img แสนร้าย แสนรัก  /  บทที่ 1 การเกิดใหม่ การหย่าร้าง | 0.14%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน
แสนร้าย แสนรัก

แสนร้าย แสนรัก

ผู้เขียน: Adolf Dunne
img img img

บทที่ 1 การเกิดใหม่ การหย่าร้าง

จำนวนคำ:2163    |    อัปเดตเมื่อ:29/06/2022

“ยูชิงซู คุณ ตายแน่!”

บนเตียงขนาดใหญ่ปรากฎร่างชายผู้หนึ่งที่แววตาของเขาลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความโกรธ เขาใช้มือทั้งสองของเขากำรอบลำคอของหญิงสาวแล้วออกแรงบีบอย่างแรง

หายใจไม่ออก!

หญิงสาวเพี่งจะตื่นมาก็ถูกชายผู้นั้นรัดคอโดยที่เธอยังไม่ทันรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

เธอสัมผัสได้แค่เพียงว่าออกซิเจนในปอดค่อย ๆ จางลง และความปรารถนาที่จะเอาตัวรอดจากสัญชาตญาณของเธอ ทำให้เธอต้องยกมือขึ้นเพื่อจับมือของอีกฝ่ายแล้วพยายามดึงมันออกจากกัน

แต่เธอก็สู้แรงของเขาไม่ไหว การต่อต้านของเธอกลับทำให้เขาออกแรงเพิ่มขึ้นไปอีก ดวงตาทั้งสองของชิงซูเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ประสาทการรับรู้ของเธอค่อย ๆ เลือนลาง สติของเธอกำลังจะหลุดลอยไป

ปัง!

แม่บ้านพังประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว เห็นภาพดังนั้น เธอรีบรุดเข้าไปคว้าแขนของชายผู้นั้นออก “นายน้อยคะ นายน้อย ปล่อยสิคะ ปล่อย! นายหญิงกำลังจะตายแล้วนะคะ”

“เธอสมน้ำหน้าที่โดนมันแล้ว!” เขาส่งเสียงรอดไรฟัน ดวงตาทั้งสองของเขาเต็มไปด้วยความคับแค้น

แม่บ้านพบว่าร่างของชิงซูนั้นค่อย ๆ อ่อนแรง จนเกือบนิ่งสนิทในที่สุด แม่บ้านจึงรีบคุกเข่าขอร้องข้างเตียง “นายน้อยคะ ถ้าฉันปล่อยให้นายน้อยพลั้งมือฆ่านายหญิงไปแล้ว แล้วอย่างนี้คุณจะให้ฉันมีหน้าไปพบคุณท่านได้อย่างไร วิญญาณของคุณท่านคงจะไม่มีทางสงบสุขแน่ ๆ ” แม่บ้านร่ำไห้

‘คุณย่า?’

อารมณ์ของ ‘จ้านซือซั่ว’ สั่นคลอนเมื่อได้ยินแม่บ้านเอ่ยถึงคุณย่า แรงบีบที่มือจึงค่อย ๆ คลายลง

ชิงซูใช้โอกาสนี้ดึงมือของซือซั่วออก แล้วลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว เธอหอบหายใจแล้วเขยิบถอยหลังด้วยใบหน้าซีดเผือด

“นายน้อยคะ ไหน ๆ วันนี้คุณทั้งสองก็จะหย่ากันแล้ว จากนี้คุณก็ไม่ต้องทนเห็นหน้านายหญิงต่อไปอีกแล้ว!ปล่อยเธอไปเถิดค่ะ” “นายน้อยได้โปรดเห็นแก่หน้าแม่ของนายหญิงที่เคยช่วยชิวิตคุณท่านไว้ด้วยนะคะ ฉันขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรนายหญิงเลย อย่าทำอะไรหุนหันพลันแล่นอย่างนี้อีกเลยนะคะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้นายน้อยซือซั่วก็สงบลง เขาผละลุกออกจากเตียงแล้วคว้าเสื้อมาสวมไว้ด้วยท่าทีเย้อหยิ่ง

“ใบหย่าฉันจะให้เฟินฉีส่งมาให้ เธอเซ็นเสร็จก็รีบไสหัวออกไปซะ!อย่าให้ฉันได้เห็นหน้าเธอที่นี่อีก!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เมื่อพูดจบเขาก็จากไปพร้อมแม่บ้านตามไปด้วย

ประตูถูกปิดอย่างรุนแรงจนเสียงนั้นดังกระเทืยนโสตประสาทของชิงซู เธอเอามือทาบอกด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าของเธอซีดขาว สมองของเธอสับสน

