ม่ได้ ก็ได้กันเองเนี่ยแหละ ไม่เห็นยากเลย แก่ไปก็ไม่เหงาด้วย เสีย

อนจะตบบ่าคนร่างสูงอย่างเป็นมิตร พูดเสียงทีเล่นทีจริงเห

ันเหมือนชวนมันกินข้าว ทำให้ไอ้นุ่นชะงั

ไร้สาร

ใจยาวแล้วดีดนิ้วเข้าที่หน้าผากฉันซ้ำเข้าที่เดิมดังป๊อกจนฉันผงะไปด้า

นเบามากมั้ง! หัวคนนะไม่

าและท่าทางของฉันว่าพูดจริงหรือพูดเล่นก่อนจะหัวเรา

น นี่เ

หตุไม่ใช่เพราะมันดีดหน้าผากฉันจน

ี่ฉัน

ชีวิตทุกชนิด ฉันกับไอ้นุ่นทิ้งตัวลงบนเบาะนุ่มๆ กลางโรงหนังก่อนจะพ่นลมหายใจเซ

ๆ หนึ่งทีเป็นการเตือนให้เด็กเงียบ ไอ้เด็กโทรโข่

แม

งไห้ซ

ม หารู้ไม่ว่าเมื่อไอ้เด็กคนที่มันพาดพิง พอเล

หตุให้จากเดิมที่หน้าดุอยู่แล้ว ดุเข้าไปอีก ฉันผิดอะไร ฉันก็ไม่เ

งงงงงงง

งหนักกว

ทที่สุด ฉันบ่นในใจพลางย่นคิ้วเซ็งแล้วสะบัดหน้าหันไปทางอื่น ไอ้เด็กนั่น

้งไอ้เด็กคนนั้น ทั้งที่ฉันเปล่า ฉันแค่ยิ้มให้ ไม่รู้ทำไมมันร้อง

์ดีแต่มีความหลอนนิดหน่อย สำหรับฉันมันกะโหลกกะลาและไร้สาระมากๆ ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องผีหรือเรื่องลี้ลับใดๆ ในโลก และฉันไม่ใช่คนที่จะตลกกับมุขตุ้

ุ้งมิ้งขั้นสุด หรือแม้แต่การ์ตูนตาหวานพระนางงอนง

นเป็นระยะ เมื่อหนังเข้าสู่กลางเรื่อง เนื้อหาเริ่มเข้มข้นขึ้น ปมต่างๆ ในภาพยนตร์เริ่มหักมุม ความน่ากลัวจากน้อยเริ่มทะยานไปมาก มือของฉันเ