สีเหลืองนวลที่ถูกเปิดอยู่ด้านในสุดของห้องทำให้ชายหนุ่มมองเห็นใบหน้าของเด็กชายได้อย่างถ

ื่อสองปีก่อนค่อยๆ ย้อนกลับเข้ามาในหัว และค

สินใจเดินออกไปจากห้อง บานประตูเปิดกว้างออก พร

ี พยายามต่อสู้กับอะไรบางอย่

งรับแขก” เป็นพาขวัญที่พูดเสียง

จ้องมอง “ขอบใจที่มาบอก ฉ

หดร้ายของสายลมหนาวที่พัดเข้ามาใส่ร่างกาย พาขวัญเหน็บหนาวจนต้องย

ทำถูกแล้วพาย..

้ห่างกันไป แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรแยกหัวใจของ

ินที่ควรจะซ่อนตัวอยู่ใ

อาดรีบยกขึ้นป้ายมันทิ้ง หัวใจบอบช้ำทรมานเจียนจะ

งกลับเข้าไปในห้องที่มีฟาลอสนอนหลั

ลาซ.

หยุดใกล้ๆ หล่อนขยี้ปลายบุหรี่ที่ติดไฟลงกับถ้วยเขี่ยบุหรี่ตรงหน้า พร้อมกับ

แล้วว่าคุณ

ี่ยมฟาล

ของตัวเอง และขยับออกห่าง นัยน์ตา

มก็รู้ตัวดีว่าควรจะทำอย่างไรเพื่อ

กเลี้ยงง่าย กินอิ่มแล้วก

่อมลูกชายนอนสักครั้งเดียว มีแต่พาขวัญเท่านั้นท

กแก เหมือนกับที่ร

งลาซาลอสเอาไว้ และเงยหน้าข

ว่าตัวเองผิ

ล้ว และผมก็ลืมมัน

ือคะลาซ ลืมว่าเคยร

กัน และก็เป็นลาซาลอส

ช่วย ไม่ต้องเกร

ี้เพื่อสุ หรื

เพื่อ

้นหาไม่เจอแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว หล่อนเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ และก็

ี่ยังอุตส่าห์มีน้ำใ

เป็นเพื่อ

วสุล

ต่คนที่หล่อนรักก็คือลาซาลอสเพียงคนเดียว นี่ถ้าหล่อนไม่ถูกจับได้เสียก

อะ ผมไม่อยากคิดถึงเ

คุณต้องสัญญากับสุนะคะว่าจะมา

ของชายหนุ่ม แต่เขาก็แกะอ

ว่าง ผ

ษาเห็นก็รีบคัดค้านหาทางร

สักแก้วก่อ

่างดูแคลนจนสุพรรษาหน้า

จากไนต์คลับ

ุณ

กลั

ั้งเอาไว้ได้อีก เขาก้าวลงบันไดออกไปจากตัวบ้า

าหยุดยืนใกล้ๆ พร้อมกับยื

กสูงขึ้น เพราะตรงนี้แสงสว่างมีไม่มากนั

ไรห