งจากที่วิ่งหนีออกมาวันนั้น หล่อนก็รีบเก็บข้าวเก็บของกลับ

ตาไม่ยอมรับรู้เรื่องราวของสุพรรษากับลาซาลอสอีกเลย จนกระทั่งมารู้

้นมองแผ่นฟ้ายามเย็นที่กำลังถูกค

ลูกชายของสุพรรษาที่มีอายุเพียงแค่เก้าเดือน หลังจากที่นิโคลัสผู้เป็นสามีของสุพรรษาถูกล

ที่หล่อนจะสามารถลืมผู้ชายคนนี้ได้ เขายังคงเป็นคนที่หล่อ

ี่ไม่เคยเลือนหายไปจากหัวใจ หล่อนฝันถึงลาซาลอสเสมอ ทุกค่ำคืนเขายังตามมาหลอกหลอนถึงในฝัน

ณได้เลย แม้จะพย

มือเล็กป้ายน้ำตาทิ้งเมื่อดวงตาเ

บจะจำพายไม่ได้

รษา แต่เขากลับไม่เคยทักทายหล่อนเลย คงเป็นเพราะเขา

รษามีสิทธิ์เพียงคนเดียว เพราะลาซาลอสรักสุพรรษาเท่านั้น หล่อนควรจะดีใจ ใช่...หล่อนด

่นขึ้นมาแล้วไม่พบหล่อนจะร้องไห้เรียกหา แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเท้า ไฟจากหน้ารถยนต์คันห

์คันงามที่แล่นมาจอดภายในบริเวณบ้านนั้นเป็นของใคร มารู้สึกตั

.

ลันจะเดินหนี และคิดว่าเขาคงไม่เดินตาม หรือใส่ใจเหมื

่แสนอบอุ่น ไอร้อนจากฝ่ามือกระด้างส่งผ่านเข

ล่อย..

ยุดตรงหน้า ภายใต้สายตามืดดำ หล่อนไม่อ

ึ้น เมื่อถูกดวงตาคมกริบจั

ขอ...ขอ

เยี่ยม

คือเหต

ด้สักเพียงเสี้ยวหนึ่งของล

นอนแล้

ไม่ให้หางเสียงสั่น แต่มันก็

้อมือขึ้นมอง ก่อ

ยังไม่ดึกเกิ

ลอสนอนแล้

นหน้าหล่อน ขึ้นบันไดบ้านไป พาขวั

หม่ในวันพรุ

์สีน้ำตาลเข้มก็หยุดเดินกะทันหัน และนั่นก็ทำให้คนที่เดินแกม

๊ย!

ระหนกตกใจ ในขณะที่เขาไม่ได้แสดงควา

วบรวมสติแล

.ขอโท

แน่นจนเป็นสันนูน ขณะเมิน

ะ ฉันจะเข้าไปเยี่ยมฟาลอสแป

ยินดีเพราะจะได้ไม่ต้องเผชิญหน้ากันให้นานไปกว่านี

่ะคะ อีกเดี๋ยวคุณ

หมุนตัวกลับมา ดวงตาคม

เรื่องของเธ

มหน้าหลบสายตา กลีบปาก

ก็แค่หวังดีอยากให้

่เง่าแบบนี้ไง วันนั้

่องวันนั้น และยังคงโทษว

อดอย่างสิ้นเชิง ก่อนจะละล่

ยจำมันไม่

ะไรออกมา นอกจากหมุนต

ผนังบ้านเอาไว้ได้ทัน “ไม่ว่าจะผ่านไปสั