หลินซินเหยียนยิ้ม “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”

ระหว่างเขาและเธอเป็นเพียงการทำข้อตกลงเท่านั้น ชีวิตส่วนตัวของจงจิ่งเฮ่าเธอไม่มีสิทธิ์ถามหรือเข้าไปก้าวก่ายใด ๆ ได้

เพราะเขาไม่อยู่ เธอถึงค่อยหายใจหายคอได้สะดวกขึ้นมาหน่อย

หลินซินเหยียนเข้ามาในห้องแล้วถึงได้เห็นการตกแต่งอย่างชัด ๆ ภายในตกแต่งด้วยสีขาวดำอย่างมีรสนิยม เรียบง่ายดูดี เผยให้เห็นกลิ่นอายของผู้ชายอย่างชัดเจน

“นี่คือห้องของคุณจงค่ะ” ป้าหวีอธิบายด้วยรอยยิ้ม

หลินซินเหยียนอ้าปากค้าง เธอกลืนคำปฏิเสธที่คิดจะพูดลงท้องไป แล้วพยักหน้ารับรู้

พอตกกลางคืน เธอนอนพลิกไปพลิกมาหลายหนก็ยังนอนไม่หลับเพราะรู้สึกแปลกที่ เธอจึงลุกขึ้นมาเริ่มเปิดดูข่าวเกี่ยวกับรับการสมัครงาน

เธอต้องมีรายได้ที่มั่นคง เธอถึงจะดูแลแม่และเลี้ยงลูกในท้องได้

เมื่อเห็นว่ามีรับสมัครนักแปล ทั้งยังระบุว่าต้องการนักแปลภาษาจากประเทศ A มุมปากของหลินซินเหยียนก็หยักยิ้มขึ้น

ประเทศ A คือประเทศที่หลินกั๋วอันส่งเธอไปอยู่

ค่าตอบแทนก็ไม่เลว

หลินซินเหยียนทิ้งข้อความไว้ในประกาศรับสมัครงานนั้น ก่อนจะเอนกายลงพักผ่อน

ผ่านไปพักใหญ่ หลินซินเหยียนก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ขณะเดียวกันนั้นเอง แสงสว่างหนึ่งก็สาดวาบเข้ามาด้านใน ก่อนที่รถมายบัคคันหนึ่งจะจอดสนิทลง

จงจิ่งเฮ่าเดินเข้ามาในบ้านด้วยฝีเท้าไม่มั่นคงนัก

เขาปลดกระดุมเม็ดบนออก แล้วรินน้ำแก้วหนึ่งดื่มทันที ตอนนั้นความแสบร้อนที่ลำคอถึงค่อยบรรเทาลง

ไป๋จู๋เวยฉลองวันเกิด เขาจึงดื่มเหล้าไปไม่น้อย

เขาที่เดิมทีคอแข็งกลับเมาปลิ้นเสียขนาดนี้

จงจิ่งเฮ่านวดขมับตัวเอง ก่อนจะหันหลังกลับห้องแล้วล้มตัวลงนอนทันที

หลินซินเหยียนที่หลับลึกไปแล้วพลันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหว จึงพลิกตัวไปอีกด้านหนึ่งด้วยสีหน้าขัดใจ

เช้าตรู่วันต่อมา

แดดยามเช้าทอแสงประกายราวกับด้ายสีทอง ทำให้ห้องทั้งห้องสว่างขึ้น

หญิงสาวบนเตียงกำลังนอนขดตัวหลับฝันหวานอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม

ไม่ต่างจากคู่รักที่รักกันดูดดื่ม

จงจิ่งเฮ่าค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เขายังคงมีอาการเมาค้าง ตอนนี้เขารู้สึกเพียงว่าศีรษะของเขามีแต่ความหนักอึ้ง ครั้นพอคิดจะลุกขึ้น กลับพบว่ามีอะไรบางอย่างทับแขนของเขาไว้

พอหันไปมองถึงได้เห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งขดอยู่ในอ้อมกอดของเขา

ขนตาของหญิงสาวยาวเป็นแพราวกับปีกผีเสื้อ ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อนั้นเผยอเล็กน้อย ส่งเสียงหายใจเข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ

เธอกำลังนอนตะแคง เขาจึงเห็นความกลมกลึงบนหน้าอกเธอราง ๆ ผ่านรอยเสื้อชั้นในใต้ชุดนอนนั้น

