อ่อนกับกางเกงยีนพอดีตัวสีน้ำเงินเข้ม บนศีรษะสวมหมวกปีกกว้างกำบังแสงอาทิตย์อันร้อนแรง เธอใช้แข

อย เร็วๆ สิ เดี๋ยว

ย์บ่นกับลูกน้องวัยสิบเจ็ด

ำจนมือจะเป็นลิงอยู

ยแต่ก็ช่วยกันยกเข่งผักขึ้นไปบนรถกระบะจนหมด ธาริกากำลังนั่งป

า นั่งร้องไห้โฮอ

ีที่ได้ยิน ไม่สนใจว่าจะต้องรีบไปส่

าวมีแต่น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ธาริกาแฝดผู้พี่ก

ะไร” วาติยายิ่งร้องไห้หนักขึ้

้วทนไม่ไหวแล้ว

ดเดี่ยวและอ้างว้าง อกอุ่นที่ไม่เคยทอดทิ้งเธอให้เผชิญกับเรื่องเลวร้ายตามลำพัง ธาร

งได้หรือยังว่

่องที่เกิดขึ้นเมื่อเจ็ดเดือนก่อนจนถึงปัจจุบันให้ฟัง ดวงตาของธาริกาเบิกกว้างเมื่อรู้ว่ามารดาบังค

พี่หน่อยไม่ได้ พี่จะไม่วิ่งหนี หน้าด้านโชว์หนังสดให้ดู พี

ากบ้านของเขา ที่จริงแล้วเขาไม่ใช่คนอย่

หนีหรือว่าจะกลับไปอยู่ในน

้าแก้วไม่กลับไป

ส่ายหน้า เธอรู้จักนิสัยมารดาดี เห็น

ี่ดินเพิ่มเติม ผสมเล็กผสมน้อยจนที่ดินของเธอมีร่วมยี่สิบไร่ เธอปลูกผักสวนครัวทุกชนิดที่สามารถปลูกได้ แล้วนำไปขายที่ตลาดทั้งขายส่งและขายปลีก รายได้ต่อวันอาจไม่มากนัก แต่สามา

ตกตายสักวัน” ธาริกาต่อว่าน้องสาวไม่จริง

ายกับแก้ว เขาด่าแก้ว ว่าแก้วทุกวัน พี่เ

อกให้พี่สาวฟัง ธาริกาคิดหาหนทางที่

ะไรดลจิตดลใจธาริกาให้พูดอย่างนั้นออกไป แต่สิ่งที่เธอทำไปทั้งหมดก็เพื่อ

ูดอะไรแก้

่วง รายนั้นไม่มีทางบอกแน่นอนเพราะถ้าบอกก็อดได้เงิน พี่จะเข้าไปเป็นคุณผู้หญิงของบ้านอิศราภักดีแท

องสาวให้จ้องแต่จับผู้ชายรวยๆ สักที เธอสงสารน้อง เพราะน้องสาวของเธอไม่เคยได้รับอิสระทาง

่ฟังทุกคน โดยเฉพาะนายราเชนทร์ผู้ชายปากปีจอคนนั้น พี่ขอเวลาสอ

ี่จะทำแบบนี้” วาติ

ธาริกาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “คอยดูนะพี่จะตอกกลับนายราเชนทร์ให้หน้าหงายเลย แก้วหนีมาแบบนี้

คำหรือมีปากเสียงกับราเชนทร์ มันคงม