เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหว จวงจื่อจินก็รีบเช็ดหน้าทันที “ทำไม่ไม่อยู่ดูแลลูก ๆ ล่ะ เข้ามาทำไม？”

“หนูมาหาแม่ค่ะ” หลินซินเหยียนเดินไปกอดผู้เป็นแม่ แล้วเอาหัวหนุนไปที่ไหล่ของแม่ “แม่คะ เรื่องในอดีต เราไม่ต้องไปคิดถึงมันแล้วดีไหมคะ？ พอแม่แก่แล้ว หนูกับลูก ๆ จะคอยเลี้ยงดูแม่เอง หลังจากนี้พวกเราสี่คนจะคอยช่วยเหลือกันและกันนะคะ.....”

“พูดอะไรของลูกน่ะ.....” จวงจื่อจินตีหลังเธอ “ลูกยังสาวยังสวยอยู่ และคุณหมอรุ่ยเจ๋อเองก็เป็นคนดี”

หลินซินเอามือเกาศีรษะเบา ๆ เดิมทีเธอกลัวอยู่แล้วว่าจวงจื่อจินจะพูดอย่างนั้นออกมา

ตอนแรกเธอตัดสินใจจะเปิดใจให้เหอรุ่ยเจ๋อ แต่ตอนนี้เธอต้องการตามสืบเรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์ในปีนั้น เรื่องของเธอกับเหอรุ่ยเจ๋อจึงเป้นไปไม่ได้