เธอก้มศีรษะลงและมองสำรวจดูรอยช้ำบนร่างกายที่เปลือยเปล่าของตนเองอย่างไม่เชื่อสายตา

เหตุการณ์เมื่อสักครู่นอกจากจะทำให้เธอเกือบจะลมหายใจลงในนาทีสุดท้ายแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นทำให้เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดอื่นบนร่างกายที่เธอได้รับ

เมื่อสติของเธอกลับมาทำให้เธอรู้ถึงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นบนกล้ามเนื้อทุกสัดส่วน

ชิงซูไม่พบเสื้อผ้าของสตรีในห้องแต่งตัว ตู้เสื้อผ้ามีเพียงแค่เสื้อเชิ้ต กับกางเกง และชุดสูทสีทึบสำหรับผู้ชายเท่านั้น

เธอจึงทำได้แค่เลือกหยิบเสื้อเชิ้ต และกางเกงขายาวสีดำมาสวมใส่ แต่ไซส์มันใหญ่เกินไป ขากางเกงนั้นยาวลงไปกองกับพื้นห้องจนเกิดเป็นภาพที่ดูไม่จืดเลย

ความเจ็บปวดบนร่างกายของเธอยังไม่บรรเทาลง ขมับของเธอเต้นเป็นจังหวะ ชิงซูทรุดตัวลงบนโซฟา แล้วหลับตาพลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ในไม่ช้าความทรงจำอื่นที่ไม่ใช่ของเธอก็แทรกเข้ามาในหัวของเธอเต็มไปหมด

ผ่านไปพักใหญ่ เธอจึงค่อย ๆ ยกเปลือกตาขึ้น เธอได้เรียบเรียงเหตุการณ์ผ่านความทรงจำทั้งหมดของเจ้าของร่างเดิมก่อนที่เธอจะเสียชีวิต และในที่สุดก็ได้ข้อสรุปสองประการ

เธอได้กำเนิดใหม่จาก ‘หลัวหยาน’ สู่ร่างของ ‘ยูชิงซู’

เจ้าของร่างเดิมชิงซูนั้นเป็นคุณหญิงน้อยกำพร้าแม่ แม่ของเธอจากไปด้วยอาการป่วยที่ยากเกินรักษา ส่วนพ่อของเธอนั้นเป็นผู้ชายสารเลวที่ไม่เอาถ่าน อีกทั้งชิงซูยังหลงรัก ‘จ่านซือซั่ว’ อย่างสุดหัวใจ

ก๊อก ก๊อก

เสียงคนมาเคาะประตู พร้อมด้วยเสียงเรียกที่เย็นชาของใครคนหนึ่ง “นายหญิง คุณอยู่ในนั้นหรือเปล่า?”

ชิงซูจัดการพับแขนเสื้อ และม้วนกางเกงขึ้นก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อเปิดประตู ชายร่างสูงที่ดูเย็นชายืนอยู่ข้างหน้าเธอพร้อมกับเอกสารในมือของเขา

“เฟินฉี” เธอค้นหาความทรงจำเกี่ยวกับชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ยากเย็นนัก

เขายื่นปากกาพร้อมเอกสารการหย่าให้เธอ ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย “นายหญิง คุณซือซั่วส่งให้ผมมาดำเนินการเรื่องการหย่าระหว่างคุณ กับนายน้อยซือซั่ว นี่เป็นข้อตกลงทั้งหมด กรุณาเซ็นชื่อในเอกสารด้วย”

ชิงซูเหลือบมองเอกสารการหย่าร้างที่ถูกส่งมา เธอนึกถึงคำที่แม่บ้านพูดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ เธอถึงตระหนักได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบการแต่งงานปีที่สองของเจ้าของร่างเดิมและจ่านซือซั่ว

นี่เวลาผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง เอกสารการหย่าก็ถูกร่างขึ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้วเหรอ? ‘เห็นได้ชัดว่า ซือซั่วรังเกียจชิงซูได้มากเพียงใด’

เธอหยิบเอกสารขึ้นมาพร้อมเซ็นชื่อลงไปอย่างรวดเร็ว

“เสร็จแล้ว” ชิงซูยื่นเอกสารกลับไปให้เฟินฉี

เฟินฉีรู้สึกประหลาดใจกับการยินยอมอย่างง่ายดายของชิงซู ก่อนที่เขาจะเข้ามาหาชิงซู เขาได้รับคำสั่งจากคุณซือซั่วว่า ‘หากชิงซูไม่ยินยอม ก็ให้บังคับเธอพิมพ์ลายนิ้วมือลงไปให้ได้’

