองสามีภรรยาจึงเช

เยี่ยมยุทธ์รวมไปถึงความห้าวหาญและแข็งแกร่ง ในที่สุดเขาก็สามารถสังหารแม่ทัพแคว้นเป่ยคนสำคัญได้ เหตุการณ์นี้สร้างชื

ษย์หนึ่งในสองของท่านโหราจารย์ประจำรัชกาลของอดีตฮ่องเต้ ด้วยความฉลาดหลักแหลม เล่ห์เหลี่ยม

นำพาให้ทั้งราชสำนักและราษฎรมั่นใจว่าตระกูลเยี

งไม่ขาดตกบกพร่อง ทั้งเขียนอักษร วาดภาพ และดนตรี แต่เรื่องที่คนกล่าวขวัญมากที่สุดคงจะเ

ห้ามนี้แก่ผู้ใดเด็ดขาด ตราบเท่าที่เขายังรักษาคำสัตย์ ราชสำนักจึงปล่อยให้ผู้อาวุโสได้ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสุขสงบ ทำให้

ดาน้อยเรียนเพียงวิชาขลุ่ย เหตุใดเขาจะต้องกลัวคำครหา นานวันเข้าข่าวลือไม่ดีก

เป่าขลุ่ยเป็นเพลงไพเราะน่าอัศจรรย์ เมื่อใครได้ฟังจะเคลิบเคลิ้มสุขใจยิ่ง ผู้คนจึงเข้าใ

ี่ยน อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้พวกเขาเป็นที่กล่าวขวัญคือรูปร

ิ่มหนา ผิวคร้ามแดด นัยน์ตาเหยี่ยวฉายแววล้ำลึกดุดัน กลิ่นอายบุรุษแผ่กำจายมีสง่าราศีของผู้ฝึกยุทธ์อยู่เต็มเปี่ยม เรื่องฝีมือก็เป็นที่ประจักษ์จนเลื่องระบือไปถึงเมืองหลวง เขาจึงเป็นความหวังของตระกูลและราชสำนัก ด้วยรองแม่ทัพ

้นหลิงก็คงเรียกได้ว่ามีลักษณะของยอดบัณฑิต ร่างสูงโปร่งห่อหุ้มด้วยอาภรณ์แพรไหมสีขาว จุดเด่นสะดุดตาคือผมเงินเป็นเงางามปล่อยสยายไปด้านหลัง รูปโฉมสง่

