อะไรนะ？ หลินซีเฉินถูกลักพาตัวงั้นเหรอ？

หลินซินเหยียนลุกขึ้นทันที เธอเคลื่อนไหวรวดเร็วเกินไปจนทำให้ขาของเธอชนเข้ากับลิ้นชัก เธอแค่หายใจเข้าลึก ๆ กลับไม่ได้สนใจที่จะเหลี่ยวมองมัน

ความกังวล และความกลัวจุกอยู่เต็มอกของเธอ

ขณะนั้น ในห้องสอบสวนของสถานีตำรวจ จงจิ่งเฮ่าและหลินซีเฉินนั่งตรงข้ามกัน

เจ้าตัวเล็กไม่แสดงความกลัวต่อดวงตาของจงจิ่งเฮ่าที่เฉียบแหลมเลยแม้แต่น้อย

“เจ้าเด็กน้อย ไหนบอกมาสิว่า ฉันจะลักพาตัวเธอไปทำไม？” จงจิ่งเฮ่าจ้องไปที่เด็กชายตัวเล็ก เห็นได้ชัดว่า เขายังเด็กมาก แต่เขากลับนิ่งสงบมาก

เขาสงสัยว่า ทำไมเด็กคนนี้ถึงใส่ร้ายเขา

หลินซีเฉินยกมือขึ้นมากอดอก และไม่ได้พูดอะไรสักคำ

หลินซินเหยียนเกือบจะวิ่งมาตลอดทาง เมื่อมาถึงสถานีตำรวจ หลินซินเหยียนก็ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจนำตัวไปที่ห้องสอบสวน

เมื่อหลินซินเหยียนเข้าประตูไป และเห็นหลินซีเฉิน เธอก็รีบวิ่งเข้าไปกอดเขาแน่น เธอมองไปทางซ้าย และขวา และถามอย่างกังวลว่า “บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า？”