นท

็นเพราะปกติแล้วสิมิลันต้องรีบออกไปทำงานตั้งแต่เช้ามืด จนไม่มีโอกาสได้ร่วมรับประทานอาหารกับทุ

ที่นั่งลีบแบนอยู่บนตัก สองมือเล็กเย็นจับมือเรียวไว้แ

ลัวนะคะลูก” หญิงสาวเอ่ยปากปลอบลูกสาวตัวน้อย แต่สายตากลับมองไปที่ขว

ะที่สิมิลันนั่งยิ้มหวานไม่ทุกข์ไม่ร้อนในสิ่งที่ได้ยิน แต่ขว

ขวัญชนกถลึงตาใส่โซดาที่แอบเงยหน้าขึ้นมามองนิดหนึ่งอย่างได้ใจ ใบหน้าสวยบูดและบึ้งตึงใจเต้นแรงเร็วเหมือนกับลังถูกบีบค

ะขึ้นเสียง ห้ามทำร้ายหรืออะไรก็ตามที่ทำให้ลูกของพี่ตกใจและหวาดกลัว” สิมิลันพูดน้ำเสียงหวาน

หมค่ะค

นึ่งด้วยความโกรธและแค้นเคือง อีกทั้งยังปรายสายตามองหน้าผู้เป็นแม่ที่นั่งนิ่งเฉยปล่อยให้พี่สาวนอกไส้สั่ง

ักหน่อยเวลาที่เธอขอเงินไปเที่ยว พี่คงทำได้เพียงแค่....” ขวัญชนกเงยหน้าขึ้นมองพี่สาวอย่างเต็มตา

พล

ูจะทำไงล่ะ จะเอาเงินที่ไหนใช้จ่าย พี่ทำอย่างนี้เท่ากับบังคับกันนี่” ขวัญชนกหน้าแดงก่ำตาวาวโรจน์ขึ้นอย่า

น่อีเด็กเปรต เพราะมึง...เพรา

น ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มหวานเชื่อม มีแต่ดวงตาเท่านั้นที่เปล่งประกายแข็งกร้าวขึ้น กาลเวลาได้ทำให้สาวน้อยอ่อนแอคนหนึ่งแปลเปลี่ยนเป็น

ะ” ขวัญชนกกัดฟันพูด “โว้ย!! ไม่กงไม่กินมันแล้วเสียอารมณ์ชะมัด คนจะกินข้าวดันพูดเรื่องไร้สาระ

ญ นั่งลงก่อนซิ พี่ย

่อนจะหันหลังกลับเมื่อได้ยินน้ำเสียงเยียบ

ส่พี่แบบนี้ พี่ไม่ชอบ” ปากสั่งสอนขวัญชนก มือป้อนข้าวต้มให้โ

ต้องกลายมาเป็นเด็กสาวขี้โรค สามวันดีสี่วันไข้ต้องอยู่กับบ้านวันๆ ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนน้องมันคงเบื่อนะ เลยระบายกับยาย

นแม่เลี้ยงเข้าข้างลูกสาวอย่างผิดๆ “ถ้ามีใครทำกับขวัญอย

ที่นานๆ ถึงจะเอ่ยปากพูดสักครั้ง แล้วนางก็ต้องให้

์จะต้องยกเรื่องสุขภาพมาอ้างเป็นประจำ จนเธอเองนั้นแหละที่ต้องยอมแพ้ปล่อยให้หน้

้เหมือนกัน แต่เรื่องที่หนูขอ หนูก็หวังว่าขวัญ

แล้วกัน” ขวัญชนกตัดบท ก่อนที่จะโดนสิมิลันจะหาเ

ด้ไปนอนต่อ” ขวัญชนกใช้นิ้วชี้ม้วนผมยาวๆ อย

ที่ไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า” สิมิลันถามยื่น

สินใจ เพราะถึงเลือกไปที่ไหนถ้าไม่มีความเห็นชอบหรือยินยอมจากสิมิ

ลันหันไปถามผู้เป็นน้องที่นั่งหูผึ่ง ตาโต ยิ้มปากกว้

รอ” ขวัญชนกถามผู้เป็นพี่อย่างดีอกดีใจ ลุ้นว่า