“คุณชิงซู คุณจะไม่อ่านข้อตกลงการหย่าหน่อยเหรอครับ?” เฟินฉีรับมันไว้โดยไม่รีบร้อนกล่าว

ชิงซูเลิกคิ้วแล้วตอบว่า “ไม่ล่ะ”

“คุณไม่อยากรู้หรอกว่าคุณจะได้อะไรหลังจากการหย่าร้างในครั้งนี้” เฟินฉีขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามย้ำอีกครั้ง

ชิงซูถลกขากางเกงขึ้นอีกครั้ง แล้วยิ้มตอบกลับไปว่า “ไม่นิ ไม่เห็นมีอะไรต้องอยากรู้เลย” เธอไม่ต้องดูก็เดาได้ไม่ยาก ‘ผลลัพธ์คงมีได้แค่สองอย่าง คือทำให้เธอล้มละลาย หรือไม่ก็ไล่เธอให้พ้นจากบ้านไปโดยไม่ได้ทรัพย์สินใด ๆ ไม่ว่าจะวิธีไหนก็แล้วแต่ เพราะคงไม่เกินความสามารถของทนายมืออาชีพไปได้หรอก

เมื่อเห็นท่าที่เฉยเมยของชิงซู เฟินฉีก็หลับตาแล้วตอบกลับไปว่า “คุณชิงซู คุณหยูเฉิงแค่ต้องการให้คุณย้ายออกจากบ้านไปโดยไม่ได้รับทรัพย์สินใด ๆ เท่านั้น”

“ถ้างั้นฉันก็ฝากขอบคุณเจ้านายของคุณแทนฉันด้วยก็แล้วกัน” เธอยังทำท่าเฉยเมยต่อ ชิงซูเจ้าเดิมจะรักจ่านซือซั่วมากเท่าไร แต่เธอไม่สน เพราะเธอเองไม่ได้รัก

เธอไม่อยากอยู่กับคนที่อยู่ดี ๆ ก็ทำร้ายเธออย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เล่นเอาซะเธอเกือบตายรอบสอง มันไม่ง่ายที่รอดชีวิตได้ เธอต้องรักษาชีวิตตัวเองไว้

เฟิงฉีจ้องมองไปยังลำคอขาวเรียวของเธออย่างไม่ตั้งใจ

“คุณอยากให้ผมช่วยเรียกหมอมาให้ไหมครับ?”

เมื่อชิงซูได้ยินคำเหล่านี้ก็สะกิดให้เธอนึกขึ้นได้ ถึงรอยแดงปื้นใหญ่รอบลำคอที่เกิดขึ้น หวนให้นึกถึงความรู้สึกที่ใกล้จะขาดใจตายกลับเข้ามาอีกครั้ง

เธอส่ายหัว “ไม่ ฉันไม่ตายง่าย ๆ หรอก”

“ถ้าอย่างนั้น ก็ขอให้คุณรีบเก็บสัมภาระแล้วออกไปให้จากที่นี่ให้เร็วที่สุดด้วยครับ” น้ำเสียงของเฟิงฉีเย็นชา

ชิงซูพยักหน้าโดยไม่ลังเล เธอถกขากางเกงขึ้นพร้อมกับเดินเท้าเปล่ากลับไปยังห้องของเธอทันที ซือซั่วเกลียดชิงซูเป็นอย่างมาก เขาแทบไม่อยากเห็นหน้าเธอ เพราะฉะนั้นระยะห่างระหว่างห้องของเธอและเขาจึงห่างออกมาพอสมควร

หลังจากเดินมาได้สักพัก ในที่สุดก็ถึงห้องของเธอ

เดิมทีห้องนี้เป็นเพียงแค่ห้องที่ไว้ใช้สำหรับเก็บของ แต่เมื่อเธอได้จดทะเบียนสมรสกับจ่านซือซั่ว ห้องนี้ก็กลายเป็นห้องนอนของเธอไป เธอผลักบานประตูออก แล้วพาขากางเกงที่ยาวพะรุงพรังลากผ่านทางเดินแคบ ๆ เข้าไปในห้อง

ห้องนี้มีขนาดเล็กมากซะจนไม่อาจจะขยับตัวไปไหนได้เลย ทั้งห้องมีเพียงแค่เตียงนอน และโต๊ะเครื่องแป้งเล็ก ๆ เท่านั้น