ที่ประกอบกันเข้าเป็นสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ในที

img

สารบัญ

บทที่ 1 บทนำ บทที่ 2 พระประสงค์ของฮ่องเต้ บทที่ 3 ฉินอ๋อง บทที่ 4 ถางซือเซิน บทที่ 5 ท่านอ๋อง...ข้าจะหาพระชายาให้ท่านเอง บทที่ 6 เทียบเชิญที่เลี่ยงไม่ได้ บทที่ 7 ฉีเอ๋อร์...ลำบากเจ้าแล้ว บทที่ 8 เก็บลูกตาของเจ้าไว้มองภรรยาในอนาคตจะดีกว่า บทที่ 9 พานพบสตรีที่นำความยุ่งยากมาให้ บทที่ 10 ท่านคงไม่ใช่ฉินอ๋องกระมัง บทที่ 11 คุณหนูเยี่ยนเข้าใจถูกต้องแล้ว
บทที่ 12 เริ่มต้นงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยแผนการ
บทที่ 13 จดหมายจากชายนิรนาม
บทที่ 14 ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ามาเอาขลุ่ยคืน
บทที่ 15 เด็กดื้อ ถ้าเจ้าดิ้นอยู่แบบนี้เราจะสงบลงได้อย่างไร
บทที่ 16 เจ้ารู้หรือไม่ มีสตรีมากมายเพียงใดอยากปีนขึ้นเตียงของเรา
บทที่ 17 แต่หนึ่งในนั้นย่อมไม่ใช่หม่อมฉัน
บทที่ 18 ถ้าไม่อยากตาย เช่นนั้นเจ้าจะชดใช้อย่างไร
บทที่ 19 แล้วแต่ท่านอ๋องจะเมตตาเพคะ
บทที่ 20 แยกย้าย
บทที่ 21 พบจิ้งจอกสีเงินแห่งแคว้น
บทที่ 22 คราวหน้าข้าจะไม่ตัดแค่ผมเจ้า
บทที่ 23 กระหม่อมคิดว่าเราควรสมัครสมานสามัคคีกันเอาไว้จะดีกว่า
บทที่ 24 กลับเข้างานเลี้ยง
บทที่ 25 รอยยิ้มอันน่าชัง
บทที่ 26 ทำไมสตรีเหล่านั้นถึงเรียกขานเขาอย่างสนิทไปเสียหมด
บทที่ 27 ท่านหญิงกุ้ยอิน
บทที่ 28 คำสั่งของจิ้งจอกสีเงิน
บทที่ 29 หงส์วอนหาคู่
บทที่ 30 มีอะไรไม่ดีหรือ
บทที่ 31 เหลวไหลสิ้นดี ข้าไม่เชื่อเจ้า
บทที่ 32 นี่หรือคือการได้พบเนื้อคู่
บทที่ 33 ไหนท่านอ๋องบอกว่าไม่ต้องการหม่อมฉันยังไงเล่า
บทที่ 34 เยี่ยนจิ้นหลิงออกมา!
บทที่ 35 ดูอย่างไรก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาดเอาเสียเลย
บทที่ 36 นางฟ้าน้อยของฉินอ๋อง
บทที่ 37 นางเด็กปีศาจ!
บทที่ 38 เจ้าวางใจ ข้าจะหาผู้ชายดี ๆ ให้เจ้าเอง
บทที่ 39 เทศกาลหยวนเซียว
บทที่ 40 เทพจันทราพระทานพร
บทที่ 41 โคมกระต่ายนี้ข้าให้เจ้า
บทที่ 42 เสี่ยวเยว่ เราจะดีกับเจ้า คิดถึงเจ้า และชอบเจ้ามากกว่าสตรีทุกคน
บทที่ 43 พอเถิด ท่านอ๋องไม่ต้องเสแสร้ง
บทที่ 44 ทีนี้เจ้าคงพอรู้หัวใจของเราบ้างแล้วกระมัง
บทที่ 45 เพราะมีท่านอ๋องอยู่ด้วยนี่ล่ะเพคะ ผู้อื่นถึงจะไม่ปลอดภัย
บทที่ 46 จวิ้นอ๋องกับท่านหญิงตระกูลจ้าว
บทที่ 47 ดูเหมือนเจ้ากำลังหึงข้าอยู่
บทที่ 48 ทำแบบนี้จะดีหรือพี่รอง
บทที่ 49 ฉินอ๋อง เจ้ามองมาสิ จงมองภาพนี้ให้เต็มตา
บทที่ 50 บุรุษหน้าตายผู้นั้นมันเป็นใคร
บทที่ 51 ให้ตายเถอะ! เยี่ยนจิ้นหลิงไยไม่บอกไม่กล่าวกันบ้าง
บทที่ 52 เปิ่นหวางว่า ทางที่ดีเจ้าสงบปากสงบคำเอาไว้ดีกว่า
บทที่ 53 ดูเหมือนท่านอ๋องกำลังหึงหม่อมฉันอยู่
บทที่ 54 เป็นผู้อื่นต่างหากที่สมควรพูดว่าปวดใจ
บทที่ 55 เจ้าน่ะหรือมีใจเดียว ซ้ำยังกำลังปวดใจเพราะข้า
บทที่ 56 การลงทัณฑ์ของท่านอ๋อง
บทที่ 57 ท่านอ๋องเอาแต่ใจยิ่งนัก แต่กลับไม่มีความยุติธรรม
บทที่ 58 ลองว่ามา อย่างไรจึงเรียกว่ายุติธรรม
บทที่ 59 โรคประหลาดของเยี่ยนจิ้นหลิง
บทที่ 60 เปิ่นหวางกับคู่หมั้นต้องการความเป็นส่วนตัว
บทที่ 61 เจ้าช่างโง่งมนัก
บทที่ 62 เมื่อครู่ ชายผู้นั้นแตะต้องมือข้างนี้ของเจ้าใช่หรือไม่
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY