วัฒน์ เขาเย็นชาและไม่สนใจหล่อน ก่อนจะหย่อ

้งยืน และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา หล่อนก็พยายามที

้ออ

างไร้ทางเลือก ขณะก้าวเ

กเห็นหน้าหล่อน ดังนั้นเมื่อส่งกล่องข

ของเมธวัฒน์ ที่ด้านหน้าห้องไม่มีใครอ

งบนบานไม้ตรงหน้า รอจนคน

แป้นพิมพ์ เงยหน้าขึ้น และเมื่อ

ี่เขาจ้องมองมา หล่อนทำตัวไม่ถูก

าท

้าวกล่องมาให้ตามค

น้า ขณะกวาดตามองไป

หรือว่าเธอ

กใจ และส่ายหน้าปฏ

อย่างที่คุณเมธ

นพูดจบ เพราะเขาแ

รือว่าฉันกำล

้ กับสายตาเหยียดหย

... ท

จะล่อลวงให้ฉันล

เมธ.

่าไม่จ

นยังคงเกลื่อนใ

่องมือ เพื่อให้ได้เข้

ใช่แบบน

ยคำปฏิเสธออกมาได้ ก

เห็นสายตาของเธอเว

ณเม

อมองฉันราวกับจะก

ายหน้าไปมาอย่างจนปั

. ทรายไ

ง เหมือนอ่อยผู

ราวกับคมของใบมีดโกน หล่อนเจ็บ...

่งน้ำตาออกมา แต่เข

นนางเอก เธอมันก็ต

ำกล่องข้าวในมือแ

ญิงจืดชืดไร้เสน่ห์อย่างเธอหรอก

ใบนี้ใช่ไหม ควรจะหายไ

วางกล่องข้าวไ

ด่าทอหล่อนแบบนี้ทุกครั้ง ในยามที่เจอหน้ากันเพียงลำพัง แต่หล่อนไม่

งลงถ

ณเม

นฉันไม่กิน เอาทิ้งลงถังขยะ แ

ใจอยู่แล้ว ทำไมเมธว

ม่ได้เป็นคนทำนะค

ชะงัก หล่อนจ

เป็นคนทำจริงๆ ถ้าคุณเมธไม่เชื

ว้บนโต๊ะ ส่วนเธอ

โต๊ะทำงานของเขาด้วยเนื

แล้วก

ละถอยออกห่าง

ิด “แล้วทำไมยังไม่ไปอีกล่ะ จ

็นนี้คุณหญิงมีธุระนอกบ้าน และคงกลับดึก ค

้น และจ้องหน

ด้วยหร

อ ไป

ใบหน้าหล่อเหลาเคร

ณแม่ว่าฉัน

อ่

านตามที่

นัก แต่ก็ไม่อาจจะขัดคำสั

ตอบรับ “ทราย... ทร

ปได้ตั้

ะหมุนตัวเดินออกจากห้องทำง

... จะใจดีกั