ของส่วนตัวของชิงซูมีไม่มากนัก เธอมีแค่เสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชิ้น และเครื่องสำอางค์เล็กน้อยแค่นั้นเอง เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและจัดแจงยัดเสื้อผ้าสองสามชิ้นใส่กระเป๋าเดินทางของเธอ จากนั้นก็ถือมันออกไป

“เอาล่ะ ฉันเก็บของเสร็จแล้วล่ะเฟินฉี ฉันไปก่อนนะ ไปแล้วไปลับไม่หวนกลับน่ะ!” พฤติกรรมของชิงซูตอนนี้ราวกับนกน้อยที่ได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระ

“จะไปไหนคะพี่สาว?” ทันใดนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออก เผยให้เห็นร่างของหญิงสาวที่สวมชุดสูทคนหนึ่งก้าวออกมา ปลายของรองเท้าส้นสูงของเธอกระทบกับกระเบื้องหินอ่อนเกิดเป็นเสียงดังก้อง เสียงพูดของเธอนั้นนุ่มนวลน่าฟัง

img
สารบัญ
บทที่ 1 การเกิดใหม่ การหย่าร้าง บทที่ 2 คนตีสองหน้าเก่ง เฉินเฉียนเฉียน บทที่ 3 ฝังไว้ข้างหลุมฝังศพของคุณ บทที่ 4 พินัยกรรม บทที่ 5 กลับวิลล่าตระกูล ยู บทที่ 6 แจ้งตำรวจ บทที่ 7 บุกรุกบ้าน บทที่ 8 เจ้าของวิลล่าแห่งนี้คือ ยูชิงซู บทที่ 9 แขกไม่ได้รับเชิญ บทที่ 10 ผู้หญิงน่ะ ต้องแลกกันเล่น มันถึงจะสนุก บทที่ 11 จ่านซือซั่ว นายอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน!
บทที่ 12 ขอความเป็นธรรมให้คุณกัว
บทที่ 13 คนทำผิดควรคุกเข่าขอโทษ
บทที่ 14 คนใช้ของตระกูล ยู ลาออกไปหมดแล้ว
บทที่ 15 จากเศรษฐีณีสู่วิถียาจก
บทที่ 16 ตระกูล ยู กรุ๊ป ล้มละลาย
บทที่ 17 มูลค่าหนี้สิ้น 9.99 ล้าน
บทที่ 18 อ้อนวอนกับจ่านซือซั่ว
บทที่ 19 การยั่วยุของเฉินเฉียนเฉียน
บทที่ 20 อะไรที่ไม่ใช่ของเธอ · มันก็จะไม่ใช่ของเธออยู่วันยังค่ำ
บทที่ 21 ปกป้องตระกูล ยู และตระกูล ยู กรุ๊ป
บทที่ 22 ลานจอดรถ
บทที่ 23 ข้อตกลงซื้อตระกูล ยู กรุ๊ป
บทที่ 24 ไม่ต่ำช้าพอที่จะแต่งงานกับคุณได้ยังไง
บทที่ 25 ‘เงื่อนไข’ ของจ่านซือซั่ว
บทที่ 26 หัวหน้าทีมโปรเจกต์สุดแปลก
บทที่ 27 แฮกเกอร์ คิงโพแดง
บทที่ 28 ลูกน้องชิงติง
บทที่ 29 ชิงติง:ผมไม่เคยสงสัยในตัวคุณเลย
บทที่ 30 คุณเชื่อใจฉันสักครั้งได้ไหม!
บทที่ 31 หมาและยูชิงซูห้ามเข้า
บทที่ 32 ถึงตาคุณทำตามสัญญาแล้ว!
บทที่ 33 ลูกสาวจอมทำลายล้าง สัมภาษณ์งานที่ตระกูล จ่าน กรุ๊ป
บทที่ 34 ตอกหน้ากลับด้วยคะแนนเต็ม
บทที่ 35 โชคเข้าข้าง
บทที่ 36 ความโกรธ ยอมรับผลที่ได้มา
บทที่ 37 จะไปหรือไม่ไป ฉันเป็นคนตัดสินเอง
บทที่ 38 ห้องเก็บเอกสาร
บทที่ 39 เฉียวปวดใจ
บทที่ 40 เฉียวคุกเข่าขอโทษ
บทที่ 41 ถอยลงเหว
บทที่ 42 การสู้กลับของยูชิงซู
บทที่ 43 คำขอโทษนี่ ใครอยากจะพูด ก็พูดเองแล้วกัน!
บทที่ 44 ความคิดของเฉินเฉียนเฉียนถูกเปิดเผย
บทที่ 45 ยูชิงซู คุณนี่ทนต่อความเหงาไม่ได้เลยนะ
