แต่อย่าไปตรงนั้นนะคะ คนงานตัดหญ้าอยู่” โสภิตาชี

นไร่พ่อเธอนั้นจัดการเองทั้งหมด บรรดาลูกน้องไ

วแต่อยากเป็นสาวออฟฟิศแต่งตัวสวยๆ เสียภาษีสังคมแพงๆ กินข้าวมื้อเป็นพันธุ์กาแฟแก้วละหลายร้อ

อีกไม่กี่เดือนก็คงจัดงาน” เมื่อพูดถึงข่าวดีเร

ิทของลูกสาวคนนี้เหมือนลูกคนหนึ่งเช่นกัน รติชานั้นน่ารักและเป็นคน

นตายเขาอยากเห็นโสภิตาเป็นฝั่งเป็นฝากับคนดีๆ สักคน ไม่ต้องเป็นคนรวยล้นฟ้าขอแค่รักโ

่ไหนละ

า เดินไปหน

ายใจออกมาเบาๆ เพราะพ่อเธอเหมือนถูกเอกชัยป

ก ชอบมานานแล้วด้วยมั

ว่าถ้าเย็นนี้หวานเจอเนื้อคู่ จะหิ้วปี

ังต้องส่

กชายบ้านไหนมา

ิตายิ้มหวานส่งให้พ่อ ส่วนยอดนั้นไม่ถือส

้ลูกน้องขับไปส่งก็ได้ แต่เพราะใส่ใจจึงเลือกที่จะทำเองและมองว่าข้อดีของการได้ไปส่งเอ

วามเร็วรถลงมาจากนั่งซิ่งประจำตำบลก็ค่อยๆ ขับแบบคืบคลานเป็นเต่า เพราะฝนผิดฤดูแบบนี้มักจะมาพร้อมกับ

โสภิตาบ่นแม้กระทั่งฟ้าฝน แม้เธอจะชอบฝนแต่

มีอะไรบางอย่างพุ่งออกมาจากริมถนน โสภิตาเหยียบเบรกจนตัวโก่ง เธอมั่นใจว่าตัวเองชนแน่นอน

ล้าที่จะเปิดประตูรถลงไปดู เธอยกมือข้างหนึ่งขึ้นปังเม็ดฝนตรงหน้าผาก

..ยังไม่ต

ป แต่พอจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามาช่วยเหลือตา

ตายสิจะกระโดดมาขวางรถฉันทำไม” แม้จะตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดข

ือปะจระเข้หรือเปล่านะ ทำไมฟ้าถึงส่งผู้หญิงคนนี้มาช่วยเขา

ียกชายตรงหน้าให้ได้สติแต่เวล

ที

แปล

ียกให้ลูกน้องเข้ามาช่วยอีกแรง ชายคนนั้นมีแผลที่หน้าผากแต่ไม่ลึกถึงขนาดต้องเย็บอ

ีวิตเขาไว้ ถ้าเป็นเวลาปกติไม่มีฝนแล้วเธอทำความเร็วรถอย่างที่เคยขับจริงๆ รับประกันได้ว่

หวาน” ยอดเพ่งสายตามองชายที

ขาก็กระโดดออกมาจากข้างทาง ดีที่หว

ครมาจาก

เคยมีโจร” โสภิตาสันนิษฐาน เพราะตอนที่ลูกน้องเข้ามาช่วยเปลี่ยนเ

นี่เอง” ยอดเอ่ยบอกเพราะเมื่อก่อนแถวๆ นี้โจรก็ดุยิ่งกว่

่าเขาถูกป

ไงรอให้เขารู้สึกต

้หวานจัดการต่อเอง” โสภิตาเอ่ยบอกผู้เป็น

่าปล่อยให้ลูกเขยพ

ับไปมองคนพูดทันที ยอ

เองว่าวันนี้จะหิ้วปี

จะหิ้วปีกผู้ชายมาให้พ่อเห็นตามที่ปากพูดไว้จริงๆ แต่นี่มันสถา

พ่อคิ