เธอเชิดคางพูดขึ้น หากจนมุม ทุกคนก็ต้องหันหน้าสู้ เธอเองก็เหมือนกัน การเป็นคนอ่อนแอไม่

่ตบ” เขาพูดเสียงเหี้ยมหงุดหงิดที่โดนตบ ซีกแก้มของเข

้หญิงมาเสนอให้ถึงเตียง” เขากระซิบเสี

งไงเธอก็ไม่มีวันทำแบบผู้หญ

นเตียงล่ะ ฉันจะจับเธอโยนออกไปแน่นอน” เข

่นอน” เธอยืนยันเสียงเข้

เลือด” พันศึกจัดการกับเสื้อผ้าของเด็กสาวอย่างไร้ความปรานี ไม่อยากฟังคนปากดีโต้เถียงกับเขาอีก เขาบดจูบ ตะโบมลูบไล้ไปทั่วกาย ไพรหอมร้องไห้สะอึกสะอื

้อารมณ์อะไร จูบก็ไม่ได้เรื่อง จูบเป็นไหมน

ินเขาระเบิดหัวเราะออกมา เขาช่างหยาบคายและร้ายกาจ แต่ลึกๆ

เธอหันไปทำอาชีพเก่า จะราคาตกเอาได้” วาจาของเขายังเชือดเฉือน เหมือนมีดเสี

้ำ ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปตามซอกคอหอมกรุ่น ไพรหอมช่างเป็นผู้หญิงที่สวยหวาน น่ากลืนกินไปทั้งเนื้อทั้งตัว เขางับยอดอกของ

ับซอกขานุ่ม ไพรหอมสะดุ้งรีบดันศีรษะของเขาออก แต่มันทั้

ก อับอายเขาอย่างที่สุด ทำไมผู้ชายกับผ

มากกว่าเก่าเมื่อได้ดอมดมดอกไม้กลิ่นหอมกรุ่น ไพรหอมถอยสะโพกหนี แต่เขาก็ล็อกเอาไว้ด้วยฝ่ามือใหญ่ ดึงเธอก

ออกจนกว้าง ก่อนจะประคองแก่นกายของเขามุดเข้าหาอย่างรุกเร้าไร้การผ่อนปรน เขาไม่ได้คิดว่าเธอจะยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอะไรหรอก ไพรหอมก็เ

ะอื้น ดันหน้าท้องของเขาออกห่าง ส่ายหน้า

ก้มมองเรือนกายใหญ่โตที่สอดเสียบเข้าไปได้เพียงเล็กน้

แล้ว มันเจ็บ” เธอสะอึก

้หญิงหรอกนะ แต่อารมณ์โกรธล้วนๆ ที่ทำให้เขามาถึงจุดนี้ แม่ของเธอทำเขาเอาไ

ทะลวงเป็นครั้งแรก ยิ่งทำไม่เป็น ไม่มีผู้หญิงคนไหนเหมือนไพรหอม ทุกคนเต็มใจและเขาก็ยอมรับว่าหน้ามืดไปชั่วขณะ การนอนกับผู้หญิงบริสุทธิ์เป็นสิ่งที่เขาหลีกเลี่ยง ไม่ใช่ไม่อยากรับผิดชอบ แต่เขาไม่อยากฟั

นศึกถึงกับไปไม่เป็น เขาอ้ำอึ้งจะอธิบายยังไงดี เธอไม่ประสีประสาได้ยังไง ในเมื่อมีผู้ชายจ้องจะล

แม้ในเวลานี้จะไม่ใช่เวลาที่จะมาถามว่าเอาตัวรอดจากผู้ช

ามเสียงสะอึกสะอื้น เธอไม

ง” เขาขยายความ ยังนิ่งไม่ขยับเพื่อให

คอ เธอร้องไห้คิดถึงยาย ขึ้นมาทันที อยากให้ท่านอยู่ตรงนี้ อยู

ามประสาเด็ก พันศึกอยากจะหัวเราะแต่กลั้นเอาไว้

ขาจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์หรือเปล่านะ เขาทอดสายตามองร่างเล็กๆ ที่สะอื้นเบาๆ อยู่

รหอมเผลอค้อนให้เขาแบบเด็กๆ เขามองอย่างเผลอไผล ก่อนจะ

บ ถอยสะโพกหนีแต่เขาก็ดันเข้ามาหาจนเธอไปชนกับหัวเตียง พ

นนี้เธอก็ต้องเป็นของฉัน” พันศึกป