บทที่ 46 แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์สูงส่ง
บทที่ 47 นี่เธอท้อง?
บทที่ 48 ยูชิงซูป่วย
บทที่ 49 ท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว กับเด็กน้อยถังถัง
บทที่ 50 การต้อนรับแขกของยูชิงซู
บทที่ 51 ป่วยเป็นอะไรถึงต้องไปแผนกสูตินรีเวช?
บทที่ 52 ตัดสินใจคลอดเด็กคนนี้
บทที่ 53 อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็อยากมีลูกแล้ว
บทที่ 54 เสี่ยวชูถูกไล่ออก
บทที่ 55 ตรวจสุขภาพล่วงหน้าสองเดือน
บทที่ 56 งานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลฟาน
บทที่ 57 มีใครบ้างที่มาร่วมงานวันเกิดของคุณฟาน?
บทที่ 58 คุณอยากให้ฉันไปอ่อยเขางั้นเหรอ?
บทที่ 59 ฉันคืออดีตภรรยาของจ่านซือซั่ว
บทที่ 60 แชนนิ่ง เปลี่ยนคู่ควง
บทที่ 61 เชิญคุณมาเต้นรำด้วยกัน
บทที่ 62 ลองดูก็ได้
บทที่ 63 จ่านซือซั่วทำตัวเป็นเด็ก
บทที่ 64 การวางแผนของแม่ลูกจอมตีสองหน้า
บทที่ 65 เอาคืนให้เฉียว
บทที่ 66 พ่อต้องการพบฉัน?
บทที่ 67 ค้ามนุษย์ ในห้องผู้ป่วย 1206
บทที่ 68 ตรงนี้มีเส้นเลือดอยู่เส้นหนึ่งที่เรียกว่า หลอดเลือดแดง
บทที่ 69 เธอท้อง!
บทที่ 70 ยูชิงซู ทำไมคุณถึงกล้าได้ขนาดนี้!
บทที่ 71 งั้นก็ดี เธอจะได้ตายไปพร้อมกับเขา!
บทที่ 72 คนไข้หรือนักโทษ
บทที่ 73 กลับไปที่สวนซู่อีกครั้ง
บทที่ 74 เป็นเพราะลูก แม่ถึงได้ดิบได้ดีไปด้วยใช่ไหม?
บทที่ 75 จ่านซือซั่วตัดสินใจที่จะต้องการเด็กคนนี้
บทที่ 76 ถ้ากินไม่หมด ก็ห้ามออกไปจากที่นี่แม้แต่ครึ่งก้าว !
บทที่ 77 สัญญา... เรื่องร้ายของยี่เสี่ยวและเฉียว
บทที่ 78 เซ็นสัญญา สามเงื่อนไข
บทที่ 79 ดูละคร
บทที่ 1 นังจิ้งจอกล่อลวงสามีของคนอื่น!
บทที่ 81 เมียหลวงมาหา
บทที่ 82 คุณซือซั่ว คุณควรขอบคุณฉัน
บทที่ 83 เฉินเฉียนเฉียนหมดอนาคต
บทที่ 84 อาจจะมีความแค้นกับเธอ หรือไม่ก็อาจจะมีความแค้นกับคุณ
บทที่ 85 ไห่เฉิงมาเยี่ยม
บทที่ 86 ทวงบุญคุณ
บทที่ 87 คุกเข่าคำนับขอโทษต่อหน้าหลุมศพ!
บทที่ 88 การนินทาของสาวใช้
บทที่ 89 แม่ผู้ให้กำเนิดทายาทในอนาคตของตระกูล จ่าน กรุ๊ป
บทที่ 90 คุณอาชุนออกจากซู่หยวน
บทที่ 91 ขโมยของกิน
บทที่ 92 คำเตือนของจ่านซือซั่ว หนึ่งศพ สองชีวิต
บทที่ 93 จี้เจิ้งจูกลับประเทศ
บทที่ 94 การปิดบังของจี้เจิ้งหลู
บทที่ 95 จี้เจิ้งจูชอบยูชิงซู
บทที่ 96 หญิงตั้งครรภ์เป็นหวัดไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ
บทที่ 97 ชื่อพี่น้องตระกูลจี้ ต่างกันแค่อักษรตัวเดียว
บทที่ 98 คนเลือดเย็นตามหาคนท่ามกล่างสายฝน
บทที่ 99 หลุมพลางของซูปิง
บทที่ 100 โทรแจ้งตำรวจ ซู่หยวนถูกขโมยของ
img
  /  7
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY