หลินซีเฉินก้มหน้าลงพลางงอนิ้วมือ “เขารังแกแม่ ผมต้องสั่งสอนเขาแทนแม่”

หลินซินเหยียนขมวดคิ้วแน่นขึ้นไปอีก เมื่อก่อนหลินซีเฉินก็เอาแต่ย้ำว่าจงจิ่งเฮ่ารังแกเธอ แต่เธอไม่เคยเอามาใส่ใจ

ทันใดนั้นเอง เธอพลันเบิกตาโพลง หรือว่าหลินซีเฉินจะเห็นตอนที่จงจิ่งเฮ่าใช้กำลังบังคับจูบเธออย่างนั้นเหรอ？

“เสี่ยวซี...”

หลินซินเหยียนไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี

หลินซีเฉินตบอกตัวเองอย่างหนักแน่น “แม่ครับ ถึงผมกับเสี่ยวหรุ่ยจะไม่มีพ่อ แต่ผมเป็นลูกผู้ชาย ผมจะปกป้องแม่เองครับ”

คำว่า “ไม่มีพ่อ” คำนั้นของลูกชายแทงใจหลินซินเหยียนอย่างจัง

นี่เป็นสิ่งที่เธอจงใจปล่อยผ่านไม่ได้สนใจมาโดยโตลอด

เธอคิดเอาเองว่าขอแค่เธอรักพวกเขามากพอ