้ไม่นานก็ต้องรีบลงเพื่อเดินตามร่างสูงของเขาเ

งที่เดินเข้าไปด้านในเหมือนกับที่บ้านของฉันไม่มีผิดไหนจะตัวบ

ดเอาแต่จ้ำอ่าวเดินก้าวขายาวตรงไปที่ไหนสักแห่งในบ้

คนนี้ไปหน่

ฉันรีบสาวเท้าให้เร็วเท่าเขาและสอดแขนเรียวเข้ากอดแขนแ

หูของม๊าพูดขึ้นจากภายในห้องที่ฉั

ม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ สายตาหลายคู่ของคนด้านในมองมาที่เราในแบบที่ฉันเองก็อ

่อนสิเรย์” เรย

ดินนำหน้าฉันอย่างไม่สนใจกันอีกเหมือนเดิมก่อนที่ฉันเอ

ุณหญิง” คนที่ชื่อเรย์ยกมือไหว้

รย์” ป๊าพูดขึ้นด้วยท่

ขามันไม่เคยเปลี่ยนไป

ยน คุณปู่และคุณพ่อของพี

ที่สุดในนี้และคนที่บอกให้คนที่ชื่อเรย์พาฉันมานั่

ลยคุณก้องภพกับคุณเมธินีคงไม่ว่าอะไร” ที่เขาพูดหมายถึงอะไร? แล

นจะเบามากแต่ฉันก็รับรู้ได

า” ฉันพูดขึ้นถามหลังจากท

ลูก” แต่งงานด้วยก็เท่ากับว่านี่คือว่าที่เจ้าบ่า

เขาเ

็นมิรินควงแขนพี่เขาเดินเข้ามาด้วย” ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย

ฉันเธอก็ดีใจมากเลยห

หน่อย” สิ้นเสียงของฉันก็สร้างบรรยากาศชวนอึ

้นกับพี่เรย์ล่ะ” ม๊า

ันหันกลับไปทำหน้ายู่ใส่ม๊า

าว่าพี่เรย์ด้วย” ม๊าพูดขึ้นอีกรอบ ดวงตากลมสวยเลื่อนมองป๊

อกมาอย่างชั่งใจก่อนจะยอมข

โทษค่ะ..

คงจะรักกันมาก” ปู่ลาคอสพูดขึ้นบอกหลังจากที่สถาน

อยเลยเหรอไงเอาแต่นั่งน

ะ” ป๊าพูดขึ้นต่อ นี่ฉันถูกนัดมาดูตัว

ต้องเป็นห่วงนะครับ ทางเราจะดูแลและจัดการเรื่องนี้ให้ดีที่สุดไม่ให้เสียชื่อของท่

ิ่งของเขาดังขึ้นเบาแต่มันก็ดังมากพอที่ทุกคนในห้องจะได้ยินก่อนที่สายต

ิดขึ้นได้ในความสัมพั

ารถรีเควสทางเรามาได้เลยนะครับ” คุณเอเดียนพยายา

รับ แต่ว่า..” ที่นี้เป็น

รั

เพียงคนเดียวของครอบครัวเรา ผมอยากมีส่วนช่วยเรื

องที่พาตัวเองนี่แหละมาเกิดในครอบครัวนี้ ทุกก้าวในชีวิตของฉันมันดูสำคัญสำหรับพวกท่า

การแต่งงานที่ฉันเลือกเจ้าบ่า

มแล้ว เราไปที่ห้องอาหารกันดีกว่านะครับ” คุณปู่ลาคอสพูดขึ้นแทรกก่อ

ณปู่ก็พูดชื่อของคนคนหนึ่งขึ้นถามคุณเอเดียนที่นั่งอยู่ข้า

บน้องน่ะครับคุณพ่อ” ถึงคุณเอเดียนจะพูดตอบแบบน

อะมากเกินไปจนเสียบรรยากาศในการทานข้าว ป๊าบอกว่าเรื่องค่าสินสอดป๊าไม่ติดอะไรทางฝั่งผ

หน้านิ่งเรียบพร้อมกับดวงตาคมไร้คว

ขึ้นหลังจากที่แม่บ้านของที่นี่จัดการถ้วยจานออกจา

องฉัน ความจริงฉันเพิ่งรู้เรื่องงานแต่งเมื่อวันก่อนเอง นี่เดือ

ึงเรื่องธรุกิจและเรื่องงานแต่งของเราปะปนกันไปก่อนที่ป๊าข

ส่งน้องที่คอน

เป็น

ดจบเขาก็พูดขึ้นแทรกก่อนด้ว

ดขึ้นสมทบด้วยท่าทางใจด

ออกมาส่งพวกเราพูดขึ้นบอกก่อนที่ป๊าแล

ับสำหรับวันน

า” ฉันเดินเข้าไปกอดม๊าที

๊าพูดบอกพลางยกแขนเรียวขึ้นก

ก็รักม

ทรบอกป๊าด้

ป๊าเพราะเข้าใจว่าท่าน

ลาคุณเอเดียนด้วยก่อนที่พี่เรย์จะพาฉันเดินมาที่รถสปอร

” เสียงนิ่งเอ่ย

ึงเป็นรถอีก

ัวน่ารำคาญของเขามากขนาดนั้นเลยหรือไง ทั้งจะว่าแ

เลย ฉันก็เอาแต่มองออกนอกหน้าต่างตลอ

่คำน่าฟังทั้งนั้นไ

น้าคอนโดของฉัน มือเล็กยื่นปลดเอาเบ

ของเขาพูดขึ้นขัดระหว่าง

คะ?”

คุณคนที่ช่

ใจนักแต่ยังไงเขาก็เป็นคนมาส่งฉันถึงที่แบบปลอดภัยมั

นถูกพูดขัดเ

ิรินก็ขอบค

หน” อะ..เอ๊ะ ทำไมเข

ันพูดตอบเขาด้วยน

ไปส่งที่มหาลัยของเธ

ยงคอมากกับคำพูดของเขา สรุ

ปได้