img ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว  /  บทที่ 2 พระประสงค์ของฮ่องเต้ | 3.23%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 พระประสงค์ของฮ่องเต้

จำนวนคำ:1472    |    อัปเดตเมื่อ:24/05/2022

่างหมายปองเขาทั้งสิ้น ไม่มีใครตำหนิเรื่องผมสีเงินที่ดูแปลกประหลาดกว่าคนทั่วไป กลับมองว่าเขาเป็นเทพเซียนมาจุติ ทุกครั้งที่กุนซือหนุ่มเข้าเมือง มักจะพบเห

ุณหนูในห้องหอ เส้นผมสีดำมันเงาดั่งราตรี นัยน์ตาดอกท้อทอประกายหวานหยาดเยิ้มสะกดใจ รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น เอวคอดกิ่วดัง

อมาทาบทามสู่ขอ ท่านแม่ทัพก็ยังไม่ยอมยกบุตรสาวให้ผู้ใด ทำให้มีข่าวลือว่าที่

พระอักษร

้างก็เล็กน้อย ใจจึงอยากให้แม่ทัพใหญ่กลับมารับตำแหน่งที่เมือง

ั้งยังต้องการให้โอกาสแม่ทัพคนอื่น ๆ ได้แสดงฝีไม้ลายมือเสียบ้าง เพราะถ้าพ

ขุนนางเป็นเรื่องที

ห้ฮ่องเต้ทรงไว้วางพระทัย พระองค์จึงมีดำริแต่งตั

กภายในมีโอกาสจะเกิดได้ทุกเมื่อ หากรั้งตระกูลเยี่ยนไว้ใกล้ตัวก็เป็นหลัก

นมาก ซ้ำยังรักษาการณ์อยู่ใกล้ชิดติดเมือง

ักภักดีไม่ต้องสงสัย แต

กับแม่ทัพใหญ่ หากเป็นผู้ภักดีก็แล้วไป แต่หากเป็นพวกกังฉินย่อมไม่เป็นผล

่อยวางได้เช่นกัน อัครเสนาบดี เจ้ามีวิธีใดที่จะช่วยใ

มั่นใจว่าตระกูลเยี่ยนจะไม่เป็นอื่น พระองค์ต้องสานความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นมากก

ั้นกุ้ย ชั้นเฟย ครบถ้วนอยู่แล้ว จะให้เป็นสนมเล็ก ๆ ก็เกรงว่าจะทำให้เยี่ยนหยางเจวี๋ยเข้าใจว่าเราไม่ให้เกียรติเขาน่ะสิ ไม่มีวิธีอื่นหรืออย่างไร เอาอย่

ล้ว จำนวนป้ายหัวเขียวของเขาเต็มถาด ครั้นจะมีความสุขกับฮองเฮาที่รักเพียงผู้เดียวก็ถ

จหรือขัดข้อง เพราะท่านอ๋องเป็นบุรุษผู้เพียบพร้อม ผู้มากความสามารถอย่างหาจับตัวได้ยากคนหนึ่งของแว่นแคว้น สิ่งสำค

วงามให้อีก โดยให้เหตุผลว่าอยากจะเลือกพระชายาเอกด้วยตนเอง เราดันรับปากพ

าวพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาส่องประกายวาบ “แค่ทำให้ท่านอ๋อง