เขาอดกลืนน้ำลายตามไม่ได้ ทันใดนั้นร่างกายเขาก็พลันเกิดความร้อนรุ่มขึ้นมาซึ่งมันไม่เคยเกิดกับไป๋จู๋เวยมาก่อนเลย ตอนนี้เขากลับมีปฏิกิริยากับผู้หญิงที่เคยเจอแค่สองครั้งเนี่ยนะ

ขณะเดียวกัน หลินซินเหยียนก็ฝันเห็นตัวเองกำลังอยู่บนทุ่งหญ้ากว้างในแอฟริกา ในฝันเธอกำลังถูกสิงโตดุร้ายตัวหนึ่งจ้องตาเป็นมัน คล้ายกับอยากจะจับเธอกินเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น

เธอพลันสะดุ้งตื่น

แต่วินาทีที่เธอลืมตาขึ้นมานั้นเอง ภาพที่ปรากฏสู่สายตาเธอกลับเป็นนัยน์ตาล้ำลึกคู่นั้น

ในหัวเธอว่างเปล่าวไปชั่วพริบตา

เธอเบิกตาโตพลางเอามือทาบอกอ ก่อนจะพูดออกมาแทบฟังไม่ได้ศัพท์ “คุณ คุณมาอยู่บนเตียงฉันได้ยังไง？”

จงจิ่งเฮ่าดึงสายตาตัวเองกลับมา แล้วเลิกผ้าห่มออกด้วยท่าทางเนิบนาบ “นี่มันเตียงผม”

หลินซินเหยียนกำลังคิดจะอ้าปากโต้กลับ แต่ทันใดนั้นก็หันไปมองรอบ ๆ ห้องเสียก่อน ถึงได้เงียบปากลง

“คุณไม่ได้ไปฉลองวันเกิดกับแฟนหรอกเหรอ？ แล้วจะกลับมาทำไม？” หลินซินเหยียนลงจากเตียงมายืนอยู่อีกด้านหนึ่ง น้ำเสียงเธอแฝงไปด้วยความคับข้องใจ

เพราะเมื่อวานได้ฟังป้าหวีพูดแล้ว เธอถึงได้คลายความหวาดระแวงลง

เมื่อคิดถึงว่าเมื่อคืนเธอนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดเขา แก้มสองข้างของเธอก็พลันร้อนฉ่าขึ้นมา

เธอก้มหน้าหลบสายตา

จงจิ่งเฮ่าปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก ก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่เขาไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอดียืนอยู่ข้างเตียง รอยหยักยิ้มที่มุมปากของเขาฉายแววนึกสนุกขึ้นมา “วันเกิดแฟนจะสำคัญกว่าคืนส่งตัวเข้าหอได้ยังไงกันเล่า？”

หลินซินเหยียน “...”

มันเป็นแค่ข้อตกลง พวกเขาไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ สักหน่อย ส่งตัวเข้าหอบ้าบออะไรกัน？

จงจิ่งเฮ่าถอดเสื้อผ้าท่อนบนออก

หลินซินเหยียนรีบหันหน้าหนีทันที ผู้ชายคนนี้ถึงกับจะแก้ผ้าต่อหน้าเธอเลยเหรอเนี่ย

ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เธอค่อนข้างจะรักษาระยะห่างจากผู้ชายเป็นพิเศษ

นัยน์ตาเธอค่อย ๆ หม่นลง “ฉันออกไปก่อนแล้วกัน”

เธอทิ้งไว้เพียงประโยคนี้ จากนั้นก็หนีออกจากห้องนอนไป

จงจิ่งเฮ่าจึงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก

พอออกมาจากห้องน้ำเขาก็เปิดตู้เพื่อหยิบเสื้อผ้า ทว่าไม่ทันระวังจึงเผลอดึงกระเป๋าผู้หญิงติดออกมาด้วย

ข้าวของด้านในตกกระจายออกมาจนหมด

สายตาเขาชะงักค้างไป เป็นของของผู้หญิงคนนั้นเหรอ？

ไม่มีมารยาทจริง ๆ ถึงขนาดเอาของตัวเองมาวางไว้ในตู้เสื้อผ้าของเขา

จงจิ่งเฮ่าแค่นหัวเราะเสียงเย็น ทว่าขณะที่เขากำลังจะเบือนหน้าหนีนั้นเอง สายตาเขาก็เหลือบไปเห็นใบเสร็จจากโรงพยาบาล

เขาขมวดคิ้วจาง ๆ ก่อนจะหยิบขึ้นมาดู

หลินซินเหยียน เพศหญิง อายุ 18 ปี ตั้งครรภ์ระยะแรก อายุครรภ์ 6 สัปดาห์

ผู้หญิงคนนั้นท้องอย่างนั้นเหรอ？