เหอรุ่ยหลินสวมเดรสสีชมพู และรองเท้าส้นสูงสีขาว ใบหน้าของเธอที่ถูกแต่งอย่างปราณีต ผมดัดลอนของเธอเอียงไปข้างหนึ่ง

เธอยกมือขึ้นกอดอก สายตาของเธอจับจ้องไปที่หลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนไม่ต้องการมีปัญหากับเธอไม่ใช่เพราะกลัวเธอแต่อย่างใด เพียงแต่หลินซินเหยียนไม่อยากเข้าไปพัวพันกับเธออีกต่อไป หลินซินเหยียนจึงดึงฉินหย่าหลบออกมาด้านข้าง

แต่เหอรุ่ยหลินไม่ต้องการปล่อยเธอไปแบบนี้

ถ้าไม่ใช่เธอ จงจิ่งเฮ่าจะยกเลิกงานหมั้นกับเธอได้ยังไง？

ไม่ว่าหลินซินเหยียนจะเดินไปทางไหน เหอรุ่ยหลินก็มายืนขวางทางเอาไว้

“คุณมายืนขวางทางเราทำไม？” หลังจากที่ถูกขวางอยู่หลายครั้ง ฉินหย่าก็รู้สึกโกรธขึ้นมา

ในขณะนั้นกวนจิ้นขับรถผ่านมาพอดี และเห็นคนทะเลาะกันอยู่ที่ประตูโรงแรม เขาจึงหยุดรถ และพูดกับชายที่นั่งอยู่เบาะหลังว่า “ตรงนั้นน่าจะเป็นคุณรุ่ยหลินกับคุณซินเหยียน”

จงจิ่งเฮ่าที่กำลังดูเอกสารอยู่