้ง พร้อมทรงพระสรวลดังกึกก้อง เขาแทบจะรอดูสภาพน้องชายจอมเย่อหยิ่ง

้ จนต้องร้องขอสมรสพระราชทาน’ ถางซือเซินมาดมั่นไว้ในใจ ส่วนใ

img

สารบัญ

บทที่ 1 บทนำ บทที่ 2 พระประสงค์ของฮ่องเต้ บทที่ 3 ฉินอ๋อง บทที่ 4 ถางซือเซิน บทที่ 5 ท่านอ๋อง...ข้าจะหาพระชายาให้ท่านเอง บทที่ 6 เทียบเชิญที่เลี่ยงไม่ได้ บทที่ 7 ฉีเอ๋อร์...ลำบากเจ้าแล้ว บทที่ 8 เก็บลูกตาของเจ้าไว้มองภรรยาในอนาคตจะดีกว่า บทที่ 9 พานพบสตรีที่นำความยุ่งยากมาให้ บทที่ 10 ท่านคงไม่ใช่ฉินอ๋องกระมัง บทที่ 11 คุณหนูเยี่ยนเข้าใจถูกต้องแล้ว
บทที่ 12 เริ่มต้นงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยแผนการ
บทที่ 13 จดหมายจากชายนิรนาม
บทที่ 14 ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ามาเอาขลุ่ยคืน
บทที่ 15 เด็กดื้อ ถ้าเจ้าดิ้นอยู่แบบนี้เราจะสงบลงได้อย่างไร
บทที่ 16 เจ้ารู้หรือไม่ มีสตรีมากมายเพียงใดอยากปีนขึ้นเตียงของเรา
บทที่ 17 แต่หนึ่งในนั้นย่อมไม่ใช่หม่อมฉัน
บทที่ 18 ถ้าไม่อยากตาย เช่นนั้นเจ้าจะชดใช้อย่างไร
บทที่ 19 แล้วแต่ท่านอ๋องจะเมตตาเพคะ
บทที่ 20 แยกย้าย
บทที่ 21 พบจิ้งจอกสีเงินแห่งแคว้น
บทที่ 22 คราวหน้าข้าจะไม่ตัดแค่ผมเจ้า
บทที่ 23 กระหม่อมคิดว่าเราควรสมัครสมานสามัคคีกันเอาไว้จะดีกว่า
บทที่ 24 กลับเข้างานเลี้ยง
บทที่ 25 รอยยิ้มอันน่าชัง
บทที่ 26 ทำไมสตรีเหล่านั้นถึงเรียกขานเขาอย่างสนิทไปเสียหมด
บทที่ 27 ท่านหญิงกุ้ยอิน
บทที่ 28 คำสั่งของจิ้งจอกสีเงิน
บทที่ 29 หงส์วอนหาคู่
บทที่ 30 มีอะไรไม่ดีหรือ
บทที่ 31 เหลวไหลสิ้นดี ข้าไม่เชื่อเจ้า
บทที่ 32 นี่หรือคือการได้พบเนื้อคู่
บทที่ 33 ไหนท่านอ๋องบอกว่าไม่ต้องการหม่อมฉันยังไงเล่า
บทที่ 34 เยี่ยนจิ้นหลิงออกมา!
บทที่ 35 ดูอย่างไรก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาดเอาเสียเลย
บทที่ 36 นางฟ้าน้อยของฉินอ๋อง
บทที่ 37 นางเด็กปีศาจ!
บทที่ 38 เจ้าวางใจ ข้าจะหาผู้ชายดี ๆ ให้เจ้าเอง
บทที่ 39 เทศกาลหยวนเซียว
บทที่ 40 เทพจันทราพระทานพร
บทที่ 41 โคมกระต่ายนี้ข้าให้เจ้า
บทที่ 42 เสี่ยวเยว่ เราจะดีกับเจ้า คิดถึงเจ้า และชอบเจ้ามากกว่าสตรีทุกคน
บทที่ 43 พอเถิด ท่านอ๋องไม่ต้องเสแสร้ง
บทที่ 44 ทีนี้เจ้าคงพอรู้หัวใจของเราบ้างแล้วกระมัง
บทที่ 45 เพราะมีท่านอ๋องอยู่ด้วยนี่ล่ะเพคะ ผู้อื่นถึงจะไม่ปลอดภัย
บทที่ 46 จวิ้นอ๋องกับท่านหญิงตระกูลจ้าว
บทที่ 47 ดูเหมือนเจ้ากำลังหึงข้าอยู่
บทที่ 48 ทำแบบนี้จะดีหรือพี่รอง
บทที่ 49 ฉินอ๋อง เจ้ามองมาสิ จงมองภาพนี้ให้เต็มตา
บทที่ 50 บุรุษหน้าตายผู้นั้นมันเป็นใคร
บทที่ 51 ให้ตายเถอะ! เยี่ยนจิ้นหลิงไยไม่บอกไม่กล่าวกันบ้าง
บทที่ 52 เปิ่นหวางว่า ทางที่ดีเจ้าสงบปากสงบคำเอาไว้ดีกว่า
บทที่ 53 ดูเหมือนท่านอ๋องกำลังหึงหม่อมฉันอยู่
บทที่ 54 เป็นผู้อื่นต่างหากที่สมควรพูดว่าปวดใจ
บทที่ 55 เจ้าน่ะหรือมีใจเดียว ซ้ำยังกำลังปวดใจเพราะข้า
บทที่ 56 การลงทัณฑ์ของท่านอ๋อง
บทที่ 57 ท่านอ๋องเอาแต่ใจยิ่งนัก แต่กลับไม่มีความยุติธรรม
บทที่ 58 ลองว่ามา อย่างไรจึงเรียกว่ายุติธรรม
บทที่ 59 โรคประหลาดของเยี่ยนจิ้นหลิง
บทที่ 60 เปิ่นหวางกับคู่หมั้นต้องการความเป็นส่วนตัว
บทที่ 61 เจ้าช่างโง่งมนัก
บทที่ 62 เมื่อครู่ ชายผู้นั้นแตะต้องมือข้างนี้ของเจ้าใช่หรือไม่
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY