ที่

ณที่

อ

ตรง ก็มันตื่นเต้นอ่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลยเมื่อวานพอทุกคนที่ไปส่งผมกลับ ผมกับแม่ก็ยืนกอดกันดีใจจนน้องอร น้องสาวผมเลิกเรียนมาถามว่าดีใจอะไรกันพอแม่บอกว่าผมได้งานทำแล้ว ยัยตัวแสบก็ดีใจหนักกว่าผมกับแม่อีก พอตกดึ

ท้ายผมก็มานั่งเล่นรอที่หน้าตึกนี่ไง พี่ รปภ.ก็บอกให้ผมเข้าไปได้เลย เพราะผมมีบัตรพนักงานที่สามารถเข้าลิฟต์หรือแม้แต่ชั้นไหนก็ได้ด้วยซ้ำ เป็นบัตรเฉพาะพนักงานหรือผู้บริหารสูง

เลยนะนั่งรอเวลาเข้างานอยู่ดี ๆแกก็เดินมาถาม พอรู้ว่าทำงานที่ตึกนี้แกก็ขอดูบัตรประจำตัว ผมก็เอาให้ดู

์ตัวที่ผมใช้เมื่อวานไปผมเลยรีบลุกขึ้นลาพี่ รปภ.ก่อนจะวิ่งไปที่ลิฟต์ตัว

ผมไปด

” เขาพูดก่อนจะเบี่

าจังเล

ะผมจำได้ว่าบอกให้เข

นไม่หลับ” ผมเกาหัวแก้เขินก่อ

ต่ก็พอฟังออก ผมเลยทำหน้าตึงใส่เขาไป คนอะไรไม่รู้จักยังจะมาว่าคนอื่นอีก

มแนะนำเลย

เพิ่งดูถูกกันสิครับให้ผมได้ทำงานก่อน แล้วค่อยมาดูกันที่หน้างานว่าผม

ไม่ชะ

พูด ฉันจะรอดู ให้สมกับที่ถูกเลือก” เขา

ิงใจเอา

ันกลับไปกะจะคุยกับอีธานต่อ แต่ผมก็ต้องตกใจเมื่อใบหน้า

เคไหม ? ไม่ส

ได้ยินแบบนั้นผมก็ยิ้มพยักหน้าเข้าใจไม่ซักไซ

วอะไรมาเ

ะครับ แม่ฝากมาให้ทุกค

กลวงอะไรแม่เธอล่ะ

อบอาหารที่แกทำทุกคนแหละครั

มากที่ผมได้งานทำ ไหนจะเรื่องรถประจำตำแหน่งที่สวยหรูดูแพงจนแม่บอกให้เอามาคืนนั่นอีก เพราะกลัวไปทำของเขาพัง อีธานก็ขำบ้าง ถามนั้นนี่บ้าง ยก

แต่ทำตัวแปลก ๆ ก่อนจะขอตัวเดินไปทางเดียวกับคุณนิ่งนั่น ผมที่ขึ้นมาถึงแล้วยังไม่รู้ว่าต้

ิ

ลิฟต์ที่ผมเพิ่งเดินออกมาเมื่อกี้ก็เปิดออก

ิงบอกให้ทั้งสองเงียบไว้ ก่อนจะชี้ใ

ตรงนี้” หยางที่เดินมาพิงประตูทางเข้า ก่อนที่คุณคิณจะแทรกตัวเดิ

ทันทีที่คุณคิณถาม ไม่ใช่ไม่อยากดู แ

ตื่นขึ้นมา มันบ่นลุงแน

ณคิณก็มองซ้ายมองขวาก่อนที่

มในแจกันมาให้คุณคิณทันที ก่อนที่จะเ

ันได้ไหม” ทั้งสองยิ้มขำกั

ว่าฉันเพิ่งได้นอนเนี่ย” คำด่าภาษาอังกฤ

นดูเหตุการณ์อยู่ยังอดขำไม่ได้ กับสภาพคนหมดแรง ต้อ

น” หยางที่ยืนดูอยู่ถามขึ้นเม

เป็นไง สวัสด

ึบ

ิดตื่น แต่พอได้ยินคำว่า ‘หัวหน

องด้านข้าง) ไอ้คิณ!! นายแกล้งฉัน นายทำให้ฉันดูแย่ อ่ะหนุ่มน้อย โอ้ไม่นะบุคลิกหล่อเนี๊ยบของฉัน คิณ นายทำมันพังหมดเล

่มันต้องบ่นลุงแน่ เป็นไง ด่าที่สามภาษ

ผมขำกับคนโดนแกล้ง ที

ผมส่ายหน้า) อ่ะแล้วนั้นอะไรเต็มมือเล

ับแม่ให้เอามาให้

คงมา” หยางเป็นคนตอบคำถามของผม พยั

่วนอันนี้ของคุณคิณครับ แกงไตปลาคั่วกลิ้งไข่เจียว ผั

ว่าฉันไม่

ห็นว่าคุณไม่แตะผักสดเลย คิด

ด้เป็นแฟนมีหวังรักตา

ิดจะพูดอ

ะหาให้ไง ทำไม จับผิ

่าคิดอะไร ไม่งั

อานิกซ

กลัว

ระซิบ)เยี่

บันมาเทคที่นี่ มันมีทั้งข้อมูลที่จริง และแปลก ๆ หลายเล่มเลย จนผมต้องถามอีธานว่ามันใช่อย่างที่ผมเข้าใจไหม ? พอเขามองเอกสารที่ผมกำลังอ่านอยู่ แล้วลองคำนวณตัวเลขเอง ก็เป็นอย่า

กระโดดแบบนี้เพียงแค่ปีเดียว

นนี้ที่บริษัทก

รพวกนี้คือเอกสารของพว

ายถ

นที่นี่มาก่อนบ้างคนก็เข้าใจ ส่วนคนที่แอบยักยอกเงินบริษัท พอมันไม่สามารถทำได้แล้ว ก็ทำทีเป็นลาออก แต่การจะออกได

าให้อิงฟังแบบ

ย จะได้เตือนคุณด้วยไง

.

อวานว่าผมเป็นคนหาตัวคุณเอง แปลว่า

รั

บ่าย แต่พอจะเตรียมตัวออกไปทานข้าว ก็เจอกับคุณนิ่งอีกแล้ว

ง ทำงา

็ลายตานิดหน่อย

ินอยู่กลับโดนคุณนิ่งว่าอีก

หน่อยแค่บอกว่าล

ด้ว่าอะไรน

่าคำพูดคุณ มันเห

องทุกคนที่ยืนด้วยกันก็รู้สึกแปลกอีกแล้ว ทำ

้าวกันดีกว่าเน

นนิ่งก็พูดออกมากลางปล้อ

ีหรอ

อ

ๆ เนาะ อิงลงไปซื้อข้าวกันดีกว่า กับข้าว

บแล้วก็เดินมาล็อกคอผมให้เดินเข้าลิฟต์ไป

นไป

ับ

ะไปกับ

ากนักจึงทำให้ผมได้ยิน ก็นึกแปลกใจว่าทำไมทุกคนดูเกรงใจ

ครเอาเสลี่ยงม

ึงเป็นฝรั

ไปก็โดนอีธานดึงเข้าหาตัวทันที ก่อนจะเห็นคนที่โ

อะฉันหิวแล้วนะ เรื

ดลงไปด้านล่างเพื่อซื้อข้าว พี่รปภ.ที่ทำหน้าที่ตร

จากลิ

ทำไมรู้สึกเหมือนสมาชิก

ู่ ของฉันคงหายไปต

้านี้แล้วนะ ไม่นะอิง นายท

มลุงไม่ห

บอส เหยียบตีนไว้เ

ครอง หลุมอาหารของ

ห็นแก่ก

แกไม่

อเร๊อะ!

น”(ทั

บอส ให้เรียกแค่ชื่อเล่น ที่ใช้ที่นี่เท่านั้น หากใครหลุดปากบอก บอ

ยังไม่พร้อมเจ

าน

้านอาหารละแวกนี้ก่อนจะได้ความว่าที่ตึกเราชั้นใต้ดินมีโซนอาหารสำหรับพนักง

ใต้ดินมีร้า

็ไ

รรู้หรือเปล่าว่ามัน

าเอง ส่วนมากอ

้อย ๆ ก็คว

เดินไปทางชั้นใต้ดินทันทีไม่รอให้เด็

่งจัง Relaxบ้างก็ได้

่จำ

ในสังคมแ

ึ

บบกะทันหันทำให้อิงที่เดินตามเบรคตัวไม่

แต่ญาติคนสนิทก็ห้ามไว้ใจ หรือแม้แต่พี่น้อง

ินหน้าต่อทันที แต่ก็ยังไ

พี่น้องไว้ใจไม่ได้ แ

วเอ

มีเพื่อน

ดว่าเขาน่าสงสารมากสินะที่โตมาแบบนี้

็ได้รู้ว่ามันคือการโกหก ลับหลังผมเขาก็นินทา ต่อว่าผมสารพัด คนจนบ้างล่ะ ลูกแม่ค้าบ้างล่ะ ทำดีเอาหน้าบ้

ม

๊ะ

ันมีอยู่

ณไหม ?” แสง

อ

เดินเข้าไปสั่งข้าวเปล่าและก็อาหารอีกสองอ

มด 200

อบคุณเสร็จก็เรียกอีกคนให้เดินตามบ

เขามา ทำไมต

อบคุณที่เขามาขายของให้เราได้ซื้อละมั่

จะเดินไป

ัยด้วยเหรอคุณน่ะ

้เธอกินวันน

ดไปนะ ต้องเรียก ‘นาย’ ไม่ใช่ ‘เธอ’ ” กว่าจะได้ทานข้าวกันใ

ุดไปนั่ง

้ว” สตีฟที่นั่งไกลจากหัวโต๊ะว่าขึ้นเมื่อค

นั่งใกล

ที่ไหนกันล่ะ” สตีฟพูดยังไม่จบดีก็ต้องชะงักค้า

ี่กับฉันไหม ? ”

ันไหมงาน ? ” เท่านั้นแหละพื้นท

ถามที่มาจากอิง ทำให้คนที่มองอา

อ

อะไรหรือ

ุ้

ันนี้ คุณห้ามแตะ แล

องอาหารที่แสงตะวันชี้ห้ามไม่ให้นายทาน

่มีกะปิครับ มันทำ

้นก็เอ่ยชมออกมาโดยไม่ปิดบั

คุณล่

ดแต่ขอรสไ

น่ะอิง” หยินที่นั่งข้างอ

นิใช่ไหมสตีฟ” สองแฝดได้ยินแบบนั้นก็หุบยิ้ม

็ดันไม่ยอมตักนั่งมองอาหารอยู่แบบนั้น ก็แน่สิปกตินายเคยกินอะไรแบบนี้

มูหวานทานคู่กับพริกซอยมะม่วงเปรี้ยวจะอร่อยมาก กินเลย ๆ

ปากไป รสชาติแรกที่สัมผัสคือความหวานโดดแต่พอเคี้ยวความเ

่รอช้าตักข้าวพอดีคำเข้าปากทันที ถึงได้รู้ว่าอาห

บอกด้วยสิ ค

อทำ

ังก่อนจะหันไปมองที่สองแฝดที่มีไข่ตุ๋นคนละถ้วย ทานกันแบบอร่อย ช้อนที

นไข่นั่นไม่ได้

ม และก็พบว่ามันเหลือแค่สองคำเล็ก ๆ เท่านั้น มองคนที่อยู่เบื้องหน้าที่หลับตาพริ้มกินแบ

แล้วแทบอยากจะคายหมูหวานที่ทานเข้าไปออกมาใ

คุณ น้ำพริกปลาย่างท

่ ๆ นั่นคือการยกถ้วยน้ำพริกมาไว้ตรงหน้าก่อนจะตักไข่ต้มสองฟองสุดท้ายมาไว้

อย่างที่ อิง

่กล้ากินของที่นายจองด้วยสายตาจนกลายเป็นเกร็ง ก่อนสงครามสายตาจะปร

ร น่

ง แม่บอกสตีฟชอบมาก

ถึงตรงนี้สตีเวนก็หันไปมองคนตรงหน้าทันทีก่อนจะเห็นสายตาแวววาว เหมือนเด็กเจอของเ

ป็นปิ่นโตสี่เหลี่ยมสามชั้น อิงจัดการแบ่งเป็นชั้น ๆ ให้แฝด

ห้แล้วเขาจะได้กินไหมนั่น ดู

ิน เห

กิ

ัก

ากบอกให้เขาตักแต่ตานี่บอกถ้าตักตาย

มายักคิ้วใส่เขาอีก เพิ่งรู

้นให้เขากินไป” อีฟนายมันคือพ่อพระของฉั

ุกยิ้มมุมปากนิดนึงก่อนที่มันจะหายไป

นไป

้คนอื่นอีกหน่อยเหรอ กินค

เลย” (

็อิ่มแล้

่ที่ร้านแม่นายว

อยชอบของห

ระรัว ก่อนจะหันไปบอ

ันที ก่อนทุกคนจะถอนหายใจทิ้งเหมือ

ุงก้าวเท้าไ

กลับเข้าห้

แค่ว่าคงเป็นเรื่องส่วนตัว เขาเลยไม่ยุ่งต่อก่อนจะก

บแล้วห

ิณยังไม่กล

ี้ก่อนน่ะ อ่อแล้วก็ไม่ต้องเรี

บ พี

มือนอายุล

พราะกลัวรถติด พออิงลงลิฟต์ไปแล้วประตูห้องบอสก็เปิดออก เผ

สั่ง เสร็จแล

ับบ

ชุดก่อนไ

ก็หันมารับคำจากคิณก่อ

ไปแล้

รั

็กใ

อคร

้วยกัน นายคิด

รียนรู้งานเร็ว ขนาดเรื่องเล็ก ๆ อย่างเรื่องแพ้อาหารสำหรับคน

อ

ับ คิดว่าเด็ก

่ จนเมื่อลิฟต์เปิดออก ถึงไ

ม่ได